Broken promises *2

34

Lynn

'Levy en Selena hebben weer iets', zeg ik vrolijk tegen Riley, zodra ik weer tegenover hem zit. 'Levy heeft haar vandaag gevraagd.'

'Ik word echt helemaal gek hier', zucht Riley en legt zijn hoofd in zijn handen. 'Ik word behandeld als een zware crimineel ofzo. Elke keer die handboeien als je ergens heen wordt gebracht. Allemaal voor de veiligheid van de bewakers. I don't care! Ik ben fucking onschuldig!' Hij kijkt me wanhopig aan. 'Ik wil weer naar buiten, Lynn. Ik houd het hier niet lang meer vol.'

'Jawel', zeg ik en pak zijn hand vast met mijn hand. 'Jij kan het volhouden, Riley. Je bent sterk genoeg om het te kunnen. En je komt hier snel genoeg uit.' Ik kijk om me heen, om te kijken of er bewakers bij staan. 'Ik ga je helpen hier uit te komen. Ik dwing die Dylan om alles te bekennen.'

'Nee, Lynn-'

'Riley, ik wil je helpen', zeg ik standvastig.

'Lynn, je had beloofd-'

'Dat ik uit zijn buurt zou blijven, ik weet het. Maar ik wil je gewoon hier uit halen.'

'Ik heb volgende week een rechtszaak', zucht hij. 'Dan beslist de rechter of ik vrij mag rondlopen, een taakstraf krijg of dat ik nog langer hier moet zitten.' Ik knik. 'Probeer het voor die tijd te regelen, oké?' Ik knik weer.

'Doe ik.' De deur achter me gaat open en ik draai me om. Een man in uniform staat in de deuropening.

'Spreekuur is voorbij. Oprotten.'

'Sla niet zo'n toon aan tegen mijn vriendin, wil je?' zegt Riley meteen geïrriteerd.

'Riley', begin ik en geef een kneepje in zijn hand. 'Het is oké.' Ik glimlach naar hem en sta dan op. 'Ik kom morgen weer, oké?' Riley knikt en staat op om me een knuffel te geven.

'Tot morgen', zegt hij zacht. Ik slik.

'Tot morgen', zeg ik zacht terug.

'En nu loslaten. Klaar. Wegwezen.' Ik knik en loop naar de man toe. 'Je kent de weg inmiddels wel.' Weer knik ik. 'Mooi, dan kan ik weer aan het werk.'

De man loopt weg en ik kijk nog even naar het kamertje, waar ik zie dat een paar agenten Riley in de boeien slaan en hem ruw meetrekken naar buiten.

Ik loop naar de voordeur, pak mijn spullen en zeg de man achter de balie gedag. Buiten staat Louis te wachten in zijn auto.

Ik stap in de auto en klik mijn gordel vast. 'Hey', begroet ik hem.

'Hey, hoe was het bij Riley?' Ik knik.

'Goed hoor.' Ik slik als ik terugdenk aan hoe hij daar zat. 'Hij begint het alleen zat te worden daar. Volgende week is zijn rechtszaak.' Louis knikt en rijdt de parkeerplaats af.

'Ik hoop voor hem dat hij er met een simpele taakstraf vanaf komt. Je moet niet vergeten dat hij eerder wel gedeald heeft. En drugs verplaatsen is ook niet helemaal legaal. Het gaat alsnog om drugs.'

Ik zucht. 'Ja, ik weet het.'

Woorden: 491