Moordvrouw: Dansen In De Regen

Hoofdstuk 30: Gezellig hier?!

"Zo... Gezellig hier?!" Liselotte en Bram schrikken wakker en gaan snel overeind zitten. Evert en Fenna staan grijnzend in hun huis. Snel trekt Bram zijn hand van Liselottes buik af. Liselotte kijkt haar collega's vragend aan. "Hoe zijn jullie binnengekomen?" Fenna kijkt nog altijd grinnikend naar Bram, die roder geworden is dan ooit. "Hallo?! Aarde aan Evert en Fenna!", zegt Liselotte nu geïrriteerd. Zij kan er totaal niet om lachen. Evert mompelt dat de deur open stond en dat ze toen naar binnen zijn gelopen. Bram kijkt bezorgd op. "De deur stond open?" Zijn collega's knikken. "The fack! Ik heb die deur gisteren op slot gedaan. Lies, heb jij iets gehoord vanacht?" Bram staat nu op en ijsbeert door de lege ruimte. "Waarom zou ik iets gehoord moeten hebben, Bram?", vraagt Liselotte. Ze begrijpt niet waarom haar vriend zo in paniek is. "Ik denk dat er is ingebroken", zegt Bram vastberaden. Liselotte kijkt hem verbaast aan. "Wat zou er dan gestolen moeten zijn?" Ze snapt er nog steeds niets van. "Jezus, Liselotte. Spullen natuurlijk." Bram begint nu behoorlijk geërgerd te raken. Zijn vriendin heeft dat door en stapt van het matras af. Ze loopt naar Bram toe en geeft hem een zoen. Evert fluit. Hij ontvangt een por van Fenna. "Laat ze", sist ze zacht. Evert houdt snel zijn mond.

Na een paar seconden onderbreekt Bram de zoen. "Luister, kunnen we allemaal gewoon even kijken of er iets weg is?" Liselotte knikt. Ze wijst naar de dozen: "Deze zitten allemaal nog helemaal vastgeplakt". Bram glimlacht. "Dat was een heel goed idee van mij om de dozen te verzegelen, toch, schatje?" Hij krijgt een dodelijke blik terug. "Slijmbal!"
Evert en Fenna controleren snel alle dozen en kastjes. Liselotte zoekt naar bewijsmateriaal; ze blijft natuurlijk een forensisch rechercheur. Bram loopt zoekend door het lege huis. Doordat alles gesorteerd in dozen zit, valt het snel op als er iets weg is. Maar nee, na een halfuur hebben de rechercheurs nog niets ontdekt dat weg zou moeten zijn. Bram laat zijn hoofd hangen. "Sorry allemaal", zegt hij zacht, "Ik denk toch dat ik de deur vergeten ben op slot te doen." Liselotte glimlacht. "Dat wisten we toch allang, sukkel." Haar vriend kijkt nu toch ietwat gekwetst. "Maar ik houd nog steeds van je hoor", zegt Liselotte daarom snel. Ze geeft hem een kus op zijn wang. Brams gezicht klaart meteen op. Evert en Fenna staan grijnzend naar het tafereel te kijken. Deze twee mensen gaan nooit, maar dan ook echt nooit, uit elkaar. Daarvoor houden ze teveel van elkander.

De rest van de dag helpen Fenna en Evert met de inrichting van het huis. Of eigenlijk, met de muren en de vloer. Evert en Bram leggen een nieuwe houten vloer in de woonkamer, Fenna is de muur aan het schilderen. Ondertussen voorziet Liselotte iedereen van hapjes en drankjes. Eigenlijk wilde ze graag helpen met klussen, maar dat mocht niet van haar vriend en dat terwijl ze zo van klussen houdt. Maar er zit niets anders op, want ze wil geen ruzie met Bram.

Aan het einde van de dag ziet het huis er al heel anders uit. "Het wordt al echt van ons", zegt Liselotte gelukzalig. Bram gaat achter haar staan en slaat zijn armen om haar middel. "Ik ben zo gelukkig!"

De volgende ochtend staan, naast Fenna en Evert, ook Menno en Carla voor de deur. De vloer is gelegd, de muur geschilderd en gedroogd. Vandaag is het zover: het huis kan ingericht worden! Liselotte bemoeit zich vandaag veel met de inrichting van het huis. Het huis? Nee. Haar huis. Hun huis.
De vrienden beginnen met de inrichting van de keuken. De keuken was nog ingericht door de oude bewoners van het huis. Bram en Liselotte zijn voorlopig tevreden met de inrichting. In de keuken wordt een nieuwe eettafel gezet, met drie stoelen erom heen uit Liselottes oude huis, en drie stoelen uit Brams oude huis. Over de tafel wordt een van oorsprong Arabisch kleedje gelegd. Ondertussen hangen Evert en Menno nieuwe gordijnen op. Carla loopt door de kamer met een stofzuiger. Als de keukenvloer schoon is, maakt ze alle kastjes schoon. Liselotte zet alle potten en pannen erin. De samenwerking verloopt uitstekend.
Na twee uur is de keuken helemaal spik en span. "Het is tijd voor een lunch", zucht Bram vermoeid. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd. "Aansteller", lacht Liselotte luid. Gelukkig komt Carla al aanlopen met een schaal vol bitterballen, frikandelletjes, loempia's en kip nuggets. Ook Evert heeft trek. "Heerlijk", zegt hij dan ook opgelucht. Bram pakt twee bitterballen en stopt er een in Liselottes mond. "Waarom blijf jij nou kijken?", vraagt zij geïrriteerd. Bram glimlacht. "Ik wacht totdat je je mond leeg hebt. De volgende bitterbal krijg jij namelijk ook." Evert begint te lachen. Hij begrijpt de boodschap. De rest van de groep kijkt nog steeds verbaast. Vooral nu Evert alles zo grappig vindt. Liselotte grist de bitterbal uit Brams hand. "Lekker!", glundert ze. "Zie je nou wel", mompelt Bram. "Wat?!" "Jij moet eten voor twee!" Nu begint het iedereen te dagen. Liselotte wordt rood, maar herpakt zich snel. Ze pakt een kip nugget en steekt hem in haar mond. "Ik heb gewoon honger, Bram", zegt ze lachend. Carla klopt Liselotte op haar schouder. "Dat is maar goed ook. Die kleine groeit vast super goed!" Bram knikt en kijkt trots naar Liselotte. Samen laten ze laatste echo foto's zien. Na een halfuur geklets heeft Evert er genoeg van. "We moeten weer aan de bak, jongens. Het is zo gezellig dat we de tijd vergeten." Iedereen gaat snel aan de slag. Op naar de woonkamer!