Broken promises *2

5

Lynn

'Schatje, ga even zitten', hoor ik Louis op gedempte toon zeggen tegen Daniëlle.

'Is er iets mis?' vraagt ze meteen bezorgd.

'Nee. Het is Lynn', zucht Louis. 'Ze vertelde me het verhaal vandaag. Zoals Niall laatst al zei op de tour: het is heftig.'

'Wat heeft ze je verteld?' vraagt Daniëlle meteen. Ik open de deur op een kiertje en zie Daniëlle en Louis naast elkaar op de bank zitten. Dicht tegen elkaar aan, met Louis' hand die op het bovenbeen van Daniëlle rust.

'Ze heeft haar moeder vermoord zien worden, door haar vader. Haar vader pleegde daarna zelfmoord.' Daniëlle's ogen vergrootten zich. 'Haar vader was militair en vocht mee in de oorlog in Afghanistan. Daarbij verloor hij zijn linker onderbeen.'

'Wow, dat is inderdaad heftig', zegt Daniëlle verbijsterd.

'Dat is nog niet alles', zucht Louis. 'Haar vader dronk en dwong haar moeder en Lynn seks met hem te hebben.'

'Wat? Dat doe je toch niet als vader?' roept Daniëlle uit. Louis zucht.

'Blijkbaar sommigen wel.' Louis staat op en loopt richting de deur, waar ik achter sta. 'Ik zal Lynn even roepen. De koffie en de thee zullen wel klaar zijn.' Ik zet een stap naar achteren en bedenk me snel dat ik naar boven moet rennen, zonder geluid te maken.

'Wacht, Lou', hoor ik Daniëlle nog zeggen en begin de trap snel op te lopen. 'Weet Lynn dat je het zou vertellen tegen mij? Straks wordt ze weer boos.'

'Nee. Maar ze heeft ons toch niet horen praten. Ze is boven bezig met haar huiswerk.' Fout gedacht, paps.

Louis roept mijn naam en ik zucht even, voordat ik met gedempte stem een 'Ja!' terug roep.

'Koffie!' roept Louis weer.

'Ik kom al!' roep ik weer met gedempte stem en begin de trap af te lopen.

'Zo, dat is snel', lacht Louis. Ik knik en glimlach kort.

'Ja, ik zag dat het al bijna half negen was. Dus ik dacht: ik loop alvast naar beneden.' Louis knikt en ik zet de laatste stap van de trap. 'Pap', begin ik.

'Wat is er?' vraagt Louis meteen.

'Is het waar dat jij vroeger piano hebt gespeeld? Ik zag het laatst op je Wikipedia staan.' Louis knikt.

'Ja, dat klopt. Hoezo dat?' Ik haal mijn schouders op. 'Wil je het leren spelen?'

'Misschien', zeg ik twijfelend. 'Het lijkt me wel leuk.' Louis glimlacht.

'Ik kan het je wel leren. Of ik laat je les geven.'

'Mag ik echt op piano-les?' vraag ik enthousiast.

'Van mij mag je ook wel op gitaarles, als je dat ook wilt?' Ik haal mijn schouders op en voel mijn gezicht betrekken. 'Maar natuurlijk mag je op piano-les!' Ik glimlach weer.

'Dankje, pap.'

Woorden: 450.