Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 51: Blij

Updated: 05-03-2014

Bella's POV

Het standaard ritme van de dag gaat nu al een tijdje zo door. Ik word wakker wanneer ik wil en dan rond 1 uur spreek ik met Emmett om vervolgens nog een bokssessie te doen. Daarna douche ik en dan heb ik tijd voor mezelf of tijd om met de anderen door te brengen. Soms ga ik met Edward op dates en soms gaan we gewoon naar het weiland en weer andere keren blijven we gewoon thuis om samen met de rest van de familie tijd door te brengen. Dit gaat al een maand zo sinds de eerste keer dat we de bokstraining had en dat ik die geweldige bokshandschoenen had gekregen.

Ik had een paar keer nieuwe bokshandschoenen gekregen, want ik gebruikte ze zo veel en heftig dat ze erg snel kapot gingen. Ik heb in totaal zo'n 3 bokshandschoenen versleten en die ik nu heb beginnen ook al langzaam aan kapot te gaan, maar gelukkig vinden ze het niet erg om constant nieuwe te kopen – niet dat ze er überhaupt te weinig geld voor zouden hebben, want Alice blijft maar geld bij verdienen voor de familie.

Carlisle heeft gezegd dat ik er mentaal beter aan toe ben dan eerst – niet zo vreemd ook – en dat ik fysiek haast in topconditie ben door al het sporten. Psychisch is erg verschillend. Ik heb slechte dagen en goede dagen. Op de slechte dagen kan ik heel erg tegen iedereen uitvallen of – wat meestal zo is – tegen mezelf uitvallen. Op de goede dagen ben ik altijd erg vrolijk en ben ik zelfs in de stemming om misschien te gaan shoppen, maar dat betekent niet dat ik ineens wil gaan shoppen.

Ook heeft Carlisle gezegd dat ik binnenkort weer naar school mag gaan, maar nog niet volledige dagen. Waarschijnlijk 2 of 3 dagen in de week en dan halve dagen. Dus bijvoorbeeld maandag, woensdag en vrijdag naar school van 11 uur tot 2 uur, zodat ik maar 3 uur per dag naar school hoef. Charlie heeft al ingestemd met het idee en iedereen begint me langzaam klaar te stomen om weer terug naar school te gaan, ook al zal ik zeker de komende 2 weken nog niet gaan, omdat ik dan ook weer niet zo goed vooruit ben gegaan. Logisch toch? Vind ik ook... zucht...

Vandaag is mijn vrije dag van alles, omdat ze een week geleden hebben besloten dat ik nog maar 6 sessies in de week nodig heb – wauw, wat een verbetering (let op het sarcasme). Ik bedoel serieus, 1 sessie minder is niet zo heel erg speciaal, maar iedereen in de familie leek er heel erg blij om te zijn, dus ik deed ook maar alsof ik het geweldig vind. Jasper keek me wel zo af en toe aan met een wetende blik en dan bloosde ik gewoon of trok ik mijn schouders op. Het maakte me niet echt uit, want ik weet dat hij er later wel met mij over zou gaan praten. Dat doet hij wel vaker als hij iets vreemds opmerkt in mijn gevoelens en ik had gelijk.

– Flashback –

“Bella?” vraagt Jasper. Ik kijk op uit mijn boek dat ik aan het lezen was. Edward was die middag weg met vele anderen. Alleen ik, Jasper en Alice waren nog thuis.

“Ja?” vraag ik hem.

“Waarom was je zelf niet blij gistermiddag?” vraagt hij bezorgd.

“Ik zie niet echt in waarom een sessie minder zo speciaal is. Ik bedoel het zijn er nog steeds 6 in de week!” zeg ik.

“Ja, maar dit hadden ze nooit besloten als je niet vooruit was gegaan.” zegt Jasper.

“Dat weet ik, maar het voelt niet alsof ik vooruit ga. Oké, misschien een beetje, maar ik heb nog steeds terugvallen en ik voel me vaak nog steeds zo beroerd.” zeg ik en door de gedachten komen de beroerde gevoelens weer omhoog. Meteen word ik weer kalmer en ik knik naar Jasper om hem te bedanken. Ik wil nu liever niet terug vallen. Dan zou Edward me nooit meer met rust laten en zou ik mijn vrije dag niet meer hebben, want het is ook wel lekker natuurlijk. Een dag niet over je gevoelens praten. Een dag niet alle slechte gebeurtenissen in je leven omhoog halen, dat is toch best wel fijn.