Broken promises *2

23

Lynn

'Zullen we nog even naar boven gaan?' vraag ik na een tijdje aan Riley. Hij knikt en staat op. Ik ga hem voor naar mijn kamer en plof daar op mijn bed neer.

'Sneeky bastard', lacht Riley en sluit de deur achter zich. 'Ik hoorde je wegsluipen, toen ik naar de woonkamer liep met de glazen cola.' Ik kijk hem betrapt aan en voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

'Was het zo duidelijk dan?' lach ik, nog steeds blozend. Riley knikt en komt naast me op het bed zitten. 'Fuck', mompel ik.

Riley begint te lachen en slaat een arm om me heen. 'Je vader is beschermend over je.' Ik knik. 'Is je verleden echt zo erg als hij zegt?' vraagt Riley zacht.

Ik knik kort. 'Helaas wel', zucht ik. 'Maar ik blijf niet in mijn verleden hangen. Niet meer.'

Riley draait rondjes in mijn zij met zijn vinger en ik slaak een zucht, terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg. 'Je hoeft het niet te vertellen, dat weet je.' Ik knik.

'Ga ik ook niet doen', zeg ik zacht en kijk naar hem op. 'Het is een lang verhaal en ik weet niet of ik het verhaal jou toe kan vertrouwen. Ik weet niet eens waar we nu staan.'

'Heb je al nagedacht?' vraagt hij aan me en kijkt naar beneden. Ik haal mijn schouders op.

'Nog niet heel erg veel', verzucht ik. 'Ik weet nog steeds niet of je te vertrouwen bent. Of dit niet weer zo'n stomme weddenschap is.'

'Ik beloof het je. Ik wil je niet weer kwijt raken.' Riley zucht en neemt een korte pauze. 'Ook al voelt het alsof ik je nog steeds kwijt ben, terwijl je in mijn armen ligt.'

'Laten we gewoon kijken hoe het loopt', stel ik voor. 'We kunnen het altijd proberen, toch?'

'Dus', begint Riley wat onzeker. 'Je wilt het weer proberen? Proberen een relatie met mij te hebben?' Ik haal mijn schouders op en knik kort.

'Ik denk het', glimlach ik zwak. 'Wie niet waagt, wie niet wint. Toch?' Riley knikt instemmend.

'Dat is waar', geeft hij toe. 'Lieve Lynn, wil je mijn vriendin worden?'

'Ik zou niets liever willen', lach ik en plaats mijn armen om zijn lichaam. 'Nou, op onze relatie', lach ik weer en glimlach naar hem.

'We hebben niets om mee te proosten', zegt Riley ook lachend. 'Maar op onze relatie.' Hij houdt een denkbeeldig glas voor zich en kijkt naar me. Ik doe hetzelfde en doe alsof ik tegen zijn glas aan tik.

'Proost!' roepen we uit en beginnen dan te lachen.

Woorden: 434.

Jeey, ze zijn weer bij elkaar!