Broken promises *2

26

Riley

'Sorry, deze moet ik nemen', verontschuldig ik me en sta op van Lynn's bedrand. Ik loop de gang op en druk op opnemen. 'Wat moet je, David?' vraag ik verveeld en leun tegen de muur aan.

'Je moet ons vanavond helpen met een grote deal. De flikkers zijn ons op het spoor en we kunnen alle manschappen gebruiken. Ik verwacht je om middernacht bij de loods. We verplaatsen onze voorraad.' Ik zucht diep en kom los van de muur.

'Ik heb toch al verteld dat ik er niet meer aan mee deed? Zoek het uit met je drugshandel!' Ik wil ophangen, tot zijn stem me laat stoppen.

'Ja, zo makkelijk gaat dat niet', lacht hij. 'Als je niet komt, gaan we door met andere dingen. Het blijft niet bij loze dreigementen, Riley. Pas goed op je dierbaren.'

Na die woorden hangt hij op en gefrustreerd gooi ik mijn mobiel tegen de muur. 'Verdomme!' Ik begin met mijn vuist te rammen op de muur.

'Riley?' hoor ik zacht achter me. Geschrokken draai ik me om, om vervolgens oog in oog te staan met Lynn. 'Gaat het?' vraagt ze me bezorgd.

'Ja', lieg ik snel. Ze legt haar hand op mijn schouder en kijkt me strak aan. 'Het gaat goed.'

'Weet je het zeker?' vraagt ze voorzichtig en kijkt me onderzoekend aan. 'Volgens je mobiel gaat het niet goed met je.'

Ik kijk naar de andere kant van de gang en zie daar mijn mobiel op de grond liggen, in een aantal stukken. 'Shit', mompel ik en kniel erbij neer. Snel zet ik hem in elkaar en zucht. 'Die is dood.'

'Riley, wees eerlijk', zucht Lynn en komt naast me zitten.

'Ga maar weer slapen, Lynn.' Ik sta op en zucht. 'Rust goed uit.'

'Negeer me niet. Ik wil weten wat je op je hart hebt', blijft ze volhouden. Ik help haar overeind en begeleidt haar naar haar bed. 'Je kunt niet doen alsof er niks is. Ik zie aan je dat er wat is, Riley.'

'Dan zie je dat toch verkeerd', zeg ik kortaf. 'Want er is niks.'

'En daarom is je mobiel kapot en zit er bijna een deuk in de muur.' Ze slaat haar armen over elkaar heen en draait zich naar me toe. Shots fired.

'Dit zijn jouw zaken niet, Lynn. Hier wil ik jou niet bij betrokken hebben.' Ze zucht en zet haar handen tegen mijn schouders, waarna ze me met alle kracht achteruit drukt.

'Waarom sluit je me buiten, Riley? Ik dacht dat je daar overheen was gekomen, maar blijkbaar niet.' Ze draait zich om en kruipt in haar bed. Ik zucht.

'Lynn-' begin ik, maar ze kapt me af.

'Ga', zegt ze kortaf en draait haar rug naar me toe.

'Maar-'

'Ga, Riley', zegt ze weer. Ik zucht en knik.

'Oké dan.' Ik kijk nog kort naar Lynn, maar loop dan haar kamer uit.

Woorden: 482.