Κεφάλαιο 7.

95 9 5
                                    

Φοίβη.

Ξυπνάω κι έχω αυτή την μελαγχολία που με πιάνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι πολύ πιο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Η ώρα είναι ακόμη 6. Ανοίγω το εξώφυλλό μου μήπως μπει λίγο φως στο δωμάτιο. Το μοναδικό όμως φως που έρχεται είναι η αντανάκλαση του χιονιού. Θυμάμαι όσο ήμουν μικρή, μέχρι τα 7, ανυπομονούσα πολύ για αυτή την μέρα. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε. Δέκα ολόκληρα χρόνια.

Δεν έχουμε σχολείο σήμερα. Έχω μόνο χορό. Πολύ χορό και σήμερα. Πρόβες κι άλλες πρόβες. Ντύνομαι καλά και βγαίνω έξω. Ξέρω πως ακόμη δεν έχει ξημερώσει για τα καλά. Οι λάμπες στους δρόμους ακόμη δεν έσβησαν. Αυτό το κρύο μου αρέσει. Πάντα προτιμούσα χειμώνα με χιόνι πάρα καλοκαίρι. Κι ας ήμουν στην καλύτερη παραλία. Περπατάω. Περπατάω με τις ώρες. Δεν Κοιτάζω ρολόι. Αυτές τις ώρες τα ρολόγια σπάνε. Δε κουβαλάω μαζί μου τηλέφωνο. Το φως της μέρας ήρθε, κρύφτηκε ξανά και ξανά ήρθε. Παιχνίδια του χειμωνιάτικου καιρού. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα. Χωρίς ρολόι.

Γυρίζω σιγά σιγά σπίτι κάνοντας την ίδια διαδρομή. Την ίδια απόσταση, το ίδιο χρονικό διάστημα.

Μπαίνω στο σπίτι μου. Στο σαλόνι είναι η μαμά, ο μπαμπάς και η κυρία Λίζα με τον κύριο Νικόλα. Με κοιτούν ανήσυχη. Τους χαμογελώ.

"Καλά είμαι." Τους καθησυχάζω

"Πρέπει να ετοιμαστώ για τον χορό. Μετά έχω και πρόβα για την συναυλία. Ίσως αργήσω να επιστρέψω." Εξήγησα και πήγα προς το δωμάτιο. Εκείνη άρχισαν να Συζητούν πίσω μου.

Τους τα είπα λιγάκι μπερδεμένα. Πρώτα είχα πρόβα με τα παιδιά και μετά είχα χορό. Ποιος νοιάζεται;

Κάναμε πρόβα στο τραγούδι μας. Σε μια εβδομάδα είναι η "ακρόαση" για το ποια ομάδα θα πάει στην συναυλία. Ο Ολύμπιος και η Ελβίρα, όπως κι εγώ, δείχνουν κουρασμένοι. Τρέχουν κι εκείνοι με μαθήματα και πρόβες. Εκείνοι όμως σαν ενεργά μέλη πολλών συλλογών νέων της περιοχής που είναι, τρέχουν και στα διάφορα παρτυ που γίνονται. Ο Οδυσσέας δεν δείχνει κούραση. Ποτέ του δεν μας έδειξε τίποτα. Μετά από μια τρίωρη πρόβα, έφυγα. Έκανα μια βόλτα και κατέληξα στο μάθημα χορού. Πολύ πιο απαιτητική η πρόβα εδώ. Χορεύουμε ασταμάτητα για ώρες. Χωρίς κανένα έλεος. Και λίγο αν χαθείς, σε αποπαιρνουν. Αυτή η γυναίκα που επιβλέπει την πρόβα σήμερα τα βάζει συνεχώς μαζί μου. Κάποια στιγμή το έχει παρατραβήξει. Φεύγω από την αίθουσα. Αρπάζω τα πράγματά μου. Μέχρι να βγω από το κτήριο βγάζω τις πουεντ και φορώ τα παπούτσια μου. Ανοίγω την πόρτα. Το κρύο είναι τσουχτερό. Τυλιγομαι με την μάλλινη ζακέτα μου και το κασκόλ μου. Παίρνω τους δρόμους. Πηγαίνω στο κοντινό πάρκο με τα γηπεδακια κοντά στο σπίτι μου. Πλέον δεν έρχεται κανένας εδώ. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Βλέπω ένα αγόρι να κάθεται στο σκαλοπάτι ανάμεσα στα δύο γήπεδα.

Τι Γίνεται Με Εμάς; 2 Where stories live. Discover now