Broken promises *2

20 (XL)

Lynn

'Je kunt niet voor altijd daarbinnen blijven zitten, babe', hoor ik Riley aan de andere kant van de deur zeggen. 'Ik heb tijd zat. Jij hebt daar geen eten of drinken.'

'Jij hebt zelf ook geen eten', vuur ik terug. 'En er is water.'

'Levy heeft net pizza gebracht. Onze ouders zijn al weg. Weer zo'n zakelijk diner.' Ik hoor de afkeer in zijn stem. 'Je wilt je pizza toch niet koud laten worden?'

'Houd je bek', zucht ik en voel mijn maag rommelen. 'Ik kom er alleen uit, als jij me beloofd me geen kieteldood te geven.'

'Wapenstilstand? Beloofd.'

'Zweren', zeg ik hem.

'Oke. Ik uh... zweer het op mijn liefde voor jou. Prima zo?'

'Te zoetsappig, te cliché', lach ik. 'Zweer het op iets anders dan een gevoel.'

'Oke dan. Ik zweer het op je trillende mobiel.'

'Wacht. Wat?' vraag ik verward.

'I don't know. Je mobiel trilt al een paar minuten.'

'Wie belt er?' vraag ik hem.

'Moet je maar komen kijken. Ik zweer het je: ik doe niks. Ik wil niet dat je jezelf uithongerd. Kom naar buiten.' Ik zucht en haal de deur van het slot. Ik stap zijn kamer weer in en zie hem opkijken. 'Eindelijk, dat duurde lang. Louis belt.' Hij rijkt me mijn mobiel toe en ik pak hem aan. Ik druk op opnemen en houd de telefoon tegen mijn oor.

'Hey, pap.'

'Eindelijk. Je neemt op. Waarom duurde dat zo lang?' hoor ik hem zeggen.

'Ik... had problemen in de badkamer.' Ik zie Riley grijnzend naar me kijken en trap tegen zijn schenen. 'Ik eet trouwens hier. Sorry dat ik het niet op tijd aan gaf,maar ik was druk.'

'Druk met wat?' Ik rol met mijn ogen.

'Het uitpraten', zeg ik zacht en laat mijn blik vallen op Riley, die net een stuk pizza in zijn mond stopt.

'En?'

'Ik heb gezegd dat ik tijd nodig heb om na te kunnen denken', vertel ik hem. 'En we hebben zaterdag een date.'

'Nadenken en een date?' vraagt Louis lachend. 'Nou ja, ik laat jullie wel alleen. Rustig aan, hé?'

'Pap, stop. We praten alleen.' Louis neemt afscheid en hangt op. Ik stop mijn mobiel weg en pak mijn pizza over van Riley. 'Thanks.'

'Geen probleem', zegt hij met een glimlach en klopt naast zich op het bed. Ik ga naast hem zitten, tegen het hoofdeinde en open de doos.

'Hawaii', merk ik op. 'Hoe wist je dat?' Riley haalt zijn schouders op.

'Dat vertelde je me ooit.' Hij neemt een hap van zijn pizza salami en kijkt me weer aan. 'Salami en Hawaii, dat waren je lievelingspizza's.'

'Dat je dat onthouden hebt', lach ik. 'Na al die drank en drugs.' Riley zucht.

'Luister, ik weet wel dat het super stom was om weer te beginnen met gebruiken. Maar je hoeft het er niet telkens in te wrijfen.' Ik knik kort.

'Sorry', bied ik mijn excuses aan. 'Ik begrijp gewoon niet waarom je het zou doen.' Ik kijk hem aan en zie dat hij zijn schouders ophaalt.

'Ik weet niet. Een oude vriend van me gaf me een zakje met cocaïne en al snel begon ik weer XTC te gebruiken en al die andere pillen. En ja, drank was ook niet zo lastig.'

'Maar waarom?' vraag ik nogmaals. 'Waarom heb je die cocaïne gesnoven? Waarom begon je te drinken? Er was niemand die je vertelde het te doen. Die keuze lag aan jezelf.'

'Het is een middel om te vergeten, Lynn. Het vergeten van alle stomme fouten die je hebt gemaakt.' Ik slik. 'En ik wilde mijn fouten vergeten.'

'Had Levy gevraagd om je te helpen', zeg ik zacht. Riley snuift.

'Levy had zijn aandacht bij Selena.' Hij kijkt weg. 'Mijn ouders waren weg, jij was boos en weg en Levy had geen aandacht voor me. Ik zocht afleiding door drank en daar kwam ik die oude vrienden tegen.'

'Dus toen besloot je het te gebruiken, aangezien je je alleen voelde?' Riley haalt zijn schouders op.

'Ik denk het', zegt hij zacht. 'Ik weet het niet. Toen voelde het goed. Nu voelt het slecht.'

'Het is ook slecht, Riley.' Hij kijkt me weer aan en knikt.

'Weet ik', fluistert hij. 'En het erge is nog, dat ik nu zin heb in drank of een hijsje.' Hij slikt en kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Ik weet het. Ik zou er niet aan moeten denken, maar ik kan het niet tegen houden.'

'Laat me je helpen', zeg ik zacht en stop een pizzapunt in mijn mond. 'Ik wil je helpen, Riley. Ik meen het. Het enige wat jij hoeft te doen, is mijn hulp accepteren.'

'Wat weet jij nou van drank en drugs?' snuift Riley. Ik slik en kijk weg.

'Drugs weet ik niks van. Drank, helaas wel', zucht ik en voel een hand op mijn bovenbeen.

'Je kan me alles vertellen, Lynn. Net als ik bij jou. Ik kan je helpen.'

'Dit is al voorbij', lach ik en kijk hem weer aan. 'Al lang. Sinds mijn twaalfde al.'

'Je zit er nog mee', merkt Riley op en legt zijn andere hand op mijn wang. 'Ik zie het aan je.' Zacht en teder wrijft zijn duim over mijn wang en kijkt hij me doordringend aan. 'Vertel het me. Alsjeblieft?' Ik schud mijn hoofd en maak me los van zijn blik.

'Dit is een verhaal dat ik in mijn hele leven nog maar twee keer heb verteld', vertel ik zacht. 'Maar ik wil je hier niet mee belasten. Niet nu je zo onstabiel in het leven staat. En boven alles: ik wil geen medelijden. Dat heb ik al te veel gehad in mijn leven. Ik wil dat niet meer.'

'Ik begrijp je. En ik zal wachten tot je het wel wilt vertellen.' Hij drukt een kus op mijn wang en eet verder van zijn pizza.

Woorden: 975.