Κεφάλαιο 23.

71 6 5
                                    

Ολύμπιος.

Κάθομαι μέσα στο δάσος. Το βλέμμα μου έχει καρφωθεί στο υγρό στοιχείο. Στο μοναδικό γαλάζιο μέρος μέσα στο απέραντο πράσινο. Και ξαφνικά εμφανίζεται εκείνη. Η γυναικεία της μορφή ξεπροβάλει στο φως. Και τότε Σηκώνομαι. Την Πλησιάζω. Βάζω το χέρι μου στη μέση της. Φιλάω απαλά το λαιμό της. Εκείνη δείχνει να το απολαμβάνει. Ανεβαίνω αργά και την φιλώ στα χείλη. Και τότε...

Τότε ανοίγω τα μάτια μου. Ο ήλιος με τυφλώνει. Άλλο ένα όνειρο με εκείνη. Σηκώνομαι όρθιος. Παίρνω μερικές ανάσες και Πλησιάζω τη λίμνη. Παίρνω νερό και βρέχω το πρόσωπό μου. Αρχίζω να διαβάζω την ιστορία κατεύθυνσης. Ώρα αργότερα, είκοσι σελίδες πάνω κάτω, ακούω γάβγισμα σκύλου.

"Oliver γύρνα πίσω." Η φωνή που μοιάζει τόσο στη δική της.

"Τι έγινε εδώ;" ρωτάω και Πετάγομαι απότομα μπροστά της.

"Ρε Ολύμπιε.... Μου έκοψες το αίμα. Θες να με πεθάνεις;" ρώτησε η Ελβίρα.

"Όχι." Είπα γλυκά και την πλησίασα.
"Καταρχάς τι κάνεις μέσα στο δάσος σε μια αιώρα, με μια σκηνή και χωρίς μπλούζα. Ολύμπιε γιατί είσαι χωρίς μπλούζα; Μήπως τρέχει τίποτα άλλο; Καλύτερα να πηγαίνω." Είπε κι έκανε να φύγει. Την Άρπαξα από το μπράτσο και την έφερα υπερβολικά κοντά μου.

"Όχι. Θέλω να μείνεις. Χρειάζομαι παρέα." Την ενημέρωσα καθώς χαμηλωνα το βλέμμα για να κοιτάξω τα μάτια της.

"Εγώ μια βόλτα τον σκύλο μου έβγαλα." Προσπάθησε να δικαιολογηθει αποφεύγοντας το κοίταγμα στα μάτια μου.

"Μια χαρά είναι ο Oliver με την Elvy. Έλα να καθίσουμε." Είπα και τις πρόσφερα το ένα μαξιλάρι μέσα από τη σκηνή. Το έδαφος ήταν καθαρό.

"Δεν ήξερα ότι έχεις σκύλο." Είπε
"Ούτε εγώ. Τον πήρα πριν δύο εβδομάδες. Είναι κουτάβι. Ούτε πέντε μηνών δεν είναι." Εξήγησα

"Κι εγώ κάπου τόσο το έχω." Είπε
"Μοιάζουν λίγο." Διαπιστώσαμε

" Διαπιστώσαμε

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τι Γίνεται Με Εμάς; 2 Where stories live. Discover now