"Wat wil je nu doen?" Vraag ik als we weer in zijn kamer zijn. "Zullen we een ijsje halen ofzo?" "Ja is goed." Het is inmiddels half 2. We lopen naar beneden toe. "Joe, ik heb geen geld mee." Zeg ik. "Maakt niet uit ik betaal wel." Zegt hij lief. We lopen naar buiten en gaan naar een ijssalon toe. Joe bestelt de softijsjes en we gaan buiten op een bankje zitten. We zitten daar rustig. Er gebeurd niks speciaals, gewoon een beetje praten en een ijsje eten. "Zullen we straks wat met zijn allen doen?" Vraagt Joe als we ons ijsje op hebben. "Ja leuk, met wie allemaal?" Vraag ik. "Ehm, Conor, Jack, Marcus, Caspar, Josh, Jim, Tanya en Marcus." "Okay. Wat zullen doen dan?" "Naar het strand ofzo?" "Klinkt goed, mijn ouders zijn over een kwartiertje thuis dus dan kan ik wat spullen pakken." Joe knikt. We staan op en lopen langzaam naar mijn huis toe, want ik hoef er pas over een kwartier te zijn.
Als we bij mijn huis zijn zie ik de auto weer staan. Ik bel aan en mijn vader doet open. "Hey pap! Dit is Joe, maar dat wist je misschien al." Zeg ik. "Hallo Joe. Heb je bij hem gelogeerd?" Vraagt hij. "Eh ja." Zeg ik. Hij knikt en we lopen naar binnen toe. "We gaan zo naar het strand met een groepje dus ik pak mijn spullen even." Zeg ik tegen mijn ouders. Joe en ik gaan naar boven toe. Ik pak mijn bikini en wat andere kleren uit mijn kast en ga me omkleden in de badkamer. Ik heb een korte broek aan met een witte crop top. Vervolgens pak ik 2 handdoeken, 1 voor om op te liggen en 1 voor om me af te drogen. We lopen weer naar beneden toe en ik pak 2 flessen drinken en wat koekjes. We gaan nu naar Joe toe en hij pakt ziin spullen ook. Joe heeft ondertussen al de mensen een berichtje gestuurd dat we allemaal om kwart over 3 op het strand verzamelen. Ze kunnen allemaal. We gaan nu richting de strand toe rijden. Wij zijn de laatste die zijn aangekomen. Ik vind het nog steeds ongemakkelijk tussen Marcus en mij. Ik moet steeds aan het moment denken dat we bijna zoenden... Ik moet het gewoon uit mijn hoofd zetten.
We zoeken een plekje op en leggen onze strandlakens/handdoeken neer en gaan erop liggen. Ik lig naast Caspar en Joe en tegenover me ligt Jim. "Kom dan gaan we naar de zee toe!" Zegt Tanya. De jongens doen hun shirt uit en Tanya haar shirt en broek. Omg, heeft Marcus nou een eight-pack?! (Boven het hoofdstuk een foto.) Ik staar er een beetje te lang naar en ik merk dat Joe naar me kijkt. Ik kijk snel ergens anders naartoe en schaam me een beetje. "Gaan jullie maar alvast, ik moet even iets pakken." Lieg ik en tik Caspar aan. Hij snapt me gelijk en zegt "Ik help wel even." Iedereen gaat naar de zee toe en Caspar en ik zitten hier nog. "Wat is er?" Vraagt Caspar verwarrend. "Ik zou gisteren toch zeggen wat er was? Toen ik zo stil was." "Oh ja, wat is er??" Ik heb Caspar het hele verhaal uitgelegd over Marcus en mij. En dat ik misschien een beetje gevoelens heb voor Marcus.. "Wat moet ik nu doen Casp?" Vraag ik. "Misschien moet je gewoon de waarheid zeggen. Want je bent nog niet de vriendin van Joe dus je gaat ook niet vreemd ofzo." "Ja, maar ik wil Joe niet kwetsen. Ik vind hem leuker, maar ik denk ook aan Marcus. En ik wil Marcus niet eens leuk vinden.." "Oh. Misschien is het beter als je Marcus even uit je hoofd zet." Ik knik. Ik doe mijn shirt en broek aan en we gaan naar de rest toe. "Alles gevonden?" Vraagt Tanya. "Ja." Zeg ik. We gaan even wat zwemmen en overgooien met een strandbal. Als ik naar Marcus kijk denk ik steeds aan wat er gebeurd is. Zou hij mij leuk vinden? Misschien weet hij net zoals mij niet waarom dat gebeurde. Als we klaar zijn in het water gaan we weer naar de handdoeken. "WTF!" Schreeuwt Caspar ineens. Ik loop snel naar hem toe. "Wat is er?!" Vraag ik bezorgd. "Mijn tas is weg!" "OMG hoe kan dat?" "Ik heb geen idee.." "Shit. Waarom zou iemand dit nou weer doen?! Wat zat er allemaal in je tas?" "Een extra handdoek, zonnebrand, mijn portemonnee en mijn mobiel! Shit!" "Wat is er?" Vraagt Joe en iedereen luistert meteen mee. "Mijn tas is gestolen en mijn portemonnee en mobiel zaten erin.." Zegt Caspar. Iedereen is in shock en kijkt elkaar aan. Ik zie een briefje liggen. Ik loop ernaartoe en raap hem op. Ik lees wat erop staat.
Ik zei toch dat je nog lang niet van me af bent!
Wat?! Heeft Charlotte dit gedaan?! Wat een rot wijf! Ik laat het de andere ook lezen. "Kom we gaan gewoon naar haar huis toe." Zeg ik boos. "Weet je waar ze woont dan?" Vraagt Joe. "Jammer genoeg wel ja." Zeg ik. "Zullen we nu meteen gaan?" Vraag ik, nog steeds geïrriteerd. "Nee hoeft niet Rosa, we gaan eerst nog even genieten en dan gaan we wel naar Charlotte toe. Er kan vast niks ergs gebeuren." Zegt Caspar. Ik knik. Marcus loopt naar me toe. Mijn hart klopt sneller, ik weet eigenlijk niet waarom. Oh, blijkbaar wilt hij gewoon iets zeggen tegen Joe. Ik moet me niet zo druk maken.
We rijden naar Charlottes huis toe en ik bel aan. Er doet een man open. "Hallo, wie ben je?" Zegt hij. "Hallo ik ben Rosa, is Charlotte er toevallig?" "Ja, ik roep haar wel even." Hij roept Charlotte en ze komt voor de deur staan. Haar vader gaat weer de woonkamer in. "Wat is er?" Vraagt ze met een gemene glimlach. "Dat weet je heus wel!" Zeg ik. "Wat bedoel je?" "Kom op! Je hebt de tas van Caspaf gestolen en je hebt dit briefje achtergelaten!" "Wie zegt dat ik dat heb geschreven?" "Wat hier op dit briefje staan, zei jij de vorige keer persoonlijk tegen mij! En mijn vrienden hoorden het ook!" "Jouw vrienden? Kom op, het zijn alleen je zogenaamde vriendjes omdat ze beroemde youtubers zijn." "Geef die tas gewoon terug!" "Waarom zou ik?" "Omdat je jezelf zojuist hebt verraden dat je hem wel hebt." "Waarom ben je zo irritant?" "Ik ben degene die irritant is? Jahoor!" "Rustig Rosa." Fluistert Joe en geeft me een zij knuffel. "Nee ik ben het helemaal zat van haar! Geef die tas terug of ik pak hem zelf wel!" "Okay, deze keer kom je er mee weg, Rosa. Maar er zijn nog meer manieren om je lastig te vallen, dus pas maar op!" Ze gooit de tas hard tegen mijn buik aan zodat ik naar achteren struikel, ze doet de deur snel dicht. Gelukkig vangt iemand me op. Ik sta op. Het was Marcus. "Eh, d-dankje." Zeg ik. "Geen probleem." Zegt Marcus met een schattige zijglimlach.
JE LEEST
It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)
Fanfiction*Je kan dit verhaal natuurlijk ook lezen als je Joe Sugg niet kent, maar het is natuurlijk leuker als je hem kent ;).* Dit verhaal gaat over Rosa(18), ze heeft gevoelens voor een hele knappe en lieve jongen genaamd Joe(18). Ja ze vindt hem leuk. Haa...
