Moordvrouw: Dansen In De Regen

Hoofdstuk 29: De verhuisdoo(rn)s

Een maand later hebben Bram en Liselotte het huis wat ze eerder al op het oog hadden, gekocht. De komende week zijn ze vrij en gaat ze beginnen met de verhuizing. Morgen is het zaterdag en dus komen Evert en Fenna helpen. Maar vandaag doen Liselotte en Bram alles met z'n tweeën. "Nou...", zegt Liselotte ongeduldig. "Zal ik?" Ze houdt de sleutels van hun nieuwe huis strak in haar vuist vast. Bram knikt. Hij gaat achter zijn vriendin staan en kust haar in haar nek. "Openen maar!" Liselotte duwt de sleutel in het sleutelgat en draait hem drie keer om. Dan gaat de deur open. Bram en Liselotte stappen naar binnen. "Ons huis!", mompelt Bram. Liselotte vliegt hem enthousiast om zijn nek. "Ik ben zo blij, Bram!" Haar vriend lacht. "Anders ik wel. Wie wil er nou niet met zo'n mooie vrouw wonen..." Plagend prikt hij haar in haar zij. Daarna gaan zijn handen langzaam omhoog langs haar lichaam. Hij krijgt een dodelijke blik terug. "Handen thuis, slijmbal!", zegt Liselotte daarna grinnikend. "We moeten eerst nog heel veel doen." Bram zucht. "Dan moet ik echt afkicken, mevrouw van Kempen." Liselotte loopt naar Bram toe en vouwt haar handen om zijn middel. Dan drukt ze een kus op Brams lippen. "Ik houd van je", fluistert ze. Haar opmerking wordt beantwoord met een zoen. Dan haalt Bram zijn lippen van haar af. "Ik ook van jou, lieverd", zegt hij verliefd. "Ik blijf bij je voor altijd!"

"Liselotte, zet die nu doos neer!" Bram rent snel naar zijn vriendin toe, die probeert een zware doos uit de vrachtwagen te tillen. Zij zucht geïrriteerd. "Ik kan dit best, Bram." Maar Bram luistert niet. Hij neemt de doos van Liselotte over en tilt hem naar binnen. Als hij terug buiten is, kijkt Liselotte hem kwaad aan. "Wat?!", zegt Bram. "Ik kan toch niet toestaan dat jij veel te zware dozen tilt?" Liselotte geeft hem opnieuw een dodelijke blik terug. Ze stampt kwaad naar binnen. Bram zucht en loopt haar achterna. "Schatje", begint hij twijfelend, "Ik bedoel het lief hè?!"  Liselotte geeft hem geen antwoord. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt nors de andere kant op. Bram gaat naast haar zitten en drukt een kus op haar wang. "Ik ben zwanger, Bram, niet gehandicapt", zegt Liselotte nog steeds boos. "Dat weet ik toch", zegt Bram troostend. Hij haalt zijn hand door Liselottes staartje. "Blijf af!", sist zij kwaad. Bram haalt zijn handen weer weg. "Sorry hoor." Liselotte kijkt hem even kort aan. "Sorry, Bram", zegt ze daarna. "Ik... Euh..." Bram kijkt haar plagend aan. "Je hebt gewoon last van je hormonen!" Als het even stil blijft, denkt hij dat Liselotte nog bozer wordt. Maar gelukkig blijkt dat niet het geval te zijn. Ze slaat haar armen om Bram heen en fluistert: "Mag ik alsjeblieft zelf bepalen wat ik doe?" Bram kijkt op. "Tuurlijk, lieverd. Maar alle dozen tillen we samen. Voor zekerheid. En voor de gezelligheid." Liselotte weet dat Bram gelijk heeft, dus knikt ze. "Nou, schat", zegt Bram dan snel. "Ga je mee? We moeten nog veel doen!" Zijn vriendin glimlacht en staat op. Werk aan de winkel!

De rest van de dag lopen Bram en Liselotte heen en weer met dozen. 's Avonds zijn alle dozen binnen. Omdat ze elke doos samen optilden, duurde het wel wat langer. Maar als ze die avond tussen de dozen zitten, voelen ze zich voldaan. Dit hebben ze samen maar mooi gefikst. Bram bestelt twee pizza's en terwijl ze op een kussentje op de betonnen vloer zitten, kijken ze een film op Brams IPad. Een romantische komedie. Heerlijk. Lekker droog. En ontspannen.

Aan het einde van de film, begint Liselotte moe te worden. Bram loopt voor de laatste keer die avond naar de vrachtwagen en tilt de twee matrassen eruit. Onhandig probeert hij met de twee matrassen onder zijn armen weer naar binnen te komen. Liselotte schiet in de lach. "Met twee matrassen door een deuropening komen... Jij denkt dat dat lukt?" Bram kijkt haar hulpeloos aan. "Kan je er eentje overnemen, Lies?", smeekt hij. Liselotte grijnst en schudt haar hoofd. "No way, Bram. Dat is veel te zwaar." Bram zucht. Hij had dit kunnen verwachten. Liselotte pakt hem keihard terug. Hij laat een matras los en trekt de andere naar binnen. "Sjezus", zegt hij moe. "Zo makkelijk is dat nog niet. Liselotte kijkt hem lachend aan." Ik help je met de volgende, schat." Bram glimlacht dankbaar terug.

Liselotte en Bram lopen naar buiten om het matras te pakken. Liselotte pakt de ene kant en Bram de andere. "Auww!" schreeuwt Bram ineens. Snel laat Liselotte het matras los en loopt naar haar vriend toe. In zijn hand zitten zes doorns. "Hoe kan dat nou?", vraagt Liselotte zich hardop af. "Kan je alsjeblieft eerst helpen en dan denken?", vraagt Bram haar. Liselotte knikt en loopt naar binnen. Ze komt terug met een pincet. Een voor een haalt ze de doorns uit Brams hand. Ze zitten er diep in, dus het doet hem erg veel pijn. Toch wil hij zich niet laten kennen. Daarom houdt hij zijn tanden op elkaar en knijpt zijn ogen dicht. Natuurlijk heeft Liselotte al lang door dat het Bram pijn doet. "Je hoeft je niet groot te houden, hoor", zegt ze daarom ook dwingend. Bram opent één oog. Liselotte zucht. "Huilen is wellicht overdreven, maar je mag best au zeggen, hoor." Bram doet zijn mond open om wat te zeggen, maar klapt daarna zijn tanden weer op elkaar. Liselotte heeft gelijk. Zoals altijd. Als alle doorns verwijderd zijn, pakken ze het matras weer op. "Auww!", kermt Liselotte. Ook in haar hand zitten meerdere doorns. Liselotte twijfelt geen moment. Ze pakt het pincet en trekt de doorns er snel alle vier uit. Ondertussen kijkt Bram of er nog meer doorns in het matras zitten. Voorzichtig draait hij het matras om. "Fack!", mompelt hij. Het matras ligt op een doornstruik. Een facking doornstruik. Snel laat hij Liselotte zien, wat hij heeft ontdekt. Liselotte haalt haar schouders op. "Niets aan te doen", zegt ze vastbesloten. "Dat matras halen we morgen wel uit de tuin weg. Vanavond slapen we samen op een matras. Het is toch koud in huis." Bram laat dat zich geen twee keer zeggen. Samen lopen ze naar binnen, halen een kussen en een deken uit een doos en gaan op het matras liggen. "Slaap lekker!", zegt Liselotte. Bram zegt niets terug. Hij is al tegen haar aan in slaap gevallen.