Moordvrouw: Dansen In De Regen

Hoofstuk 4: Waar is Liselotte?

Zoals beloofd weer een hoofdstukje. Wel iets korter dit keer. Sorry... :( Maar hopelijk vinden jullie het alsnog leuk.

Liselotte wordt wakker van een felle lichtflits. Ze heeft geen idee waar ze is. Liselotte probeert rechtop te zitten, maar wordt tegen gehouden door de touwen om haar polsen en enkels. Opeens herinnert ze zich alles weer. Kreunend laat ze zich naar beneden vallen. "Ah, kijk, ons prinsesje is wakker." Liselotte kijkt om zich heen, maar ze ziet niemand. "Wie ben jij?", vraagt ze dapper. Uit het niets zitten er ineens drie mannen voor haar. "Je hoeft onze namen niet te weten schoonheid", zegt de ene. De andere twee knikken met hem mee. Liselotte geeft nog een ruk aan het touw, maar deze gaan alleen maar strakker om haar polsen zitten. Ze kijkt de mannen kwaad aan, maar dat vinden ze alleen maar grappig. "Wij doen alleen nog maar het voorwerk", zegt de tweede man grinnikend. "Maak je nou nog maar niet te druk", zegt de derde. Een van de drie mannen geeft haar een zetje en Liselotte valt achterover. Ze stoppen weer een doek in haar mond en lopen de kamer uit.

Bram weet het zeker: vandaag gaat hij Liselotte mee uit vragen. Het is misschien nog wat vroeg, maar hij kan zijn verliefdheid niet meer voor zich houden. Zoals altijd arriveert hij te laat op het bureau. Hij loopt rustig naar binnen. Al zijn collega's zijn al aan het werk. Zijn blik gaat over de ruimte, maar hij ziet Liselotte niet.
"Hebben jullie Liselotte gezien?", vraagt hij aan Evert en Fenna. Beide schudden de hun hoofd. "Ze zal zo wel komen", zegt Fenna geruststellend. Ze heeft inmiddels al wel door dat Bram Liselotte leuk vindt. Alle rechercheurs gaan verder met de zaak. Er is nog steeds geen nieuw slachtoffer. Aan de ene kant zijn ze opgelucht, maar aan de andere zijn ze ook bang dat ze de dader nooit zullen kunnen oppakken.

Rond elf uur valt het ook Carla en Menno op dat Liselotte er nog niet is. Carla heeft al verschillende keren naar haar gebeld, maar ze kreeg alleen de voicemail. Ze geeft Bram de opdracht om even langs haar huis te rijden. Daar aangekomen belt hij een paar keer aan, maar er wordt niet opengedaan. Bram besluit bij de buren aan te bellen. Er wordt vrijwel meteen opengedaan door een man van een jaar of 40. Bram vindt hem eruit zien als een gladjakker, een patser. Hij vertrouwt hem absoluut niet. Toch vraagt hij aan de man of hij weet waar Liselotte is. De man schudt zijn hoofd. "De buuf is er nogal weinig. Ze zal wel een vriend hebben ofzo." Daar heeft Bram natuurlijk niets aan, en teleurgesteld gaat hij weer naar het bureau.

Liselotte kijkt om zich heen. De kamer is helemaal donker, maar haar ogen zijn al gewend aan de duisternis en daarom kan ze alles alsnog zien. Sinds daarnet zijn de mannen niet meer teruggeweest. Toch durft ze -ondanks haar moeheid- niet te slapen. Ze is bang dat ze weer terugkomen. Haar angst blijkt terecht. Een halfuurtje later komt er een man met een muts op binnen. Liselotte heeft hem hier nog niet gezien. Ze houdt haar lippen stijf op elkaar en volgt de man zijn bewegingen. Dan gaat hij naast haar zitten. "Zo", is het eerste wat hij zegt. Ondanks dat Liselotte doodsbang is, probeert ze hem toch zelfverzekerd aan te kijken. De man begint te grinniken. "Jullie hadden echt niets door hè?", zegt hij dan. Nog steeds houdt Liselotte haar mond, bang dat ze haar collega's per ongeluk verraad.
De man begint het een en ander te vertellen. "Jullie hadden niet door dat de slachtoffers er allemaal ongeveer hetzelfde uitzagen? En dat ze allemaal rond de dertig waren? En dat ze allemaal op dezelfde middelbare heben gezeten?" Zijn stem klinkt duister. Hij praat niet hard, maar elk woord komt binnen. "Weetje, liefie..." De man gaat met zijn hand langs Liselottes wang. Ze rilt. Gadverdamme, wat is die vent eng. Hij gaat door met zijn verhaal: "Je gaat het een beetje zwaar krijgen hier. Maar dat is allemaal je eigen schuld. En die van je collega's. Ik vertel het je nog wel een keer." De man staat weer op naar de deur. Hij kijkt nog een keer achterom. "We hebben tijd zat, knapperd, we hebben tijd zat..."

Tips, tops en ideeën voor de rest van het verhaal zijn welkom!