Τι Γίνεται Με Εμάς; 2

Κεφάλαιο 3

Φοίβη.

Ετοιμάζομαι και στις 6:30 φεύγω από το σπίτι. Έχω μάθημα 7-9. Κείμενα και Αρχαία. Boring! Αντέχονται όμως. Προσπαθώ να συμμετέχω στο μάθημα για να μην βαριέμαι. Λύνω συνέχεια ασκήσεις και σηκώνω χέρι για να περνάει η ώρα. Τα θεωρώ πολύ εύκολα. Είναι καθαρά θέμα εξίσωσης. Αν μάθεις πέντε πράγματα και μάθεις να έχεις την σωστή κρίση, μπορείς άνετα να δουλέψεις πάνω σε αυτά. Πηγαίνω προς το φροντιστήριο όταν ακούω την φωνή της Ελβίρα.

"Περίμενε καλέ." Φωνάζει πίσω μου.

"Περιμένω. Μην τρέχεις όμως και σκοτωθείς." Γελάω. Τρέχει τόσο αδέξια.

"Άντε πάμε." Λέει όταν έρχεται δίπλα μου. Προχωράμε.

Από ένα στενό ξεπροβάλλει ο Ολύμπιος.

"Γειά σου Φοίβη μου." Λέει.

"Γειά σου Ολύμπιε." Απαντώ χαμογελώντας.

"Α Μπα εμάς δεν μας μιλάς;" ρωτάει η Ελβίρα παίρνοντας το ύφος της σκύλας.

"Δεν μιλάω σε κάποια που αφήνει έναν τσακωμό στην μέση." Λέει ειρωνικά.

"Εγώ ρε αφήνω τσακωμό στην μέση;" ρωτάει και εκνευριζεται η Ελβίρα.

Αρχίζουν να τσακώνονται.

Προχωρώ πιο μπροστά. Περνάμε κάτω από το σπίτι του Ομήρου. Για καλή μου τύχη, εκείνη την ώρα πηγαίνει κι αυτός για μάθημα.

"Τι ώρα έχεις μάθημα;" ρωτάω

"Την ίδια με εσένα. Κάθε Παρασκευή. Τόσο καιρό. Ξεχνάς... " απαντάει.

"Μα εσύ συνήθως φευγεις πολύ νωρίς από το σπίτι. Τι άλλαξε;" ρωτάω.

"Άσε άργησα στην προπόνηση. Μέχρι να κάνω μπάνιο και τα λοιπά πέρασε η ώρα." Εξηγεί.

Περπατάμε μαζί ως το φροντιστήριο. Οι άλλοι δύο ακόμη τσακώνονται. Κάθομαι στο πρώτο θρανίο. Ο Ολύμπιος κάθεται δίπλα μου και η Ελβίρα στο πίσω θρανίο.

Η καθηγήτρια μπαίνει μέσα κι ευτυχώς τα παιδιά σταματούν τον τσακωμό.

Το δυωρο περνάει γρήγορα. Στο φροντιστήριο δεν βαριέμαι όσο στο σχολείο. Ίσως είναι ο τρόπος που γίνεται το μάθημα από τις καθηγήτριες. Ίσως επειδή είμαστε λίγα παιδιά. Ποιος ξέρει?

Τελειώσαμε το μάθημα και μείναμε κάτω από το φροντιστήριο με τα παιδιά συζητώντας για το κείμενο που κάναμε. Πάλι καλά με αυτόν τον τρόπο δεν τσακώνονται.

"Γειά σας παιδιά. Τι θα κάνετε τώρα;" ήρθε ο Όμηρος πίσω μου με αγκάλιασε και ρώτησε τα παιδιά.