16

320 32 4
                                    

Lynn

'Riley!' roep ik boven de muziek uit. Riley kijkt verbaasd op en kijkt me aan. Ik zie hem slikken en glimlach zwak naar hem.

'Lynn, kom er bij!' lacht Riley en klopt op zijn schoot. Ik schud mijn hoofd. 'Ah, babe! Please?' Hij kijkt me met een pruillipje aan en steekt zijn handen naar me uit.

'Riley, kom mee naar huis', zeg ik hem en pak zijn arm vast. Ik probeer hem overeind te trekken, maar Riley heeft andere plannen. Hij pakt met zijn andere hand mijn heup en trekt me hardhandig op zijn schoot, met onze gezichten naar elkaar toe.

'Babe', zucht hij en legt zijn armen rond mijn heupen. 'Wat doe je hier?'

'Ik wilde bespreken welk lied we gingen doen, tot Levy me vertelde dat je was grvlucht. Serieus? Gevlucht voor je ouders?-' Riley plaatst zijn lippen in mijn nek en mijn adem stokt.

'Dit zijn jouw zaken niet, babe', mompelt hij tegen mijn huid.

'Waarom moet je je nou telkens zo afwenden?' vraag ik hem en duw hem van me af. 'Je vlucht voor je problemen.'

'Helemaal niet!' roept Riley uit. 'Ik vlucht niet-'

'Je vlucht wel', ga ik verder. 'Je bent van huis weggelopen, omdat je ouders thuis zijn. Je kunt niet boos op ze zijn, Riley. Ze hebben alles voor je over. Ze houden van je.'

'Dat boeit me geen flikker', mompelt Riley. 'Ze hebben me geen blik waardig gegund. Ik haat ze.' Hij slikt en kijkt me aan. 'En ze haten mij ook. Jij haat me, Levy haat me.'

'Waar is die zelfverzekerde Riley gebleven?' vraag ik hem. 'De jongen waar ik een soort van op ben gevallen?'

'Die is weg. En je hebt er een zak stront voor terug gekregen.' Ik grinnik kort.

'Maar wil je dan niet je oude ik terug?' Riley knikt. 'Ik wil je daarbij helpen', zeg ik hem. 'Ik wil je laten zien dat er iemand is die om je geeft.'

'Hoe?' vraagt Riley schor. 'Hoe kun je laten zien dat je om me geeft, Lynn?'

'Wat wil je dat ik doe?' vraag ik hem zacht. Riley zucht en denkt na. Dan begint hij naar me toe te leunen en grijnst.

'Ik wil dat je me zoent.' Ik knik en sluit mijn ogen, terwijl ik langzaam naar hem toe leun. Onze lippen raken elkaar en beginnen tegen elkaar aan te bewegen. Riley's handen verplaatsen naar mijn onderrug en schouderbladen en ik leg de mijne om zijn nek.

'Ga je nu mee naar huis?' vraag ik hem na de zoen. Riley knikt langzaam.

'Maar alleen als jij ook mee gaat.' Ik knik en Riley laat me los. Hij helpt me met opstaan en staat vervolgens zelf op. 'Het was gezellig, meiden', zegt hij met een knipoog naar de meisjes. Ik trek hem mee naar de uitgang en zie Levy al bij zijn motor staan. 'Babe', hoor ik Riley zeggen. 'Ga bij mij achterop.'

Ik knik en volg hem naar zijn motor. 'Riley?' Hij humt wat. 'Ik ben niet je babe.' Ik stap bij hem achterop en pak de helm aan. 'Dus noem me ook niet zo.'

Woorden: 520.

Broken promises *2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu