"Ma,sasama ako sainyo sa South Korea next month." I said to Mom as we're roaming around the mall. "Will it be okay?"
"Bat naman bigla kang napaisip ng ganyan,Zia?" Napatigil si Mommy sa paglakad kaya naman tumigil na rin ako.
"I think it's just better that I'll go with you and Dad." I gave it a little smile.
"Sige,kung yan ang gusto mo." I leaned my head to her shoulders. "Ay,halika. Bumili na rin tayo ng mga damit mo na sasakto sa panahon dun. I know you've never been out of this country."
And so,we did.
---------------☆☆☆---------------
"Bes I'm coming with Mom and Dad to South Korea next month." I suddenlt said to Courtney as she sat down next to me the next day we met.
"Hala bes,bakit?" Courtney shockingly said with a slap on my lap. "Ay,sorry. So bakit nga? Grabe naman to eh. Mang-iiwan na."
"Ano ba. Alam mo naman,okay na ko about Carl diba. Pero syempre,ang sakit pa rin eh. Everytime na naaalala ko sya,bumabalik lahat. Kahit saan ako magpunta,maaalala ko happy memories namin. Kahit nga umupo lang ako dito sa sofa na to eh."
"Bes,ganyan talaga." She placed her palm on the back of my hand. "Happy memories will always just become sad memories."
"Yeah. I know it's better to leave this country. Para na rin mas mabilis akong makalimot, maka-move on, at sumaya ulit."
"Sige bes,support kita dyan sa desisyon mong yan." She said while nodding. "Let's stay in touch ha. Kahit na alam naman nating busy ang Senior High life. Kahit once a week na video call with me and Chris lang,masaya na kami dun."
"Sure. Thanks for understanding." I smiled. "2 years lang naman yun tas dito na ko magka-college."
A week after that talk with Mom,Dad, Courtney and Chris, I learned Korean language and other stuffs that I need to learn about where I'll live in for 2 years.
"Dad,sigurado kayong okay lang na sumama ako?" I asked him while we were on our way to fix my passport. "Feeling ko kasi pabigat ako masyado kung kasama nyo pa ko eh."
"Ano ka ba,anak." Dad said,removing his seatbelt. We already reached our destination so I prepared myself,too. He looked at me and said, "Alam naman namin ng mommy mo kung ano ang pinagdadaanan mo. At kung kasama ka man namin, alam kong di ka magiging pabigat saamin kasi kaya mo naman na ang sarili mo. Diba?" I nodded and then Dad opened the door for me.
---------------☆☆☆---------------
"San nyo ba ko dadalhin?" Tanong ko kay Chris at Courtney. Days and weeks have already passed when I started studying about Korea and Korean language. Hinihila ako ni Courtney at nakatakip naman ang mata ko gamit ang malalaki at magaspang na kamay ni Chris. After a few seconds, tumigil sila at ganun na rin ako. Binuksan ko ang mata ko at nakita ang isang malaking banner na may nakasulat na 'Goodbye and Happy Birthday Zia!'.
"Awww." I reacted,slowly tearing up. "Thank,guys! Kahit na kayong dalawa na lang ang mahalagang tao sakin bukod kay Kuya,Mommy at Daddy." Actually,I almost forgot that my birthday's in the month of May. If they didn't do this,I'll totally forgot. Naaalala ko pa rin sya. Masakit pa rin. Parang nung last birthday ko lang, katabi ko pa sya tas ngayong 17th birthday ko,wala na. Galing diba.
"Okay lang yan." Chris gave me a slight pat on my shoulder and added, "May isa pa kaming surprise sayo!"
At ipinadulas nila ang isang malaking box. "Surprise!" Biglang sigaw ni Kuya na nagmula sa box na yun. "Rinig ko,aalis na baby Zia ko bukas ah? Pasensya ka na kung di ako makakasama sainyo nina Mommy. Gusto ko kasing dito sa Pilipinas maghanap ng trabaho eh. Nagpapakahirap na rin naman na kong maghanap simula nung naka-graduate ako nung March eh."
"Okay lang,Kuya." I hugged him then he came out of the box. "Goodluck sa work mo and sainyo ng girlfriend mo. Stay strong sainyo ah? Dapat pagbalik ko dito, kasal nyo na ang dadatnan ko."
"Pressure naman nito sakin."
"Joke lang kasi."
"Sige na,alam kong gagala pa kayo for your last day in the Philiplines. Ingat kayo ah? Love na love kita,Zia." Then we hugged each other. "Happy Birthday ulit. Bukas,di ako papasok para mahatid ko kayo sa airport,ha? Sige na.""Anong gagala daw tayo?" I asked Courtney as we headed out of the house.
"We'll pig out with you!" Sabay nilang sabi sa akin. Balak pa yata akong patabain ng mga tao bago ako umalis ng Pinas.
So we did eat and eat all day.
----------------☆☆☆--------------
I'm already standing at the airport with luggages in my hands and a shoulder bag on my shoulder. Mom and Dad,standing behind me while the three important people that I'll leave behind here are standing infront of me.
"Bye,bes." Courtney said,holding my hand and while holding back her tears. "Pakabait ka dun ha? At tsaka wag mo kaming kakalimutan. Mag-aral ka din ng mabuti,okay? Uy baka naman pagkausap mo ko,kino-Korean mo na ko ha." Then we both laughed.
Then next,si unggoy na iiwan ko sa Pinas.
"Oy panget,babalik ka ha? Hindi ka man balikan ng ugok na yun,at least alam naming kami ni Courtney,babalikan mo. Mag-ingat ka dun,mahilig pa naman sila sa panget." Chris teased while laughing.
"Ewan ko sayo." I laughed. I looked at Chris and Courtney saying, "Stay strong sainyo ha. Dapat pagbalik ko kayo pa rin. Wag kayong gagaya samin na wala man lang closure. Okay?" Then I hugged them.
Eto na. Kung si Chris,unggoy, si Kuya Diether naman ay gorilla.
"Nasabi ko na mga nasabi ko kahapon. Paalam,Zia. 2 years lang yun. Mahal na mahal kita,okay?" Then I hugged him.
He did the same to Mom and Dad. I started walking towards Mom and Dad while waving to the three of them. Tears suddenly dropped down my eyes.
Pero okay lang. Kaysa naman nasa Pinas ako at araw-araw akong umiiyak.
![](https://img.wattpad.com/cover/59190178-288-k952091.jpg)
BINABASA MO ANG
Complicated Love
Teen FictionWhen a girl's heart started to beat for one guy only until the end,is it forever? What if your first crush,first love,and first heartbreak is from the same guy? How will Zia Alexis overcome everything that describes every relationship? Will it go...