Broken promises *2

37

Lynn

Kreunend open ik mijn ogen en wil me uitrekken, wat niet lukt. Meteen kijk ik om me heen, terwijl de herrinneringen van gisteravond binnen stromen.

Ik zit in een grote ruimte, een soort fabriekshal ofzo. Of een loods, dat kan ook. Er hangen allemaal van die plastic tussenwanden aan het plafond en ik zie een paar deuren en een trap.

'Hallo?' roep ik als ik voetstappen hoor, niet nadenkend over het feit dat het David of Dylan kunnen zijn. 'Help!'

'Niemand gaat je hier helpen.' David steekt zijn hoofd om één van de plastic tussenwanden heen en grijnst breed. 'Niemand kan je horen. Je kunt schreeuwen en gillen wat je wilt, maar in de nabije kilometers is er geen bewoonde wereld.' Hij komt achter de tussenwand vandaan en stapt op me af.

'Laat me gaan! Wat heb ik jullie aangedaan?' roep ik in paniek en probeer met de stoel -waarop ik vastgebonden zit- naar achteren te schuiven.

'Wat jij hebt gedaan?' vraagt David. 'Niks. Maar jij bent hét perfecte lokaas voor Riley en hij zal je hoe dan ook komen bevrijden. Dus het enige wat jij hoeft te doen, is rustig blijven zitten en je een beetje gedragen.'

'Riley zit in de gevangenis, sukkel', snauw ik naar hem. David lacht en schudt zijn hoofd.

'Nee nee, hij zit onder voorarrest. Ze hebben niet genoeg bewijs om hem vast te zetten, aangezien alle drugs al was verplaatst. Naar deze loods.' Ik voel mijn ogen vergrootten.

'Wat? Ik zit in een drugsloods opgesloten?' roep ik uit, terwijl ik mijn polsen probeer los te rukken. Natuurlijk lukt dat niet. Maar wie niet waagt, wie niet wint.

Toch?

Al heb ik niet echt het idee dat ik iets ga winnen. Als ik al los kom uit deze stoel, moet ik hier nog uit zien te komen. En sowieso dat David en Dylan een wapen hebben.

Ik weet alleen niet in hoeverre ze  gaan twijfelen om me neer te schieten...

'Ja, een drugsloods. Wat is daar zo erg aan?' hoor ik David vragen en ik kijk geschrokken op. 'Lekker afgelegen, lekker rustig.' Hij grijnst breed naar me en laat zijn blik over me heen glijden. 'Weet je?' begint hij en trekt een bedenkelijk gezicht. 'Feitelijk ben jij degene die er voor heeft gezorgd dat Riley weg is bij mij. Vanaf het moment dat jij bij hem op school kwam, wilde hij niet meer zoveel doen. Tenminste, niet qua hoeren. We hadden elke avond hoerenjacht met onze groep. Maar sinds toen wilde hij niet meer zo vaak mee.' Zijn ogen worden donker en ik voel een rilling over mijn rug lopen.

'Jij hebt gewoon alles verpest.'

Woorden: 443.

Omg, ik ben terug! Na iets van 3 weken geen updates :0

Mocht je niet weten wat er was: ik had het druk, privé zat niet mee, school begon weer en ik had even tijd nodig om tot rust te komen. Ik ben al sinds een lange tijd een die-hard schrijver op Wattpad, met zeker bijna een jaar dagelijks updates.

En geloof me, dat is lastig. Je hebt motivatie nodig, inspiratie, fantasie en tijd. Een hoofdstuk schrijven kost tijd. Ik schreef een hoofdstuk telkens in een half uurtje en een XL hoofdstuk in een uur. Dat klinkt weinig, maar als je ook nog moet werken en niet te vroeg je bed uit wilt komen (dit was dus mijn vakantie). En voor nu: ik heb school tot laat en ook buiten school dingen die gedaan moeten worden. En ik ben bezig mijn conditie te verbeteren. Ik heb n paar keer hardgelopen en houdt het best goed uit.

Oke, gelogen. Ik was na een kleine 500 meter al kapot xD. Maar ik rende hard, dat telt toch? En vandaag met sport moest ik 6 minuten hardlopen. Dat ging goed, ik ben niet gestopt tussendoor. In tegenstelling tot anderen...

Maarja. Baai!

Love you all xxx wondergirl101

P.s ik probeer dit boek dagelijks te updaten tot het is afgelopen. Dit zal hooguit 2 weken duren. Misschien zelfs 1 week.