Moordvrouw: Dansen In De Regen

Hoofdstuk 9: Emotioneel

Voorzichtig haalt Fenna de zak van de vrouw haar hoofd. "Neee!" Bram laat zich op zijn knieën vallen en begint te schreeuwen. De tranen lopen over zijn wangen en hij loopt rood aan. Fenna loopt naar Bram toe en probeert hem wat te zeggen, maar ze komt er niet tussen. Bram is helemaal van slag. Hij begint te hyperventileren en valt bijna flauw. Snel vist Fenna een plastic zakje uit haar jaszak en duwt het tegen Brams mond. Hij ademt al wat rustiger. "Jezus Bram", begint Fenna. "Was dat nou nodig?" Haar collega begint weer te snikken. "Dat...Liselotte...Dood", weet hij uit te brengen. Hij wijst naar de vrouw en begraaft daarna huilend zijn hoofd in Fenna's armen. Zuchtend duwt Fenna Bram van zich af. De jonge rechercheur kijkt haar verontwaardigd aan. "Onze collega is dood en ik mag niet eens troost bij je zoeken", roept hij kwaad uit. Maar Fenna staat gewoon op en loopt richting de vrouw. "Bram, stop met moeilijk doen; dit is niet Liselotte."

Fenna heeft gelijk. De vrouw lijkt niet eens op Liselotte. Bram schaamt zich kapot. Hij moet zich echt leren beheersen. Als ze Liselotte binnenkort ergens levend vinden zal zij het team nodig hebben. Ze heeft dan niets aan een huilende en schuldigvoelende Bram.

Fenna hurkt weer bij de vrouw. "Er was toch geen vrouw van deze leeftijd vermist?", vraagt ze aan Bram, doelend op de overleden vrouw van een jaar of dertig. Bram schudt zijn hoofd. "Niet dat ik weet, alleen Liselotte is nog vermist." Fenna denkt na. De kans is groot dat de vrouw het zoveelste slachtoffer is. Ze heeft de juiste leeftijd en ook dezelfde doodsoorzaak als de andere vrouwen. Maar -zoals Liselotte altijd zegt- zal er eerst uitgebreid forensisch onderzoek gedaan moeten worden. Daarom pakt ze naar telefoon en belt ze haar collega's van het NFI. Normaal kan Liselotte het onderzoek wel beginnen, maar sinds ze weg is helpt het NFI de rechercheurs.

Niet veel later wordt er volop onderzoek gedaan. Het lichaam wordt overgedragen aan de onderzoekers en vanavond weten ze of de vrouw een bekende van justitie is. Zo niet zullen de rechercheurs meer onderzoek moeten doen. Fenna en Bram keren weer terug naar het bureau. "Je moet je ziekmelden Bram", begint Fenna in de auto. "Je bent veel te persoonlijk betrokken." "Ja dag, ik ga echt niet thuis zitten hoor", is haar collega's vastberaden weerwoord. Fenna zucht. Irritant dit. Maar tegelijkertijd weet ze dat zij precies hetzelfde had gezegd. Toch is Bram anders dan zij. Als er iets heftigs gebeurt met iemand die hem lief is, gaat hij er emotioneel helemaal onderdoor. Dat zorgt nog wel eens voor problemen. Zo is Fenna niet. Zij reageert dan hooguit wat impulsiever dan ze al is. Vervelend voor haar collega's, maar zo lost ze wel veel zaken op.

Bram blijft in de auto stil naar buiten kijken. Fenna heeft weer gelijk, voor de zoveelste keer vandaag. Maar hij moet en zal Liselotte vinden. Hij kan haar nu niet laten barsten. Het is immers zijn schuld dat ze is ontvoerd.

Die middag is ook Evert weer op het bureau. De oppas kon vanaf twee uur komen om op zijn jongste dochter te passen en daarom kan hij nu weer helpen met de zaak. Fenna vertelt Evert wat er is voorgevallen. Na haar verhaal is ook Evert van mening dat Bram zich ziek moet melden. Die gast is verliefd. Het maakt hem helemaal blind. Snel loopt hij naar Brams bureau. Maar zijn collega zit er niet. "Menno, weet jij waar Bram is?", vraagt Evert de politiepsycholoog. Deze knikt. "Ja, hij is even naar de pathologen toe. Hij wil wat dingen weten over de gevonden vrouw, geloof ik. Iets met bewijzen." Everts ogen worden groot. "Wat?!! En jij liet hem zomaar gaan?" Menno knikt. "Is daar wat mis mee dan?" "Of daar wat mis mee is? Natuurlijk is daar wat mis mee! Die jongen zit in eem emotioneel rollercoaster door dat gedoe met Liselotte. Straks gaat hij nog ergens voor eigen rechter spelen." Menno schrikt. Hij had helemaal niet door dat het slecht ging met Bram. "Maar we hebben toch nog helemaal geen dader?", vraagt hij. "Dan kan hij ook niet voor eigen rechter spelen." "Owh echt wel!" Evert slaat met zijn platte hand op de tafel. "Jij zegt dat zelf dat hij bewijs gaat halen bij de pathologen. Straks denkt hij dat hij de dader heeft gevonden! Als hij dan zo'n vent neerschieten raakt hij zijn baan kwijt!"
"Wie raakt zijn baan kwijt?" Het team draait zich om. Achter hen staat Bram, met een smile van oor tot oor. "Je hebt toch niemand neergeschoten, hè Bram?", vraagt Evert twijfelend. Bram begint te lachen. "Haha, wat denk jij... Dat ik voor eigen rechter ga spelen? Ik ben niet gek!" "Oh nee?", zegt Fenna plagend. Ze geen Bram een speels duwtje. "Nee, hoor. Ik heb alleen maar wat papierwerk opgehaald." Bram kijkt Menno en Evert grijnzend aan. Fenna geeft hij een knipoog. Maar Fenna gaat nog even verder met plagen. "Je bent wel gek, hoor Bram!", zegt ze lachend. "Hoezo?" Bram kijkt haar verbaast aan. Fenna loopt naar Bram en geeft hem grinnikend een schouderklopje. "Bram, jij bent gek op Liselotte..."

Wat vinden jullie ervan? Hoe willen jullie dat het verhaal verder gaat? Bedankt voor het lezen! Xx Noor