Broken promises *2

25

Lynn

'Ben je nu echt aan het spijbelen voor mij?' vraag ik, zodra Riley me in bed helpt. Riley knikt kort en slaat de deken over me heen.

'Het was zo saai zonder jou', lacht hij. Ik lach even met hem mee, maar begin dan weer te hoesten. 'Moet je geen hoestdrank ofzo hebben?' vraagt hij en kijkt me vragend aan. Meteen schud ik mijn hoofd.

'Nee, dat is zo ranzig!' Alleen bij het idee al begin ik te kokhalzen. Riley staat op.

'Maar je knapt er wel van op.' Ik pak zijn pols vast en trek hem terug.

'Ik houd mijn soep en thee nog net binnen', vertel ik hem en begin weer wat te kuchen. Beneden hoor ik de voordeur dichtslaan en voetstappen lopen. 'Dat is vast Louis. Hij weet niet dat je hier bent.' Riley haalt zijn schouders op.

'Jij wist ook niet dat ik zou komen', lacht hij en komt naast me zitten, op de bedrand.

'Lynn?' hoor ik een stem roepen. Een vrouwen stem. 'Waar ben je? Ik heb hoestdrank voor je meegenomen.' Ik kreun en hoor voetstappen de eerste trap op komen.

'Ik ben hier!' roep ik terug en begin weer te hoesten. Al snel staat Michelle in mijn kamer, samen met Gemma.

'Wat doet hij hier? Ik dacht dat jullie uit elkaar waren', zegt Gemma verbaasd en kijkt naar Riley.

'En sowieso, hoor jij niet op school te zitten?' voegt Michelle er aan toe en slaat haar armen over elkaar heen. Ik zucht.

'Laat hem met rust', mompel ik en kruip overeind. 'Hij is goed. Hij, ik... Wij. We hebben weer iets.'

'Serieus? Ben je weer in zijn trucjes getrapt?' vraagt Michelle verbaasd. 'Lynn, doe niet zo dom! Hij is niet goed voor je!'

Ik laat mijn blik naar Riley glijden en zie dat hij verslagen naar de grond kijkt. Ik leg mijn hand op zijn onderarm en kijk weer naar Michelle en Gemma. 'Hij is veranderd. Speciaal voor mij. En ik hou van hem, net zoveel als hij van mij houdt.' Riley kijkt me aan en geeft me een waterige glimlach.

'Prima. Maar zodra hij je hart weer breekt, moet je niet bij ons komen uithuilen', sist Gemma en draait zich om. Michelle volgt al snel, nadat ze ons nog kort een blik heeft gegeven.

'Dat zal niet eens nodig wezen', roep ik ze na, voor zover dat lukt met mijn stem.

'Ze mogen me volgens mij niet echt', lacht Riley, maar het is geen gemeende lach. Ik schuif wat verder naar hem toe en leg mijn armen van achteren om hem heen.

'Als mensen je niet mogen, zijn ze je aandacht niet waard', zeg ik wijs. 'Maar vergeet niet dat ik je wel mag. Heel graag zelfs.' Riley kijkt over zijn schouder heen en glimlacht weer naar me.

'Ik hou van je', zucht hij, wat mij een glimlach op mijn gezicht laat brengen.

Woorden: 484.