My Right Kind Of wrong

Chapter 47: Signs

My Right Kind Of Wrong

 

“So makikipagkita ka ba?” tanong ni Shine sa kapatid. Hindi naman nakasagot agad si Johna. Dahil miski siya, hindi niya alam ang sagot sa tanong na iyon. Pupunta ba siya? O hahayaan nalang niya si Fred doon,  kakayanin ba niyang masaktan ang lalaking minsan inibig? At Kaya ba niya mabuhay ng hindi na talaga makakasama si Fred?

Ilan lang yan sa mga tanong ni Johna sa sarili. “Sis, are you still there?” narinig niyang sabi ng ate niya. “Yeah, yeah I’m still here” sagot niya. Kanina pa paikot-ikot si Johna sa kwarto niya. Hindi niya alam ang gagawin. “Ate, natatakot ako.” Itinanong ni Shine kung bakit. Pero ramdam niya na natatakot ang kapatid na buksan ang puso niya dahil ayaw na nitong masaktan. Si Fred ang unang nagpatibok sa puso nito. Ang lalaking una rin sumira ng kanyang puso. Pero nararamdan ni Shine na hanggang ngayon mahal parin ng dalawa ang isa’t isa.

“I’m afraid na baka mali yung maging desisyon ko. I’m afraid na baka.” Hindi pa natatapos sa sasabihin niya si Johna nang sumingit ang ate niya “For the love of God Johna! Stop being afraid! Face this, this happened dahil hinayaan niyong manguna ang mga takot niyo. It’s normal to be afraid. It’s part of life, pero you shouldn’t let it control you. I know you Johna. Ayaw mo nang iniiwan ka, your scared of being alone. Pero why did you leave for New York?”

“To be alone” mahinang sagot ni Johna “Yeah, to be alone. To find yourself, dahil nilalamon ka na ng inggit mo kay Sars noon. Yeah you found yourself after years of living there, sana lang wag na mawala ulit yan dahil sa pagiging duwag mo. Don’t be afraid to love him, he loves you, you love him, win win.”

“He left me!” naiinis na sabi ni Johna “You let him.” Natahimik naman si Johna sa sinagot ng kapatid. “somewhere inside you, pumayag kang umalis siya. Dahil alam mong hindi ka parin handa noon, hindi pa kayo handa noon to bring your relationship in a new level. Tell me now, do you love him or not? Are you willing to let him out of your life for good?” napatigil saglit si Shine sa pagsesermon sa kapatid “Sis, pupunta ka ba or hindi?” Huling tanong nito sa kapatid bago nito ibaba ang telepono dahil dumating na ang asawa nito.

Napaupo si Johna sa kama at doon nag-iiyak, litong lito na siya, hindi niya alam kung ano ba talaga ang mas maganda niyang gawin. Isinuot niya ang kanyang coat at boot at kinuha narin niya ang kanyang scraf. Naisipan muna niyang maglakad-lakad para makapag-isip isip.

****

Nagising si Gerald dahil sa mga halik ng asawa. Iminulat niya ang mga mata at nakita si Sarah na nakaupo sa tabi niya at ginigising siya. “Babe, wake up” kada sabi ni Sarah nito ay humahalik siya sa labi ng asawa, Narinig na naman ito ni Gerald at nang hahalikan na siya ni Sarah at yumapos siya dito at hinila ito papunta sa kanya.

Kaya naman napahiga narin si Sarah sa tabi ni Gerald. “Babe” nagawang sabihin ni Sarah habang hindi bumibitaw ang kanilang mga labi. Napapikit nalang ang babae sa init ng halik na ibinigay ng asawa sa kanya. Ang sunod niyang naramdaman ay nakapaibabaw na si Gerald sa kanya.

“Babe, alam mo tara kumian na tayo ng breakfast” sabi ni Sarah nang maghiwalay ang kanilang mga labi. “I’m already having my breakfast” makasayang sabi ni Gerald sa kanyang asawa. Humalik na muli ito sa kanyang labi, sa kanyang leeg. Sarah can feel his hands touching her breast, she can’t help it but surrender to the sweet passion he is showing her.

“babe, naman, kumain na tayo. Sayang niluto ko” sabi ni Sarah. Gerald just keep on kissing his wife. Not minding what she’s saying. Naramdaman ni Sarah na hindi siya pinapakinggan ng asawa so she grabbed his Hair, and raised his head. “Babe enough muna. Tara kumain na tayo”