Broken promises *2

38

Riley

'Dawson.' Ik kijk geschrokken op en zie een bewaker voor mijn celdeur staan. 'Meekomen. Je hebt bezoek.'

Ik knik en sta op. Ik stap mijn cel uit, ga met mijn gezicht naar de muur staan en wacht totdat ik word geboeid.

'Meekomen en niet zo aarzelen, jezus', snauwt de man. Ik draai me verbaasd om.

'Moet ik niet geboeid worden? Normaal gebeurd dat altijd.' Hij zucht diep en pakt zijn handboeien.

'Wil je ze om? In dat geval zou ik niet twijfelen om ze extra strak vast te maken', dreigt hij. Meteen schud ik mijn hoofd.

'Laat maar.' De man duwt me hardhandig voor zich en ik wankel even.

'Dat dacht ik al. Lopen! Je kent de weg.' Ik knik en loop door, terwijl ik zijn voetstappen achter me aan hoor komen.

'Wie is er op bezoek?' vraag ik de man en kijk om. Hij haalt zijn schouders op.

'Geen idee. Boeit me ook niks.' Hij opent de deur voor me en ik stap het -nog- lege kamertje in. Ik hoor de deur achter me sluiten en zucht even, voor ik ga zitten.

Stiekem hoop ik dat het Lynn is, ook al is het bijna zeker dat zij het is. Ze komt elke dag langs. Gisteren alleen niet, maar dat had te maken met hun plan om mij vrij te krijgen.

De andere deur gaat open en ik kijk op, waarna ik frons. 'Levy? Waar is Lynn?' Levy gaat langzaam zitten en kijkt achter zich, waar de deur net wordt gesloten door een agent.

'Ja', begint hij voorzichtig en ik bereid me voor op wat gaat komen. 'Ze is...' Hij neemt even pauze en kijkt de kamer rond, alsof hij ergens in de kamer naar een antwoord zoekt. 'Ze is ontvoerd', zegt hij dan snel.

Het duurt even voordat ik besef wat hij net zei, tot ik opsta en met mijn vlakke hand op de tafel sla. 'Wat?' roep ik uit en ik zie Levy ineen duiken. 'Hoe bedoel je: "Ze is ontvoerd."?'

'Ze is ontvoerd, meegenomen, weg. David en Dylan hebben haar meegenomen', zucht hij en kijkt me schuldig aan. 'Sorry, ik kon niks doen. Ik ben langs hun huis geweest, maar daar waren ze niet meer. En de zender was uitgevallen. Tussendoor ging die heel kort aan, maar niet lang genoeg om hem te kunnen traceren.' Weer sla ik op de tafel en stap dan weg.

'Fuck!' De deur schiet open en voor ik besef wat er gebeurd, word ik op de grond geduwd. 'What the hell?'

'Je was aggresief. Je gaat in de isolatie voor een aantal uurtjes, Dawson.' Ik voel hoe mijn polsen vastgezet worden met handboeien en dan hoe ik overeind getrokken word. 'Lopen.'

'Levy, haal haar daar uit! Alsjeblieft!' smeek ik hem, voor ik afgevoerd word.

Woorden: 465.