Samir, eve döndüğünde sabah olmak üzereydi. Binanın kapısını anahtarıyla açarak asansöre yöneldi. Yirminci katı tıklayarak kendi dairesine ulaştı. Eve girer girmez bilgisayarın tuşuna bastı. Şifreli programını çalıştırarak e-posta gönderdi.
"Ben şimdi döndüm yerime. Verdiğin bilgiler doğrultusunda gereken mahalleye gittim. Adamımızı buldum ve konuşturmaya çalıştım. Onun yalan konuştuğunu zannetmiyorum, onun gibiler ölüm korkusu ile bütün kirli çamaşırları ortaya sererler. Bu da öyle yaptı ama sanırım bildiği fazla bir şey yoktu. Söyledikleri bana yeterli gelmedi. Senin bu konuda bana verebileceğin bilgiler var mı? Eğer ciddi bir şeyler biliyorsan, bu çok iyi hızlandırma olur."
Yanıt gelene kadar duşa girdi. Kısa sürelik bir yıkanmadan sonra belinde havlu ile gelip e-postasını kontrol etti. Beklediği yanıt gelmişti.
"Bana bazı bilgiler lazım onun hakkında. Ne öğrendiysen yaz ki hemen araştırma yapayım. Şuan fazla bir şey bilmiyorum. Tek bir şey diyebilirim ki, aynen senin gibi cep telefonlarını tek kullanımlık tutuyor. Konuştuktan hemen sonra imha ediyor. İzlenebilecek herhangi teknolojik fırsata müsaade etmediği için şu aşamada onu canlı takip edebilmek mümkün değil."
"Adamımız yaklaşık bir yetmiş civarında orta boylu, otuz beş kırk yaşlarında, hafif kel, atletik vücutlu biriymiş. İsmini bilmiyoruz, Grigori de bilmiyor. O sadece para karşılığında ajan için iş yapıyormuş. Ama hatırladığı bir şey var ki o da sağ elinin üstünde garip bir dövme görmüş. Aynen şu illuminati resmine benzer bir şey. İçinde de bir yumurta figürünün resmi. Ya da yumurtaya benzer herhangi bir resim dövmesi."
"Yumurta değildir o. Göz resmidir. Çoğu insan illuminatinin varlığına inanmaz, aslında ben de önceleri pek dikkate almazdım. Ama bir olay oldu, ondan sonra peşine düştüm."
"Anlat."
"Doksan bir senesinde gizli bir operasyonda illuminati hakkında gizli belgeler, bir sürü plan harita kroki ele geçirmiştik. İlk önce pek dikkat etmedik, ama komutanımızın baskısı ile oturup okumaya başladık. O zaman onların varlığının gerçek olduğuna birazcık inanmış gibiydik. Bu düşüncemiz o akımın gerçek başarılı bir üyesinin senelerce uğraştığımız davanın sonuçlarını sabote edene kadar pekişmedi. Ama aniden kısa sürede davayı kaybedip dosyayı kapatmak zorunda kalınca bunu yapanların peşine düştüm Scherkznik ile birlikte. Kendimizi bir ayinin yada toplantının ortasında bulmuştuk. Bizi fark ettiler ama kaçmayı başardık. Kaçmayı diyorum, çünkü o insanların karşısında hiçbir şey yapamadık. Kaçtık. Cidden kurşunlar işlemedi, attığım bıçaklar ilginç bir şekilde sağa sola savruldu. Kaçarken kapılar hepsi kapandı, onlar peşimizden gelerek telekinetik yetenekleriyle bizi yakalamaya çalışıyorlardı. En sonda kapılardan birini patlatarak dışarı atabildik kendimizi. Ve kayadan aşağıya suya atladık. Başka şansımız yoktu.
Şimdi gelelim bu adama. İngiliz ajanı diyoruz ama büyük ihtimalle İngilizlerin bile onun gerçek kimliğinden haberleri yoktur. Türkiye sınırları içerisinde ciddi bir tehlike var. Ve sanırım o adam senin peşinden gönderildi."
"Anlamadığım bir şey var. Bir üst düzey illuminati üyesi, yada önemli yöneticilerinden biri benim peşimden niye gelsin ki?"
"Ben de bilmiyorum. Cevabı ancak kendisinden öğrenebilirsin. Kısa bir araştırma yapıp sana geri döneceğim."
O an telefonu çaldı. Bilinmeyen bir numaradan aranıyordu. Anlam veremedi önce. Sonra evet tuşuna bastı.
"Alo?"
"Samir beyle mi görüşüyorum?"
"Kimsiniz?"
Karşı taraftaki adam güldü.
