THE FOUR RINGS

Chapter 30

Bakit? Just when I already found him, just when we we're both ready to start a new life again, just when he said those words, kukunin na agad siya sa akin?

Why is this world cruel?

My whole mind is a blank. Everything around me seems to have stopped.

Tiningnan ko si Ziro sa hita ko. He's smiling with his eyes closed. Ibig sabihin ba noon ay tapos na ang misyon niya? I wonder if both of my parents died too with their eyes closed?

Hinawakan ko ang pisngi ni Ziro. He's cold.

"Bakit?" nagsimula nang magpatakan muli ang mga luha ko. "Bakit mo ako iniwanan?" I whispered.

Faint noises started to surround me. Umiling ako. Tinanggal ko ang kutsilyong nakasaksak sa dibdib ni Ziro.

"You must be in a quiet place." hinawakan ko siya sa batok niya at sa may bandang tuhod.

His body is cold.

Tumayo akong buhat-buhat siya. Palalas na ng palakas ang mga boses sa paligid kaya kailangan ko na siyang malipat sa tahimik na lugar.

"...you have no chance!"

"Psoraya!"

"Kill them all!"

I clenched my jaw. They need to stop. Ziro might wake up.

"...Psoraya!"

Pinikit ko ang mata ko. Ang ingay nilang lahat.

Pilit kong inabot ang doorknob ng isang pinto. Inilapag ko siya sa kama at tinakpan ng kumot.

"Wait for me, okay?" bulong ko at hinalikan siya sa kaniyang noo.

Tahimik akong lumabas ng kwarto niya at marahas na itinapon ang isang dagger pagkasara ng pinto niya.

"You killed him." I murmured.

Dahan-dahan akong naglalakad para kunin ang dagger ko. "You killed him." I murmured again.

Inabot ko ang dagger na nakatusok sa tagiliran ng isang katawan.

"Pinatay niyo si Ziro!" sigaw ko.

Without knowing whose right or wrong, lahat sila ay hiniwaan ko gamit ang dagger. My body seems dancing while killing them. "You killed them..." nanginginig kong tinusok ang dagger sa dibdib ng isang lalake.

Kinuha kong muli ang isa pang dagger at pinagsasaksak silang lahat. "Ang nanay ko, si Old Man..." I kept mumbling, "at si Ziro..."

It was a cycle. A life for a life. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid ko, ang paulit-ulit lamang na pumapasok sa utak ko ay kailangan ko silang ipaghiganti.

They've killed my parents and the one I cherished the most. Now it's my time to kill them.

Inabot ko ang esapada ko at ginamit sa lahat ng makita ko sa daan. Everyone. I kept on attacking them and when the blade started to be dull, I threw it off and reached for my one last dagger.

Natigilan lamang ako nang biglang nag-liwanag ang buong paligid. Sa sobrang liwanag ay hindi na akong masyadong makikita.

Nang may biglang may humawak sa akin ay agad na gumalaw ang mga kamay ko para matanggal 'yun.

"Fuck!" sigaw ni Jeff.

Nabitawan ko naman agad ang dagger ko nang makitang may hiwa siya sa kaniyang braso.

"Ano...ah.. pasensiya na. Ah, sorry.."

He clicked his tongue at hinawakan muli ako, "you killed most of them." aniya at doon lamang ako natauhan.