Broken promises *2

4

Lynn

Na de schooldag loop ik naar boven, naar mijn kamer. Op de tocht naar mijn kamer blijf ik nog even kijken naar de deur, waarachter de thuisstudio zit. De jongens oefenen daar nog vaak.

'Gaat het, Lynn?' hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Louis voor me staan. Ik knik stilletjes en loop de tweede trap op. 'Wacht. Ben je ooit al naar binnen geweest in de studio?' Ik schud mijn hoofd. 'Kom', zegt Louis en trekt me weer van de trap af.

'Ik hoef het niet te zien', zeg ik nog, maar Louis trekt me al mee de studio in. 'Wow.'

Alle muren zijn zwart met een soort schuimrubber, voor betere klanken waarschijnlijk. We staan nu in een soort mixruimte, met glas zodat je naar de andere ruimte kan kijken. Ik kijk door het glas en zie een keyboard, drie gitaren en meerdere microfoons.

'Kan je een instrument bespelen?' Ik slik als ik de herrinnering voel binnenstromen.

*flashback 8 jaar geleden. Lynn was 7*

'Dit is van papa en mij', zegt mijn moeder en geeft me een grote doos. De doos is zelfs nog groter dan mij.

'Wow!' roep ik en begin gretig het papier van de doos af te scheuren. Langzaam komt de doos tevoorschijn en ik open hem. 'Een gitaar!'

Blij haal ik de gitaar uit de doos. Het is een rode, met een paar zwarte kronkeltjes erop. Ik begin een klein beetje te toggelen.

'Papa vind het heel erg dat hij er niet is, maar hij wilde vanavond proberen te skypen. Tenminste, als het internet meewerkt in Afghanistan.'

*einde flashback*

'Nee', lieg ik en loop de kamer uit. Ik begin de trap op te lopen en zucht.

'Zou je het willen?' Ik stop met lopen en haal diep adem.

'Nee.' Ik hoor hem de trap oplopen en loop snel verder.

'Lynn, wacht even', hoor ik hem zeggen. 'Wat is er aan de hand?' Louis pakt mijn pols vast en draait me om. 'Zeg het me. Alsjeblieft?'

'Ik kreeg op mijn zevende verjaardag een gitaar als cadeau', vertel ik hem. 'Van mijn ouders', voeg ik er nog aan toe.

'Wil je me nou eindelijk eens wat vertellen over je ouders?' Ik slik en bijt op mijn lip. 'Je kan me alles vertellen, Lynn. Dat weet je.' Ik knik

Ik zucht diep, voor ik het hem begin te vertellen. 'Ik was 8 toen mijn vader een ongeluk kreeg. Hij was soldaat en moest helpen in de oorlog in Afghanistan. Naast hem ontplofte een bom. Zijn halve linkerbeen was gesneuveld. Voor een kunstbeen moest hij naar Engeland. Nadat hij zijn kunstbeen kreeg, moest hij revalideren op de legerbasis in Engeland. Mijn moeder en ik verbleven in ons nieuwe huis. Na een half jaar kwam mijn vader bij ons in huis wonen. Maar toen begon hij te drinken en ons te mishandelen en te verkrachten.' Ik slik. 'Op een avond was mijn moeder het zat. Ze zei hem dat ze niet meer wilde en hij stak haar neer in haar maag, voor mijn ogen. Nadat hij dat deed, pleegde hij zelfmoord', lieg ik. Hij hoeft niet te weten dat ik mijn bloedeigen vader heb vermoord.

'Wow, Lynn', brengt Louis uit. Ik bijt weer op mijn lip en slik mijn tranen weg. Louis ziet het en slaat meteen zijn armen om me heen. 'Shh, rustig maar', zegt hij zacht.

Woorden: 564.