Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 8: Shopping Time

Bella's POV

Ik, Emmett en Rosalie zitten bij Edward in zijn Volvo en Alice, Jasper en Esme zitten bij Carlisle in zijn Mercedes. Edward rijdt en ik zit naast hem aan de bijrijderskant. Emmett en Rosalie zitten achterin. Zodra we op de snelweg zijn begint Edward met enorme snelheden te rijden. Het is duidelijk dat we niet gewoon naar Port Angeles gaan, daarvoor gaan we naar de verkeerde kant.

"Waar gaan we heen?" vraag ik aan Edward en ik kijk hem vragend aan.

Edward kijkt me aan en ik roep snel naar hem, "Hou je ogen op de weg!" Edward kijkt weer naar de weg en lacht.

"Ah, kleine Bella kan niet zo goed tegen grote snelheden?" zegt Emmett op een plagerige toon.

Ik geef hem een boze blik, "Als we in een boom terecht komen kunnen jullie gewoon op staan en weglopen. Ik niet, dus ja, ik ben bang." Emmett begint te lachen, maar Rosalie slaat hem op zijn hoofd waardoor hij het lachen iets intoomt.

"Gedraag je eens een keer Emmett," sist ze tegen hem. Ik geef haar een dankbare blik en ze geeft een klein knipoogje terug. Het gaat steeds beter tussen mij en Rosalie en dat stelt me wel gerust.

Ik bedenk me ineens dat Edward als nog mijn vraag niet heeft beantwoord. "Edward waar gaan we nou heen?" vraag ik nogmaals, maar dit keer is het ongeduld duidelijk in mijn stem te horen.

"Wacht maar af," antwoordt hij.

"Het word leuk Bella," zegt Rosalie tegen mij. Leuk, iedereen weet het dus behalve ik! Dit is echt zó niet eerlijk.

"Jij nog wat te zeggen Emmett? Om me jaloers te maken dat ik de enige ben die het nog niet weet," vraag ik hem nog even. Rosalie schiet hem een blik toe die ik niet helemaal begrijp. Een soort waarschuwing of zo. Waarschijnlijk mag hij gewoon niet vertellen waar we heen gaan. Emmett begint te lachen en ik weet niet of het nou komt door mijn vraag of door Rosalies blik.

"Wat?" vraag ik aan hem, duidelijk geïrriteerd. Emmett begint nog harder te lachen en ik schenk hem een boze blik toe.

"Je bent zo schattig als je boos kijkt, Bella," zegt Emmett als hij wat gekalmeerd is.

"Niet," zeg ik boos tegen hem en ik kruis mijn armen voor mijn buik, ook al is hij niet de eerste van wie ik het hoor. Mijn moeder zei dat vroeger ook altijd tegen mij als ik boos was en meestal werd ik dan alleen nog maar bozer.

"Trek je maar niks van hem aan hoor," zegt Rosalie tegen mij. "Soms is hij gewoon een enorme kleuter," voegt ze toe. Ik lach hardop. Het is wel echt waar. Ik bedoel, hij ziet er gevaarlijk uit, maar in het echt is hij gewoon een enorme knuffel beer. Tenzij hij zijn zin niet krijgt dan kan hij zo'n baby zijn!

"Nietes," zegt Emmett tegen Rosalie. Zijn stem klinkt zo grappig en op de manier dat hij het zegt! Ik begin weer heel hard te lachen. Mijn buik begint pijn te doen en het lukt me niet om te kalmeren. Mijn hoofd begint te bonken en mijn buik blijft pijn doen.

"Bella haal diep adem," herinnert Edward mij. Ik probeer te doen wat hij zegt, maar het doet alleen maar meer pijn.

Ineens begin ik kalmer te worden en Edward schenkt een dankbare blik naar mijn raam. Ik kijk naar buiten en zie daar Carlisle aan het stuur met Esme naast hem en Alice en Jasper achterin. Jasper heeft me zeker gekalmeerd.

"Dank je," roep ik naar hem. Ik hoop dat hij het hoort.

"Jasper zegt dat ik dit tegen je moet zeggen," zegt Edward met een glimlach op zijn gezicht. "Niet zo schreeuwen. Ik kan je gewoon horen. Dat zijn Jaspers woorden, niet die van mij," zegt Edward. Ik begin weer te lachen, maar dit keer gelukkig niet zo hard. Ik denk niet dat ik dat nog aan zou kunnen.