Broken promises *2

32

Lynn

Na de procedure in de gevangenis, loop ik het praatkamertje weer in. Riley zit er nog niet, maar zal zo wel binnen gebracht worden.

Dat geeft me even de tijd om na te denken over de jongen. Dylan, zo heet hij. Ik heb ergens die naam eerder gehoord, maar weet niet waar. Of wanneer.

'Lynn', hoor ik een stem zeggen en kijk op. Riley staat met een blauw oog voor me. Meteen sta ik bezorgd op en leg ik mijn handen op zijn hoofd. Riley wendt zijn hoofd af. 'Niet doen.'

'Wat is er gebeurd?' vraag ik bezorgd. 'Ben je geslagen?'

'Er was een groot gevecht op de buitenplaats vandaag', zucht Riley. 'Ik wilde erbuiten blijven, maar werd meegetrokken door één van de jongens uit mijn celblok.'

'Gaat het?' Riley knikt.

'Het gaat prima.' Hij gaat zitten en ik volg zijn voorbeeld. 'Nog nieuws?'

'Het werkstuk van Engels hoeft pas aan het eind van dit schooljaar ingeleverd te worden', vertel ik hem. 'Het moet gaan over een onderwerp wat we beiden interessant vinden.'

'Een goed excuus om elkaar beter te leren kennen. Nog beter dan we nu al doen', lacht Riley en geeft me een knipoog. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder en lach even.

'En de rest van de dag ging een soort van in een waas voorbij', lach ik. 'Ik mis je op school', zeg ik zacht en pak Riley's hand.

'Niks gebeurd in de pauzes?' vraagt hij. 'Ik wil van alles op de hoogte blijven', lacht hij kort en wrijft met zijn duim over mijn handrug.

'Behalve dat Selena en Levy weer dichter naar elkaar toe lijken te komen en dat Nyna en Casper vandaag beiden afwezig waren, net als gisteren?' Ik denk na. 'Nee, niet echt nieuws.'

'Ik hoop echt dat Levy en Selena snel weer wat krijgen. Ze passen perfect bij elkaar.' Ik knik instemmend.

'Er kwam vandaag ook een jongen naar me toe. Donkerbruin kuifje, bruine ogen', begin ik. Ik heb besloten dat Riley ervan mag weten. 'Hij vroeg waar je was. Ik zei dat je ziek was.' Riley knikt kort.

'Hoe heette hij?' vraagt Riley stug. Ik frons.

'Dylan.' Ik kijk hem vragend aan. 'Hoezo?' Ik voel Riley verstijven en kijk hem onderzoekend aan. 'Voel je je wel goed?'

'J-Ja', stamelt hij. 'I-Ik uh... Ik hou van je.' Ik kijk hem verward aan.

'Wat doe je raar', merk ik op. 'Er is iets met je.' Riley schudt meteen zijn hoofd.

'N-Ja. Maar het is niks om je zorgen over te maken.'

'Wend je nou niet van me af, Riley', zeg ik hard. 'Stop met je van me sf te wenden!'

'Zeg me niet wat te doen, babe.' Mijn gedachten gaan meteen naar een telefoongesprek met Riley. Levy en ik zaten bij Niall in de auto en we waren op zoek naar hem.

'Lynn?' hoor ik hem met een schorre stem vragen. 'Ik ben met mijn matties! Yo, Dylan! Geef mij ook eens!'

'Riley, dat zijn je matties niet', zegt Levy. 'Blijf van die rommel af, Riley. Ik meen het.'

'Niet zo stijfjes, broertje', lacht Riley. 'Ik houd wat voor je over. En ook voor Lynn. Babe, je moet dit proberen.'

'Riley', zucht ik. 'Alsjeblieft, doe het niet.' Ik hoor hem op de achtergrond snuiven en slik. 'Riley, alsjeblieft!' Hij snuift weer.

'Zeg me niet wat te doen, babe.'

'Oh mijn god', mompel ik. 'Dylan was bij je toen je drugs gebruikte', begin ik zacht. 'En je was bij een grote drugsdeal opgepakt.'

'Lynn-'

'Nee!' onderbreek ik hem ruw. 'Hoort Dylan bij die drugsbende?' Ik kijk hem strak aan in zijn ogen en zie hem slikken.

'Blijf bij hem uit de buurt, Lynn', waarschuwt hij me. 'Ik meen het.'

'Ja dus', zucht ik. Riley knikt kort en we slaken beiden een diepe zucht.

'Beloof me dat je bij hem uit de buurt blijft?' Ik knik.

'Beloofd.'

Woorden: 650.