Τι Γίνεται Με Εμάς; 2

Κεφάλαιο 6.

Φοίβη.

"Που είστε τώρα; Εντάξει σε καλό δρόμο είστε. Ναι εγώ πηγαίνω στο σχολείο. Έφτασα δηλαδή. Θα τα πούμε μετά. Πολλά φιλιά." Λέω στο τηλέφωνο στον Όμηρο και το κλείνω καθώς μπαίνω στο σχολείο.

Πηγαίνω προς την τάξη. Βλέπω τον Ολύμπιο και την Ελβίρα να κάθονται στο ίδιο θρανίο. Πηγαίνω και κάθομαι στο θρανίο του Ολύμπου ακριβώς από πίσω. Πριν ακόμη χτυπήσει το κουδούνι ο Ολύμπιος γύρισε για να μου μιλήσει.

"Εντάξει. Σε καλύψαμε χτες. Ούτε απουσίες δεν σου έβαλαν." Χαμογέλασε.

"Σας ευχαριστώ πολύ." Λέω

"Επίσης σε έψαχνε κι ο καινούργιος. Τι φάση με αυτόν;" ρωτάει η Ελβίρα.

Σηκώνω τους ώμους μου.

"Που να ξέρω;" απάντησα αδιάφορα.

Και στην τελική τι με νοιάζει για αυτόν;

Μπαίνουν τα παιδιά μέσα. Πίσω τους ήρθε η καθηγήτρια της μουσικής. Το σχολείο μας είναι Σχολείο Καλών τεχνών. Διδάσκονται κανονικά όλα τα μαθήματα. Υπάρχουν και άλλα μαθήματα επιλογής όπως μουσική, εικαστικά, θέατρο, σεναριογραφια και φωτογραφία.

"Καθίστε γρήγορα παιδιά στις θέσεις σας γιατί σήμερα θα σας κάνω μια ανακοίνωση." Λέει

Τα παιδιά κάθονται.

"Τι είναι κυρία;" ρωτάει ένα παιδί από τα πίσω θρανία.

"Λοιπόν παιδιά, θα χωριστειτε σε ομάδες και θα μας παρουσιασετε από ένα τραγούδι. Η καλύτερη ομάδα θα μας εκπροσωπήσει στην μαθητική - φοιτητική συναυλία. Γράψτε μου τώρα σε ένα χαρτί τα "συγκροτήματά" σας." Λέει.

Ως γραμματέας γράφω όλα τα ονόματα σε ένα χαρτί και τις ομάδες. Το δίνουμε στην καθηγήτρια.

"Για να δω τι έχουμε εδώ; Γιατί είναι γραμμένοι μόνο 17 από την στιγμή που είστε 18;" ρωτάει.

Η πόρτα χτυπάει. Στην τάξη μπαίνει ο Βαλσαμίδης.

" Καλώς τον. Άργησες λίγο. Θα επιθυμούσα να μην επαναληφθεί. Έλεγα στα παιδιά για την μαθητική συναυλία. Θύμισέ μου τι όργανα παίζεις;" ρωτάει.

"Μπάσο και κιθάρα. Ηλεκτρική και κανονική." Ενημερώνει.

"Ωραία. Για να δούμε που θα σε βάλουμε." Λέει η καθηγήτρια.

Μαντέψτε με ποιους τον έβαλε;

"Κυρία εμείς είμαστε ήδη συγκρότημα με τον Κοσκινίδη από το Γ3." Παραπονιέμαι.

"Δεν πειράζει Ρωσσίδου. Θα γίνετε πέντε. Πιστεύω θα δέσετε πολύ καλά. Έχετε δύο εβδομάδες στην διάθεσή σας." Λέει ενώ ο Βαλσαμίδης έχει ήδη καθίσει δίπλα μου.

"Για να ξέρεις κι εσύ. Εγώ είμαι στα ντραμς, η Ελβίρα είναι στα πλήκτρα, η Φοίβη στα φωνητικά και στα επιπλέον κρουστά και ο Όμηρος στην ηλεκτρική κιθάρα. Οπότε εσύ θα είσαι στο μπάσο." Εξηγεί ο Ολύμπιος και μας παρουσιάζει σαν να μας συστήνει.

"Ευτυχώς γιατί τα πηγαίνω καλύτερα με το μπάσο. Α και να με λέτε Οδυσσέα. Οδυσσέα με λένε. Όχι Βαλσαμίδη." Εξηγεί.

Ωραίο όνομα έχει.

"Α και σορρυ για τον τρόπο μου." Πρόσθεσε.

"Δεν υπάρχει πρόβλημα." Λέω αδιάφορη.

"Τι τραγούδι θα πούμε; " ρωτάει ο Ολύμπιος.

"Ε λογικά κάτι στα συνηθισμένα. Σιδηροπουλο ή κάτι τέτοιο." Απαντάει η Ελβίρα.

"Καλά θα το δούμε αυτό και με τον Όμηρο αυτό." Εξηγώ.

Δίνουμε ραντεβού να βρεθούμε όλοι μαζί κατά τις 4 σε ένα κοντινό μπαρ που συχνά χρησιμοποιουσαμε για τέτοιες δουλειές όπως πρόβες και τα λοιπά. Καλέσαμε τον Όμηρο μέσο Skype. Εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο ξενοδοχείο. Συζητήσαμε και καταλήξαμε πως το τραγούδι που θα πούμε είναι το "Beautiful". Ηταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που σκεφτόμασταν. Έγινε όμως η πρόταση  και από τον Όμηρο και από τον Οδυσσέα. Το σκεφτήκαμε λιγάκι. Θα κάνουμε βέβαια μια τροποποίηση για να έρθει στα μέτρα της φωνής μου, αλλά πιστεύω πως θα βγει πολύ ωραίο. Αρχίσαμε πρόβα. Κάναμε για δύο ώρες. Αν και δεν είχαμε κιθάρα. Από τις 6 μέχρι τις 8 είχαμε μάθημα στο φροντιστήριο κι από τις 8 μέχρι τις 10 είχα χορό.

Στις 10 ήρθε ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο να με πάρει από τον χορό.  Πήγαμε σπίτι. Έκανα ένα ντουζάκι, να φύγει ο ιδρώτας και η κούραση από πάνω μου. Να χαλαρώσω. Πήγα να καθίσω για λίγο και με την οικογένειά μου και να φάω το βραδινό γιαούρτι μου.

"Και δηλαδή κάθε μέρα θα κάνεις τόσα πολλά πράγματα;" ρωτάει η μαμά

"Έλα μωρέ μαμά. Δύο εβδομάδες είναι μόνο. Δεν μπορώ να αφήσω τίποτα. Οι πρόβες είναι υποχρεωτικες γιατί η προετοιμασία για την συναυλία είναι σαν εργασία, το φροντιστήριο χρειάζεται και ο χορός, ξέρεις πόσο τον αγαπώ και πόσο σημαντική είναι για εμένα η παράσταση στην Ρωσία." Εξηγώ.

"Κουράζεσαι όμως πολύ βρε κοριτσάκι μου. "Λέει ο μπαμπάς.

"Για λίγο είναι. Θα τελειώσει και μακάρι να βγω κερδισμένη από αυτό." Λέω.

"Στο ευχόμαστε κορίτσι μου." Είπαν