Broken promises *2

42

Lynn

Levy legt me tegen een boom aan bij Louis' auto. 'Ik maak de deur van de auto even open en dan zet ik je er in.' Ik knik en kijk naar zijn rug.

'Thanks', bedank ik hem. Hij opent de deur van de auto en draait zich weer om naar me.

'Geen probleem', glimlacht hij. 'Ik laat je toch niet aan je lot over? Riley zou me vermoorden!' lacht hij. Ik bijt op mijn lip.

'Denk je echt dat we genoeg bewijs hebben om Riley vrij te krijgen?' Levy knikt.

'Honderd procent', verzekerd hij mij en wil me weer optillen, maar ik steek mijn hand op.

'Ik wil nog even genieten van de frisse lucht. Het is nogal warm daarbinnen, als je je niet kunt bewegen en alles potdicht zit. En het stinkt. bleh!' Levy grinnikt en ik klop op de grond naast me. 'Ga even zitten. Je hebt genoeg gedaan vanavond om even uit te mogen rusten.'

Levy schudt lachend zijn hoofd. 'Nee, dankje. Ik blijf liever staan. En de politie komt zometeen. Ik moet alert blijven.' Hij zucht en kijkt naar de heldere avondlucht, die gevuld is met sterren. De maan straalt aan de top van de hemel.

'Lynn!' Selena rent op me af en knielt bij me neer om me te knuffelen. 'Oh my god! Ik ben zo blij dat je nog leeft!' Ik lach en knuffel Selena terug.

'Ik geef niet zomaar op, Selena', verzeker ik haar. 'Ik heb teveel meegemaakt om zomaar op te kunnen geven.' Selena glimlacht zwak naar me.

'Lynn', begint Levy. 'Je kunt David aanklagen voor geweld. Louis en ik zagen hoe hij je sloeg.' Ik knik langzaam en breng mijn hand naar mijn wang.

'Ja, je hebt gelijk', breng ik uit. 'Waar is Louis eigenlijk nu?'

'Hij helpt Casper, Kjell en Nyna om Dylan knock-out te slaan en hem vast te binden aan David', verteld Selena. Ik knik even en sluit dan mijn ogen.

'Ik ben kapot', zucht ik diep. 'Ik heb de laatste dagen niet geslapen. Van de spanning en hier. Ik ben al iets van 72 uur wakker, ofzoiets.'

'Je kunt straks slapen', hoor ik Louis zeggen en meteen open ik mijn ogen. Louis, Kjell, Nyna en Casper lopen de loods uit. Louis knielt bij me neer en bekijkt me onderzoekend. 'Hebben ze je pijn gedaan?' Ik schud mijn hoofd en zie de opluchting in zijn ogen. Hij trekt me stevig in zijn armen en ik zucht even.

Ons moment wordt verstoord door zijn telefoon die afgaat. 'Neem hem maar', zeg ik hem. Louis laat me los en ploft naast me tegen de boom aan.

'Hey, Michelle', begint hij. 'Oh, shit! Ja, uh.. Kunnen jullie misschien vanacht op hem letten? Ik leg het morgen uit. Alsjeblieft?' Hij knikt. 'Ja, dat kun je wel zeggen.' Hij zucht even en kijkt kort naar me. 'Top! Dan haal ik hem morgen op, oké?' Hij knikt weer. 'Echt bedankt!'

'Waar ging dat over?' lach ik, als hij heeft opgehangen.

'Freddie', legt Louis uit. 'Ik moest snel oppas voor hem regelen.'

Op dat moment rijden een paar wagens het terrein op en stappen er mensen uit. Meteen staat iedereen op.

'Is dat de politie?' vraag ik in het algemeen, aangezien iedereen voor me staat.

'Nope', zegt Selena zacht en stapt wat achteruit. 'Ik weet niet wie het zijn, maar het is sowieso geen politie.'

Woorden: 564.

Wie dan wel? Oh oh. Plottwist.

Verlenging :)