Broken promises *2

30 (XL)

Lynn

'Lynn!' Levy loopt in de laatste pauze op me af en stopt bij mijn kluisje. 'Hey.'

'Hey', zeg ik terug en kijk hem vragend aan. 'Wat is er?' Levy kijkt even om zich heen en pakt dan mijn pols. Hij trekt me mee naar de bezemkast en drukt dan de deur dicht. 'What the hell?' vraag ik verbaasd. 'Waar heb jij last van?'

'Sorry', verontschuldigd Levy zich. 'Ik... uh', mompelt hij. 'Ik wilde niet het risico nemen dat iemand ons hoorde praten.' Ik frons.

'Waarom zouden ze ons niet mogen horen praten?' vraag ik verward. 'Waar is Riley eigenlijk? Ik heb hem de hele dag al niet gezien.'

'Daarover wilde ik het hebben', zucht Levy en meteen ben ik klaarwakker. 'Riley is opgepakt.'

'Wat?' vraag ik verbaasd. 'Hoe?'

'Drugsdeal', zegt hij zacht. Mijn ogen worden groot. 'Volgens zijn advocaat heeft hij niks gedaan. Hij hielp alleen die David met zijn handeltje te verhuizen.'

'Daarom deed hij gisteren zo geheimzinnig', mompel ik. 'Ik vond het al zo raar.'

'Ik moest van hem vragen of je vanmiddag langs wilde komen', zegt Levy zacht. Ik slik. Kan ik dat aan?

'I-Ik weet niet', zeg ik zacht. 'Ik wil wel, maar...' Ik kijk hem aan en hij knikt begrijpend.

'Ik ga met je mee, oké? Het is gewoon dezelfde Riley, die een domme fout heeft gemaakt.' Ik knik kort.

'Weet ik. Maar ik weet niet of ik het aan kan om hem in de gevangenis te zien.'

Levy slaat zijn armen om me heen en ik druk mijn gezicht in zijn shirt. 'Jij kan dit, Lynn. Je bent sterk. Ik weet hoe moeilijk mijn broer kan zijn en alsnog heb je verkering met hem.' Ik grinnik kort.

'Hij valt best mee hoor. Zolang je maar de goede snaar raakt bij hem.' Levy lacht nu ook.

'Dat werkt alleen bij jou, Lynn. Jij weet de goede snaar bij hem te kunnen raken, omdat hij naar jou luisterd. Naar mij luistert hij niet.' Hij zucht even. 'Maar hij heeft je wel nodig.'

Ik knik. 'Weet ik.' Ik zucht even en zeg dan: 'Oké, ik ga bij hem langs.'

'Gelukkig', zucht Levy. 'Wat zouden we toch zonder je moeten?' lacht hij.

'Niks', lach ik ook.

---x---

'Ik kom voor Riley Dawson', zeg ik tegen de man achter het glas. Hij knikt.

'Dat kan', zegt hij. 'Leeg uw broekzakken in deze bak.' Ik doe wat hij zegt en leg mijn sleutels en mobiel in het bakje. 'Wil de jongen ook mee?' Ik kijk opzij, waar Levy staat en kijk hem vragend aan.

'Ik laat jullie wel alleen. Ik wacht hier.' Ik knik.

'Oke, loopt u hier doorheen', zegt de man en wijst naar een detectiepoortje. 'Wat is uw naam en want bent u van Riley?'

'Ik ben Lynn Tomlinson, de vriendin van Riley', zeg ik, terwijl ik door het poortje stap.

'Oke. Bij je vertrek kun je je spullen weer ophalen. Wacht hier nog even tot je wordt opgehaald door een bewaker.' Ik knik en ga op het bankje zitten.

Na een paar minuten komt er een vrouw naar me toe. 'Je wilde Riley Theodore Dawson zien, toch?' Ik knik. 'Volg mij maar.' Ik knik en sta op, om vervolgens achter de vrouw aan te lopen.

'Kunt u me vertellen hoe het met hem gaat?' vraag ik de vrouw. De vrouw lacht en schudt haar hoofd.

'Hij is niet ziek. Tenminste, niet lichamelijk', lacht ze. 'Geestelijk wel, vieze drugsdealer. Ik snap echt niet hoe hij een vriendin heeft kunnen krijgen.' Ik bal mijn handen tot vuisten en haal diep adem.

'Riley is niet zoals u denkt dat hij is. Het is een goede jongen, alleen is hij op dit moment van het pad af', bescherm ik hem. 'Hij zorgt goed voor me.'

'Hmm, het zal wel. Hier zit hij.' De vrouw opent een deur naar een kamer met een tafeltje, waar Riley aan zit. 'Jullie hebben een half uur, meer niet.' Ik knik en stap naar binnen. Meteen wordt de deur op slot gedraaid.

'Lynn', zegt Riley schor en staat op. 'Het spijt me van gisteren.' Hij wilt zijn armen om me heen slaan, maar ik pak zijn polsen vast.

'Waarom deed je dat? Om mij te beschermen?' Riley knikt en kijkt me wanhopig aan. Ik glimlach naar hem en laat zijn polsen los. Meteen voel ik zijn armen om me heen.

'De drugswereld is gevaarlijk. Eenmaal begonnen, kom je er nooit meer uit', zucht Riley. 'En ja, de mensen die dealen zijn nogal geweldadig. Ik was bang dat ze je zouden ontvoeren ofzo.'

'Daar hoef je niet bang voor te wezen, Riley', verzeker ik hem. 'Ik laat me niet zomaar meenemen', lach ik zacht. Riley trekt me dichter tegen zich aan en ruikt aan mijn haar.

'Ik wil je niet kwijt. Doe gewoon voorzichtig, oké?'

'Doe jij dat dan ook?' vuur ik terug. 'Riley, je zit in de fucking gevangenis en ík ben degene die voorzichtig moet doen? Weet je wel wat voor soort mensen hierbinnen rondlopen?' roep ik uit.

'Shh', zegt Riley zacht en drukt zijn vinger tegen mijn lippen. 'Het komt allemaal goed. Ik heb een advocaat.'

'Een advocaat wilt niet zeggen dat je meteen vrij bent gesproken, Riley', mompel ik tegen zijn vinger. 'Ik hoop dat hij je hieruit zal krijgen.'

'Dat hoop ik ook, Lynn.' Ik glimlach naar hem en sla mijn armen ook om hem heen. 'Ik wil weer bij jou kunnen zijn, elk moment van de dag. Samen naar school. Of samen bezig met ons muziekproject.'

'Misschien kan dat ook wel. En sowieso: dat verslag van Engels moet ook nog gemaakt worden', herrinner ik hem. Hij knikt. 'Ach, weet je? Dat is van latere zorg. Eerst moet jij hier uit komen.'

'Dan zullen we geduldig moeten zijn', zegt Riley zacht en drukt zijn voorhoofd tegen het mijne. 'Wanneer kom je weer?'

'Zo snel mogelijk.'

Woorden: 977