Broken promises *2

21

Lynn

'Serieus? Bungee jumpen?' Ik kijk naar beneden, over de reling het dal in en zie beneden een klein riviertje stromen. Het is inmiddels zaterdag en we zijn op de plaats van bestemming. 'Gaaf!'

'Ik dacht al dat je het leuk zou vinden', zegt Riley en slaat een arm om mijn heup heen. 'Heb je het ooit eerder gedaan?' Ik schud mijn hoofd.

'Jij?' Riley knikt.

'We hadden een groepje jongeren in onze buurt, waarmee we telkens gingen survivalen en allemaal gave dingen gingen doen', legt hij uit. 'Sky-diven heb ik ook al vaker gedaan.'

'Ik alleen toen met jou', vertel ik hem eerlijk. 'Maar dat stond wel op mijn bucket list, net als bungee jumpen', lach ik.

'Met mij aan je zijde, reken ik af met jouw bucket list.' Ik grinnik en kijk naar zijn gezicht, waarop een glimlach te zien is. 'Wat staat er nog meer op?'

'Uh... Even denken', zeg ik. 'Volgens mij alleen nog een stunt curses doen en verder de standaard meisjesdroom: trouwen en kinderen krijgen.' Ik voel mezelf lichtjes blozen.

'Moet goed komen', zegt Riley en laat me los. 'Kom, we gaan ons pak aan doen.' Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar de andere kant van de brug, waar een huisje staat.

'Goedemorgen. Waar kan ik u mee helpen?' Een vriendelijk vrouwtje staat achter de toonbank en kijkt ons met een glimlach aan.

'Wij willen graag onze pakken aanpassen voor het bungee jumpen. Op de naam van Riley Dawson.' De vrouw knikt en haalt een pakketje van onder de toonbank vandaan.

'Alstublieft. De kleedhokjes zijn daar.' Ze wijst naar een paar kleedkamers aan de andere kant van het huisje en loopt naar achteren.

'Ik zie je zo.' Riley laat mijn hand los en loopt naar de kleedkamers. Ik volg zijn voorbeeld en stap het andere hokje in.

Al snel staan we weer buiten, bij de vrouw. De vrouw geeft ons instructies en vertelt ons wat we mogen doen en wat niet.

Na zo'n tien minuten/een kwartier staan we bij de rand van de brug. 'Willen jullie samen springen?'

Ik kijk Riley aan en hij kijkt mij aan. 'Eerst niet, daarna wel?' vraagt hij me. Ik knik kort. 'Wil jij eerst?'

Ik schud mijn hoofd. De spanning begint nu toch wel wat toe te nemen. 'Ga jij maar eerst', zeg ik zacht en houd me vast aan de reling van de brug.

'Ben je bang?' lacht Riley. Ik schud mijn hoofd meteen. 'Je mag het best toegeven, babe. Ik zal je niet uitlachen ofzo.' Ik zucht.

'Goed dan', geef ik toe. 'Ik ga echt kapot van de spanning.' Riley glimlacht naar me en pakt mijn hand weer, waar hij een zacht kneepje in geeft.

'We kunnen ook eerst samen gaan? Dat je daarna alleen gaat?' stelt Riley voor. Ik knik kort en zucht opgelucht. De vrouw geeft ons een band, waarmee we onszelf aan elkaar moeten vastmaken. Anders zouden we van elkaar wegbewegen en met een harde klap tegen elkaar opbotsen.

'Klaar?' vraagt Riley. Ik haal mijn schouders op en kijk voorzichtig over de rand. Ik voel zijn vinger onder mijn kin en voel hoe hij mijn hoofd naar hem toe draait. 'Niet naar beneden kijken', fluistert hij. Ik knik en haal even diep adem. 'Ik tel af tot 0, oké?' Ik knik en voel hem mijn handen vastpakken. '3, 2, 1.'

Riley springt en trekt ons beiden mee naar beneden. Ik begin te gillen en zie langzamerhand het water steeds dichterbij komen.

Woorden: 586