It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)

- Hoofdstuk 40 -

Als ik de volgende morgen opsta ga ik meteen douchen.
Ik droog me af en krijg een berichtje. Ik loop naar mijn mobiel en zie dat het berichtje van Caspar is. Ik wrijf in mijn ogen en ga het lezen.

Hey Rosa! Ik heb leuk nieuws, bel me

Als ik het berichtje gelezen heb bel ik Caspar.

"Rosaaa!"

"Heyy Caspar, wat is het leuke nieuws?"

"Ben je er klaar voor?"

"Jaaaa."

"Okay. Hier komt het dan. JOE EN IK WORDEN ROOMMATES!"

"OMG! Is het nu echt zeker?"

"Ja we gaan vandaag verhuizen naar ons nieuwe huis in London!" Als hij dat zegt zinkt mijn hart.

"London? Maar dat is een uur rijden vanaf hier.."

"Ja, ik weet het Rosa. Sorry. Maar dit is ons droomhuis waar we lol kunnen maken!"

"I-ik ben blij voor je.."

"Rosa, je kan elke week bij ons langskomen. En wij bij jou."

"Ja weet ik.. Maar het is gewoon anders. Want elke keer dat ik jullie nodig had kon ik gewoon naar jullie toe en toen was ik er binnen 10 minuutjes. En nu kan dat niet meer." Caspar blijft stil.

"Het spijt me Caspar.."

"Waarvoor?"

"Dat ik alleen om mezelf geef."

"Nee, ik snap je wel. Ik vind het ook jammer."

"Maar ik ben heel blij voor je."

"Ja, dank je. Je kan trouwens ook mee met de verhuizing als je wil."

"Jajaja! Graag. Hoelaat?"

"Om 11 uur. Kom je dan naar mij?" Ik kijk hoelaat het is. 10 over 8. Het is dus nog vroeg.

"Ja, is goed. Dan zie ik je straks, tot zo!"

"Tot zo Rosa!"

Ik hang op, loop de badkamer uit en ga op mijn bed liggen. Ik wil helemaal niet dat ze weg gaan. Ze zijn mijn beste vrienden. En je vraagt je zeker af wat er met Melanie is gebeurd hè? Nou, ik dus ook. Ik heb haar geprobeerd te bellen maar ze neemt niet op. Ik weet niet eens of ze al thuis is. Ik snap haar niet. We waren toch beste vrienden? Ze was toch zo blij voor me toen Joe me had gezoend? Wat is er met haar gebeurd? Ik besluit haar nog een keer te bellen. Ik schrik als ik haar stem hoor. Ik had niet verwacht dat ze ging opnemen.

"Hoi met Melanie. Met wie spreek ik?"

"Met mij, Rosa. Dat zie je toch op je mobiel?"

"Nee, ik heb een nieuwe mobiel maar dezelfde nummer."

"Oh okay. Maar waarom nam je niet op toen ik je de afgelopen keren belde?"

"Oh belde je me? Ik had het te druk met mijn andere vrienden. Het was heel gezellig weet je." Op dat moment zonk mijn hart, de tweede keer vandaag. Te druk met andere vrienden? Ze had me op zijn minst terug kunnen bellen toch?!

"Oh ehm. Waarom belde je me niet terug dan?"

"Omdat ik toch niet kon zien wie je was?"

"Waarom belde je me dan niet om het te vragen?"

"Je kon toch ook een voicemail achterlaten. Maak er niet zo'n groot punt van."

"Oh, sorry hoor. Trouwens, ben je weer in Engeland?"

"Ja, al een tijdje."

"Had je het toen nog steeds druk met je vrienden? Want je nam namelijk niet op."

"Jezus waarom bemoei jij je overal mee."

"Oh ik dacht dat je mijn beste vriendin was en me alles kan vertellen?!"

"Nou sommige dingen houd ik liever voor mezelf."

"Waarom zei je eigenlijk niet dat je terug was? Ik miste je."

"Oh, jij hebt Joe toch?" Wat? Had ze me niet gebeld omdat ik veel met Joe omga? Is ze jaloers? Ik dacht dat ze blij voor me was.

"Maar jij bent nog steeds mijn beste vriendin toch? Misschien heb ik Joe wel, maar ik heb je nog steeds nodig net zoals ik Caspar nodig heb. En ik heb niet eens iets met Joe."

"Ik dacht dat je met hem had gezoend?"

"Ja, maar dat betekent niet dat we meteen een stel zijn." Toch? Of wel?

"Nou dan vindt hij je blijkbaar niet leuk."

"W-waarom?" Ik begin te twijfelen.

"Anders had hij wel meteen gevraagd of je zijn vriendinnetje wilde zijn. Weet je nog toen Abbey en Joe wat hadden? Hij vroeg het toch meteen aan Abbey of niet soms?" Daar had ze een punt. Vindt Joe me dan echt niet leuk? Deed hij al die dingen gewoon omdat hij mijn beste vriend is? Melanie begint weer te praten.

"Hij doet waarschijnlijk alleen maar zo omdat hij medelijden met je heeft. Maar ik ga ophangen. Doei."

Wat? Is dat echt zo? Deed Joe dit alleen maar omdat hij me anders zielig vindt? Waarschijnlijk wel. Hoe had ik nou zo stom kunnen zijn? Hij had met Abbey en zei de dag daarna dat hij mij ook leuk vindt. Bedoelde hij léuk leuk? Of gewoon leuk? Of deed hij het uit medelijden? Opeens begin ik te huilen.
Ik bel Caspar.

"Hey Rosa."

"Hey."

"Wat is er?"

"Ehm, ik hoef niet meer mee straks. Ik heb eh, andere dingen aan mijn hoofd."

"Wat? Waarom dit opeens?"

"Ik leg het je morgen wel uit."

"Nee Rosa.. Wat is er?"

"Niks, ga jij maar weer verder met spullen klaarleggen enzo. Dat is belangrijker."

"Nee, ik kom nu naar je toe of je het nou wilt of niet. Je bent mijn beste vriendin en ik hoor dat er wat is."

"Nee Caspar dat is niet no-" Maar Caspar hangt dan op.

Ik weet dat hij er binnen 10 minuten is dus ga ik me snel omkleden. Ik doe een trainingsbroek aan met een simpel wit shirt. Ik doe mijn haar snel nog even in een knot, die er niet uitziet. Maar dat maakt niet uit, want Caspar heeft me wel vaker zo gezien.
Ik hoor vanaf mijn kamer de deur opengaan. Ik hoor mijn moeder met Caspar praten, vervolgens rent hij de trap op en voordat ik het weet staat hij in mijn kamer. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. We gaan op mijn bed zitten. "Heb je gehuild?" Vraagt Caspar. "Ja.." Zeg ik. "Waarom?" Vraagt Caspar bezorgd. Ik leg hem alles uit.