THE FOUR RINGS

Chapter 29

Dahil sa alarm na nangyari ay nakita kami ng mga monsters. Nalilito silang tumingin sa akin dahil kasama ako at ni Jessie at nandito pa si Ziro at ang Prinsesa.

"What happened to your skeletons, then?" iritadong tanong ni Jeff.

"Shut up!" sigaw sa kaniya ni Sherie na ngayon ay gumagawa muli ng panibagong army niya.

Bigla naman akong hinila ni Ziro papunta sa likod para hindi na muna makipaglaban sa kanila. Well yeah, it is bad if I'll fight against them, they're my family.

Hinawakan ni Kent ang dingding at nakita kong may mga kuryenteng dumaloy doon galing sa kamay niya. Suddenly, the lights went out. Mas lalo pang dumilim nang pinalibutan ni Kent ang buong hall ng kapangyarihan niyang darkness. 

"This feels nostalgic." boses ni Jeff ang narinig ko.

May kaunting ilaw ang nasa may paanan namin. Naalala ko bigla ang set-up noong sa Dark Games, only that this is worse.

Naramdaman kong humigpit ang hawak ni Ziro sa pulso ko. Of course, mahirap na. Idagdag pa ang usok na nanggagaling sa ginawa ni Jessie. Palaki na ng palaki ang apoy doon at hindi pa rin iyon pinapatigil.

"Kent, ang apoy!" sigaw ko.

Marami na akong naririnig na mga sigaw. Hearing my fellow monsters scream makes me want to cover my ears. Napakuyom ako ng kamao ko, hot tears fell to my cheeks.

"Stop..." I murmured. "Stop." 

Binitawan ako ni Ziro at inilapit lalo sa kaniya. Hawak-hawak ang kamay ko, inilagay niya iyon sa tenga ko. I still can see their silhouettes at ang mga paa nilang namimilipit sa sakit.

"Ganito rin ba ang nangyari sayo?" tanong ko kay Ziro.

Thinking about what happened before we were seperated made me shiver. Ang mga sugat niya sa iba't ibang parte ng katawan niya at ang dugong nabawas sa kaniya. It must've hurt so bad.

"Yes." maikling sagot niya malapit sa akin.

Binitawan na ni Ziro ang mga kamay ko nang tumigil na ako sa pag-iyak. I thanked him bago kinuha ang bow and arrow ko. 

"All I have to do is to make them bleed, right?" wala sa sarili kong tanong nang itinapat ito sa isang silhouette.

"Do it." ani Jeff at tumango.

Pinakawalan ko na ang arrow na hawak ko patungo sa tagiliran noong silhouette. Biglang lumiwanag nang nilakasan ni Jeff ang ilaw niya.

Dahil hindi ko naman silang kailangang patayin ay ginagamit ko ang mga pana ko upang gumawa ng mga sugat para mailabas ang dugo ng kung sino man ang matatamaan.

But I was shocked when the one that I targeted was Master Dox. "Dox knew it from the start. Don't feel sorry for him." bulong sa akin ni Jeff.

Nang tumama na sa balat ni Master Dox ang arrow ay tumingin siya sa akin. He didn't seem to be shocked, he smiled instead.

Biglang nawala ang ilaw kanina kaya dumilim muli at tumahimik kaya mas lumapit ako kay Ziro. All the screams a while ago suddenly faded.

Something seems wrong. Well, all of this is wrong. 

Ilang sandali na naging ganoon ang pangyayari. No one dared to make a noise. Parang may mangyayaring masama sa unang magsasalita o kaya ay mag-iingay.

A few moments later, the dark dusts were slowly fading. Ang sinag ng araw sa labas ay ang nagpapaliwanag ng buong hall. With Kent's one swift move, the whole hall was spotless.