Broken promises *2

6

Lynn

'Hey.' Ik geef Selena een knuffel en voel haar armen om me heen. 'Hoe gaat het?'

Levy en Selena hadden gisteren avond een ruzie en Selena is daardoor boos bij Levy weggelopen.

Selena zucht diep. 'Hmm. Het gaat wel.' Ik glimlach zwak en laat haar los.

'Het komt wel goed. Geloof me', stel ik haar gerust. Selena knikt langzaam.

'Het zal wel. Weet je wat hij vroeg? Of ik aan jou kon vragen om Riley te vergeven! Nou, no way. Riley heeft het zelf verpest bij jou en moet het ook maar zelf oplossen!' Ik knik en slik even.

'Precies.' In mijn ooghoeken zie ik Levy op ons aflopen en ik trek Selena mee. 'Levy', leg ik snel uit en trek haar mee naar de WC's.

'Dankje', zucht ze dankbaar.

'Denken jullie serieus dat ik me tegen laat houden door de WC-deur van de meidenWC?' Levy loopt naar binnen en ik trek Selena achter me.

'Ga weg, Levy.' Ik sla mijn armen over elkaar heen. 'Hoe kun je haar vragen om zoiets aan mij te vragen?'

'Het spijt me', zucht Levy. 'Ik had het niet moeten vragen en dat weet ik. Maar het is gewoon... Ik ben bang dat Riley weer terug wordt getrokken in het verleden en ik weet dat Lynn het toen beter had gemaakt. Je hebt hem leren liefhebben, Lynn.'

'Vergeet het, Levy', zeg ik kil, terwijl ik mijn hoofd schud en langs hem heen loop. Levy pakt mijn bovenarm vast en kijkt me smekend aan.

'Alsjeblieft, Lynn. Ik smeek het je! Riley gaat elke avond uit en neemt elke avond een ander meisje mee naar huis. En volgens mij gebruikt hij ook weer drugs.' Ik haal mijn schouders op.

'Niet mijn probleem. Niet meer.' Ik ruk me los uit zijn grip en loop weg.

'Lynn!' hoor ik hem roepen. 'Ik maak me zorgen om hem!' Ik draai me om naar Levy en schud mijn hoofd.

'Niet mijn probleem, Levy', zeg ik weer. 'Hij heeft het verpest, dus hij mag het weer rechtzetten.'

'Wat rechtzetten?' hoor ik een stem vragen, voor ik tegen iemand opbots. Ik wankel wat op mijn voeten en voel twee handen die op mijn heupen rusten. Ik kijk op en zie Riley voor me staan.

'Laat me los', sis ik. Riley knikt en laat me los. Even kijk ik hem verbaasd aan, aangezien ik niet had verwacht dat hij me echt los zou laten.

'Ik ben geen monster, Lynn', zegt hij zacht. 'Ik luister naar mensen, ik luister naar jou. Luister ook eens naar mij.'

Ik zucht en duw hem opzij. 'Ga weg. Jij luistert ook niet naar mij. Anders zou je uit mijn buurt blijven, zoals ik had gevraagd.'

Woorden: 451.