Broken promises *2

10 (XL)

Lynn

'Levy', zucht ik opgelucht als hij eindelijk zijn telefoon opneemt. 'Is Riley thuis?'

'Nee', mompelt hij. 'Hij is net weggegaan. Hoezo?'

'Hij denkt dat iedereen hem haat en in ben bang dat hij domme dingen gaat doen.' Ik kijk naar de weg. 'Hier links, Niall.'

Niall draait de volgende straat in. 'Fuck. Nee.'

'Heb je enig idee waar hij heen kan zijn gegaan?' vraag ik hem. Ik hoor hem zuchten.

'Ik weet wel een plek, maar daar ga ik je niet mee naartoe nemen.'

'Levy, het is je broer en hij is van slag. Je vertelde me zelf dat ik hem veranderde. Ik kan hem helpen.' Ik hoor Levy zuchten.

'Waarschijnlijk is hij bij de hoeren, zijn drugsplekje of zijn favoriete club.'

'Hier is het, Niall', zeg ik hem en kijk naar buiten. 'Levy, we staan voor je huis.'

'Wat?' hoor ik hem verbaasd zeggen. Ik hoor gekraak en even later gaat de voordeur open en steekt het hoofd van Levy naar buiten.

'Stap in', zeg ik door de telefoon. Levy loopt naar buiten, sluit de deur achter zich en loopt richting de auto. Ik klik ons gesprek weg en kijk toe hoe hij instapt.

'Welke plek gaan we eerst heen?' vraag ik hem.

'De club', zegt hij resoluut. 'Dat is de grootste kans, denk ik. Hoop ik', voegt hij eraan toe.

'Waar is dat?' vraagt Niall. Levy geeft het adres door en kijkt me dan vragend aan.

'Is dat je vader?' Ik schud lachend mijn hoofd.

'Een vriend van mijn vader', zeg ik. Levy knikt. 'Maar ging hij zomaar weg? Zonder iets te zeggen?' Levy knikt weer.

'Ja. Wat is er gebeurd? Jij weet duidelijk meer.' Ik slik en kijk weg.

'Ik belde hem, voor onze opdrachten samen. Toen begon hij zijn excuses aan te bieden en daarna zei hij dat iedereen hem haatte', leg ik snel uit.

'Shit', mompelt Levy. Ik kijk hem bezorgd aan. 'De laatste keer dat hij dacht dat iedereen hem haatte, wilde hij van de brug springen.' Hij kijkt me met betraande ogen aan. 'Ik ben bang, Lynn.'

'Ik ook', zeg ik eerlijk. 'Hij reageert niet op mijn oproepen. Probeer jij eens?'

Levy knikt en pakt zijn mobiel. Hij zet het ding op de speaker en luid gelach is te horen. 'Yo, broertje!'

'Riley, waar ben je?' vraagt Levy meteen. 'Je was ineens weg, dude.'

'Verstopt. Weg van huis.'

'Riley, vertel ons waar je bent', beveel ik hem. 'We komen naar je toe. Oke? We zijn er voor je. Je bent dronken.'

'Lynn?' hoor ik hem met een schorre stem vragen. 'Ik ben met mijn matties! Yo, Dylan! Geef mij ook eens!'

'Riley, dat zijn je matties niet', zegt Levy. 'Blijf van die rommel af, Riley. Ik meen het.'

'Niet zo stijfjes, broertje', lacht Riley. 'Ik houd wat voor je over. En ook voor Lynn. Babe, je moet dit proberen.'

'Riley', zucht ik. 'Alsjeblieft, doe het niet.' Ik hoor hem op de achtergrond snuiven en slik. 'Riley, alsjeblieft!' Hij snuift weer.

'Zeg me niet wat te doen, babe.'

'Ik ben je babe niet, Riley.' Op de achtergrond hoor ik harde geluiden.

'Shit. Ik moet gaan. Die flikkers zijn er.' Riley hangt op en ik kijk Levy vragend aan.

'Ze zijn bij de drugshandel plek', zegt hij. 'Niet voor lang. De politie is daar blijkbaar.'

'Rijdt daarheen, Niall', zeg ik snel en Niall neemt het adres over van Levy. 'Wat nu? Hij is onder invloed.'

'Benader hem rustig.' Ik knik en kijk weer vooruit. 'Het komt wel goed, Lynn.' Ik voel zijn hand op mijn schouder en knik kort.

Niall rijdt een straat in en zet dan de auto stil. Op de stoep staan politie-auto's geparkeerd en een paar mensen worden er in geduwd.

Levy stapt de auto uit en ik volg hem. 'Lynn, nee.'

'Ik wil mee', zeg ik eigenwijs en stap dichterbij. 'Riley zit misschien in een van die auto's, Levy.'

'Ik weet het', zegt hij en haalt een hand door zijn haren. 'Goed dan. Ik kan je toch niet op andere gedachten brengen, denk ik.' Ik schud mijn hoofd en volg hem richting de auto's.

'Niks te zien hier', zegt een man en houdt ons tegen.

'Maar mijn broer zit misschien daarbij', zegt Levy. 'En haar vriendje.' Hij knikt naar mij en ik kijk hem even bevreemd aan.

'Wa-' Levy zendt me een blik en ik knik. 'Ja, inderdaad', zeg ik snel.

'Jullie kunnen hem zo zien op het bureau. Als hij tenminste er bij zit. Er zijn een paar ontkomen.'

'Maar', begin ik, maar de man onderbreekt me.

'Ga naar huis.' Levy trekt me mee naar de auto van Niall en ik zucht diep.

'Klootzak', mompel ik, voor ik instap. 'Nou, er zit niks anders op dan wachten.'

'Laten we maar naar mijn huis gaan', zegt Levy. 'Als hij is ontkomen, kan hij daar zitten. En anders moeten we maar verder zoeken.' Ik knik en Niall rijdt richting het huis van Levy en Riley.

---x---

'Riley? Ben je thuis?' roept Levy door het huis. Vanuit de keuken klinkt gerommel en Levy en ik snellen erheen.

In de keuken staat Riley, met een glas drinken in zijn handen. 'Yo, bro.' Zijn blik glijdt naar mij en ik zie hem slikken. 'En Lynn. Wat doet zij hier?'

'Ik maakte me zorgen om je, Riley.' Hij snuift en kucht dan.

'Sure.' Hij schenkt zijn glas weer vol en loopt op me af. 'Je kan je geen zorgen maken om iemand die je haat.'

'Maar ik haat je niet', vertel ik hem. 'Ik haat wat je deed. Ik haat dat je mijn hart brak. Jij denkt dat ik jou haat.'

'Lynn, kijk naar me. Ik ben geboren om gehaat te worden. Ik dacht dat-' Hij valt even stil en slikt. 'Ik dacht dat er eindelijk iemand was die van me hield. Iemand die me begreep.'

'Laat mensen binnen, Riley. Dan kunnen mensen van je houden. Het enige wat je hoeft te doen, is mensen binnen laten.'

'Doe jij dat dan ook?' kaatst Riley terug. Ik kijk hem geschrokken aan en duw hem dan weg. Het glas drinken valt kletterend op de grond en ik zet geschrokken een paar stappen naar achteren.

'Je moest het weer verpesten, he? Ik probeer je in te laten zien dat je te streng bent voor jezelf en je mensen buitensluit!'

'Jij doet hetzelfde!' roept Riley terug. Ik schud mijn hoofd en draai me om naar Niall en Levy.

'Sorry, Levy. Ik kan dit niet', zeg ik zacht en wendt me dan tot Niall. 'Ik wil naar huis.' Niall knikt zwijgend en ik loop -zonder Riley nog een blik waardig te gunnen- het huis uit.

Woorden: 1108.