It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)

- Hoofdstuk 42 -

Ik open mijn ogen en zie Joe. Ik glimlach meteen. Ik twijfel er nog steeds aan of hij me nou leuk vindt of niet. Ik vind hem al zo lang leuk. Maar hoe? Ik vind hem al meer dan een jaar leuk en hij weet sinds kort pas dat ik hem leuk vind. Maar we kennen elkaar al zo lang. Vindt hij dat dan niet ongemakkelijk? Verliefd zijn is totaal niet makkelijk. Er is zoveel onduidelijkheid. En daar ontstaat ook weer verdriet uit. Als je verliefd bent twijfel je heel erg, in mijn geval ten minste. Je twijfelt eraan of diegene jou ook leuk vindt. Maar je twijfelt ook aan jezelf. Wat bij mij het geval is. Ik ben bang dat Joe me niet leuk vind omdat ik er zo uitzie of omdat ik me zo gedraag. Het klinkt stom, maar het is echt zo. Ik weet dat ik blij moet zijn met wie ik ben en niet moet twijfelen aan mezelf. Aan de ene kant ben ik heel blij met mezelf. Aan de andere kant weet ik niet wat er fout aan me is en dat Joe me daarom niet leuk vindt. De laatste tijd krijg ik het gevoel van twijfelen aan mezelf steeds meer. Maar dit moet echt snel stoppen voordat ik mezelf ga veranderen. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. De helft van de kamer zit vol met dozen en de andere helft is al uit de dozen gehaald. Ik kijk weer naar Joe. Hij is nog steeds aan het slapen. Ik ga voorzichtig het bed uit zodat Joe niet wakker wordt, pak mijn kleren en mijn mobiel en ga naar de badkamer toe om me om te kleden. Ik doe de deur op slot, in het geval dat Joe binnenkomt. Ik kleed me om en check dan nog even mijn mobiel. Het is 11 uur en ik ben nog steeds heel moe. Conor heeft me een berichtje gestuurd:

Hey Rosa! De cover van ons die laatst online kwam... IS AL MEER DAN 6 MILJOEN KEER BEKEKEN!!

Oh mijn God! Dat is echt super veel. Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht. Maar hoe is het in zo'n snelle tijd al zo vaak bekeken? Vindt iedereen het echt zo goed?!

Omg Conor! Dat is echt heel vaak! Ik ben echt super blij. Vindt iedereen ons echt zo goed??

Ja! Ze willen ons vaker samen horen en ze hebben me getweet met #Ronor.

Haha, nou dan moeten we het vaker doen x

Ja vind ik ook, kan je vandaag misschien samen met mij iets doen? Gewoon ff chillen.

Ja leuk! Hoe laat?

Eh, 1 uur of zo?

Okay! Ff kijken of ik dat wel red, want ik ben nu in Joe en Caspars nieuwe appartement.

Wat doe je daar zo vroeg?

Ik ging gisteren meehelpen met uitpakken en ik heb hier geslapen.

Waar heb je geslapen?

Bij Joe in bed.

Oehh is er iets tussen jullie dat ik niet weet?

Eh nee.. Maar ik zie je om 1 uur okay?

Oh okay, maar ik wil het wel weten hè. Haha, tot zo x

Okay okay, tot zo x

Is er wel iets tussen Joe en mij? Ik denk het wel, zo voelt het ten minste. Ik hoop het...
Ik pak het shirt op waarin ik heb geslapen en doe zachtjes de deur open om Joe niet wakker te maken.
"BOE!"
"AH!" Schreeuw ik en val neer. Ik zie Joe lachend voor me staan.
"Joe dit is niet grappig ik schrok me dood!" "Nou ik vond het wel grappig en mijn kijkers waarschijnlijk ook." En dan zie ik de camera in zijn hand. "Oh mijn God Joe! Waarom film je dit." Zeg ik lachend. "Haha leuk toch." Hij is nog steeds aan het filmen. Hij steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand en trek mezelf omhoog. Hij trekt ook waardoor ik tegen Joe aan knal. "Oh eh sorry." Zeg ik en doe een stap achteruit. "Geeft niet hoor." Zeg hij met een glimlach en doet zijn camera uit. "Oh en ik snap het als je niet wilt dat ik het op Youtube zet." Zegt hij. "Mij maakt het niet zo veel uit. Als jij er blij van wordt vind ik het goed." Zeg ik lachend. "Okay."
Joe en ik gaan naar boven en gaan ontbijten. Ik zeg nog doei tegen Caspar en ga samen met Joe naar zijn auto toe.
"Kan je me trouwens meteen naar Conor brengen?" Vraag ik als Joe rijd. "Ja tuurlijk, wat ga je daar doen?" "Gewoon even chillen." "Okay. Je bent wel heel snel goede vrienden geworden met hem." "Ja weet ik. We hadden gewoon meteen een goede connectie of zo. Haha." "Ik vind het wel leuk hoe snel je vrienden wordt." "Ja, maar ik moet er wel mee oppassen.." "Wat dan?" "Met Melanie enzo. Ze gedraagt zich alsof ik geen waarde meer heb in haar leven." "Wat is er gebeurt?" "Ik heb haar gisteren gebeld voor de zoveelste keer en ze nam eindelijk op."
Nadat ik alles aan Joe had verteld was het even stil. "Oh, ik dacht echt dat jullie close waren." Zegt Joe schokkend. "Ja, ik ook.. Nu hoef ik niks meer van haar te horen. Ze heeft me al genoeg verdrietig gemaakt." "Rosa, maak je niet druk. Ik ben er voor je. Net zoals Caspar en Conor." Nu ik erover nadenk is Joe er sinds kort er altijd wel voor me geweest; toen mijn ouders weg waren en ik geen sleutel had en ik bij hem mocht overnachten. Toen hij me redde van die rare man bij een bar. En Caspar is er ook altijd al voor me geweest, echt áltijd. En Conor nog nooit, maar dat komt omdat hij me nog niet zo goed kent en niet weet wat er allemaal in mijn leven gebeurd. Maar ik weet bijna zeker dat ik wel bij Conor terecht kan als me iets dwars zit. Vooral nu Joe en Caspar verder weg wonen. "Dankjewel Joe. Dat je er was wanneer ik je nodig had." "Geen probleem, ik geef om je en wil niet dat je je rot voelt of dat je iets overkomt." Zegt hij. Wat lief.

We zijn bij Conor aangekomen. "Bedankt voor het rijden." Zeg ik. "Geen dank." Zegt Joe. "Dan zie ik je hopelijk snel weer." Zeg ik. "Ja." Zegt hij. We geven elkaar een knuffel. Zou ik ook een kus geven? Nee, dat doe ik maar niet. Maar voordat ik het weet geeft hij mij al een kusje en glimlacht hij naar mij. Ik glimlach terug en stap de auto uit. Ik zwaai nog en loop naar de deur toe. En dan zie ik Conor opeens staan.
"Awh, jullie zijn echt schattig samen." Zei Conor. "Heb je dat gezien?" Vraag ik. "Yep, jullie knuffel, jullie kus, jullie staar moment. Leg me alles maar uit." Zegt Conor plagerig en we lopen naar binnen.