THE FOUR RINGS

Chapter 34

Jessie woke up alone in her bed. Though, she is still not sure if that's her bed.

She held her head when she felt pain. Wala siyang matandaan. 

"Hello?" she called. "May tao ba diyan?" 

Just where am I? 

Tiningnan niya ang buong kwarto. The room was huge at marami ring muwebles na nakalagay.

"Hello? May tao ba diyan? Nasan ako?" she called again.

Tiningnan niya ang buong katawan. Sari-saring mga tubes ang nakakabit sa kaniya. I can't remember anything. Dumapo naman ang mga mata niya sa legs niya. Prosthetic leg? 

Pilit niyang inalala ang mga nangyari pero imbes naman na makaalala siya ay sumasakit lang lalo ang ulo niya.

She screamed. She can only remember blurry images. The monitor near her bed started to react. Mas lalong bumilis ang tunog nito at mas lalo ring tumataas-baba ang mga linya dito.

"Nasaan ako!?" sigaw niya at tumayo.

Marahas niyang tinanggal ang mga nakakabit sa katawan niya at naglakad palabas ng kwarto niya.

She knew who she is and that she is also a sorceress. Other informations are still a big blur for her.

"Hello?" tawag niya.

The hall wasn't that big pero marami pa ring pinto ang mga nakahilera. She didn't bother opening the doors. Baka kasi kung ano pa ang makita niya, that'll only be a waste of time.

Not knowing where to go, she followed the red carpet. "Hello?" tawag niyang muli. "Is someone there?" tanong niya nang makaabot sas isang grand staircase.

She heard a faint noise coming from downstairs kaya agaran siyang bumaba doon. 

Somehow, this is familiar, she thought as she traced down the rail. 

Classical music filled her ears when she got there. Biglang sumakit ang ulo niya kaya napasigaw muli ito sa sakit.

"Who are they?" she screamed.

Paulit-ulit kasi ang mga taong natatandaan niya at mas lalo na itong kumaklaro pero hindi niya pa rin ito gaanong matandaan.

Napa-upo na siya sa sahig sa sobrang sakit. Her scream is the only thing she can hear. 

"Jessie..."

"Ariela..."

"...Jewel!"

"..Smith.." 

That what was playing on her mind but she don't remember a thing. Mas lalo lamang sumasakit ang ulo niya. What's with the Smith? 

"Stop!" she cried.

Umaapoy na ang paligid niya. Sa nararamdaman niyang sakit ay hindi na niya na-kontrol ang kapangyarihan niya.

"Stop! Stop!" she whispered to herself.

Huminga siya ng malalim. Stop. Please. Stop. 

"Oh my God!" rinig niyang sigaw. 

She tried opening her eyes. May nakita siyang laruan ng bata na nahulog sa carpet kaya naman sinubukan niya itong abutin.

Pero imbes na iyon ang mahawakan niya ay naramdaman niya ang pagkakabalot ng mga maliliit na kamay sa kamay niya.

A child? she asked herself.