Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 41: Funny side of everything

Updated: 12-02-2014

Emmetts POV

Iedereen is uit het huis zodat Carlisle met Bella alleen kan praten. Een kwartiertje geleden dachten we dat we terug konden komen, omdat Carlisle Esme belde, maar het bleek dat Esme haar moest gaan wegen, dus gingen wij ons nog wat verder vervelen. Esme is net een minuutje terug nadat ze Bella heeft gewogen en ze is redelijk blij dat ze eindelijk wat heeft kunnen betekenen voor Bella. Dat ziet iedereen.

Een paar minuten later gaat Edwards mobiel af en hij neemt snel op. Zo snel als Carlisle zegt dat ze klaar zijn begint Edward meteen te rennen. Ik lach, hij kan niet wachten om zijn mate weer te zien. Ik ren achter hem aan, maar ik kan hem niet bijhouden, dat heb ik nooit leuk gevonden. Edward is sneller dan mij.

We komen al gauw bij het huis aan en ik ga met Rosalie naar onze kamer toe. We 'kletsen' een beetje en misschien gaan we ook nog wat verder dan dat. Beneden hoort mijn onderbewustzijn Edward en Carlisle praten over Bella, maar ik let er niet echt heel erg op. Totdat ik ineens glas hoor breken in Bella's kamer. Ik verbreek meteen de kus en begin beter te luisteren. Rose doet hetzelfde en kijkt met een bezorgd gezicht naar mij. Ik haal mijn schouders op, ik weet net zo min wat er aan de hand is.

“Carlisle!” roept Edward in paniek. Ik ruik het bloed van Bella en maak me meteen zorgen, was het een ongeluk of heeft ze het expres gedaan? Vraag ik me meteen af. “Dus! We zullen zien? We zullen zien! Serieus! Je ziet het nu! Godverdomme.” begint Edward naar Carlisle te schreeuwen. Godverdomme Edward. Doe niet zo dom! Denk aan Bella! Schreeuw ik in mijn hoofd naar hem, maar hij let duidelijk niet op mijn gedachten. Ik hoor Bella's hart steeds vager en haar ademhaling wordt steeds rustiger, dit is niet goed! “Blijf bij me Bella.” zegt Edward bezorgd.

“Emmett! Alice!” roept Carlisle dan. Ik schiet meteen overeind en ren naar Bella's kamer, net als Alice. Ik zie Bella daar wezenloos op de grond liggen en ik schrik me dood. Bella, nee, alsjeblieft. Blijf ik herhalen in mijn hoofd. Ik wil je niet kwijt lief zusje van me. “Haal hechtingen en verband.” Alice gaat er meteen vandoor en ik pak wat wc-papier en doe het onder de kraan om haar kleinere wonden bij haar handen en benen schoon te maken. Als Alice terugkomt geeft ze Edward en Carlisle allebei hechtingen aan. Carlisle hecht haar been en Edward haar pols, die duidelijk een zware klap heeft opgevangen.

Als ik klaar ben met het schoonmaken blijf ik zitten en kijk hoe Edward en Carlisle haar verder behandelen. Ze drukken nu nog goed op de wonden om het te laten stollen. Het duurde nog zeker 10 minuten tot het volledig dicht was. “Zou het veilig zijn om haar nu te verplaatsen?” vraagt Edward. Ik kijk Carlisle aan en hij antwoord op Edwards vraag.

“Alleen als de druk nog op de pols en been wordt behouden. Anders is de kans groot dat het weer opengaat.” zegt Carlisle. Edward knikt en tilt haar op terwijl Alice Bella's pols vastpakt en Carlisle de druk houdt op haar benen. Ik til haar hoofd op zodat de bloedcirculatie nog gewoon door kan gaan. We leggen haar voorzichtig op het bed en Carlisle pakt een IV om haar aan vast te maken, hopelijk helpt het haar sneller te genezen.

“Bella zal de komende paar dagen wel in een coma liggen, maar daarna zal ze langzaam aan weer beter worden.” zegt Carlisle. Ik kijk verdrietig naar Bella en hoe ze daar haast levenloos ligt. “Het spijt me Edward. Ik dacht echt dat wat ik deed het beste was.” zegt Carlisle verontschuldigend. Dit is mijn en Alice's aanwijzing om weg te gaan. Ik richt mijn aandacht op Alice en zij doet hetzelfde bij mij, we willen hun nu niet afluisteren. Dit is iets wat ze samen moet oplossen.

“Ik maak me zo'n zorgen om Bella. Het lijkt wel alsof alles wat we doen het alleen maar erger maakt. Ik ben zo radeloos.” zegt Alice en ik snap haar helemaal.

Ik knik “Ik heb precies hetzelfde gevoel.” zeg ik tegen haar. We kijken elkaar verdrietig aan.

De afgelopen drie dagen zijn een hel geweest. Ik ben een paar keer wezen kijken naar Bella, maar het deed me zo veel pijn om haar zo te zien liegen dat ik vrij snel weer weg ben gegaan. Ik heb de eerste keer met Charlie gesproken toen hij belde voor Bella. Het was zeker geen prettig gesprek.