Τι Γίνεται Με Εμάς; 2

Κεφάλαιο 34.

Όμηρος.

Η ώρα κοντεύει τρεις. Είμαι ακόμη στο γραφείο. Ο Κώστας έφυγε πριν λίγο. Εγώ έμεινα να τελειώσω κάτι δουλειές που δεν είχα κάνει όλο αυτό τον καιρό λόγο της εξεταστικής στο Πανεπιστήμιο.
Επιτέλους τελείωσα. Κλείνω τον υπολογιστή και όποιο βιβλίο ή τετράδιο βρίσκεται μπροστά μου. Κοιτάζω στο ημερολόγιο. "24 Ιουνίου". Σήμερα ο μικρούλης μας γίνεται δύο μηνών. Ευτυχώς είναι πολύ ήσυχος, ούτε που ακούγεται. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιλοινωνήσει μαζί μας. Δεν κλαίει.Σχεδόν ποτέ δεν τον έχω ακούσει να κλαίει. Έχουμε πολλές ανάγκες. Πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε πολλά έξοδα. Βάζω τα πράγματα στη τσάντα μου. Κλείνω τα φώτα. Κλειδώνω τη πόρτα και καλώ το ασανσέρ. Βγαίνοντας από το κτήριο, ακούω το όνομά μου να προφέρεται από μια γυναικεία φωνή. Γυρίζω και αντικρίζω την Αφροδίτη και τον Ιάσονας.

"Αφροδίτη; Ιάσονα; Τι κάνετε εσείς εδω." Ρώτησα.
"Νόμιζες ότι δεν θα μας ξαναδείς ε;" ρώτησε ο Ιάσονας.
"Δεν σας περίμενα." Ομολόγησα.
"Πρέπει να μιλήσουμε." Είπε η Αφροδίτη.
"Θέλετε να πάμε κάπου έξω;" ρώτησα. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο - καφέ που ήταν κοντά στο ιατρείο. Εκεί μου τα εξήγησαν όλα. Μου είπαν ότι πρόσφατα τους ενημέρωσαν πως υπήρχε και γραπτή διαθήκη του Οδυσσέα. Άφησε κάτι συμβολικό στον καθένα. Άφησε όμως κι έναν "γρίφο". Ήταν ένα κλειδί.

"Τι μπορεί να είναι;" ρώτησα.
"Κάναμε την υπόθεση ότι είναι από το κτήριο με τα χρηματοφυλακια." Είπε η Αφροδίτη.
"Πήγαμε εκεί. Από αυτό είναι." Είπε ο Ιάσονας.
"Εγώ όμως τι σχέση έχω με αυτό;" ρώτησα.
"Εσύ ήσουν ο αδερφός του. Είστε και Δίδυμοι. Μόνο εσύ μπορείς να σκεφτείς τους κωδικούς. Αν τα καταφέρεις θα πάρεις ότι υπάρχει μέσα." Είπε ο Ιάσονας.
"Και τα χρήματα που είχε ο Οδυσσέας στη τράπεζα θα περάσουν στο όνομά σου." Είπε η Αφροδίτη.
"Τι λέτε ρε παιδί;! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα." Είπα. Μου Χαμογέλασαν.
"Εμείς έχουμε βολευτεί. Έχουμε τα δικά μας χρήματα και οι ζωές μας είναι ολοκληρομενες. Ό,τι ανήκει στο Οδυσσέας, πρέπει να το πάρεις εσύ. Του μοιάζεις τόσο πολύ. Άσε που έχεις να μεγαλώσεις κι ένα παιδί. Πρέπει να μεγαλώσει σε ένα άνετο περιβάλλον." Είπε η Αφροδίτη.
"Ξέρετε για το παιδί;" ρώτησα.
"Να σας ζήσει. Ξέρουμε ότι θα γίνεις πολύ καλός μπαμπάς." Ειπε ο Ιάσονας.

"Που βρίσκεται αυτό το κτήριο που λέτε;" ρώτησα μετά από πολύ σκέψη.
"Ακολουθησε μας" μου είπαν.
Σε πολύ λίγη ώρα βρισκόμουν μπροστά στον συνδιαδμο του χρηματοκυβοτιου. Ποιο χρηματοκυβοτιο δηλαδή, ολόκληρο δωμάτιο ήταν. Άρχισα να σκέφτομαι πιθανούς συνδιασμους. Η ώρα περνούσε μα τίποτα.