Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 45: Gebroken

Updated: 16-02-2014

A/N ik ga beginnen bij een stukje terug in het verhaal waar Bella nog niet eens is vastgebonden en een gesprek heeft met Emmett. Dan wordt Bella dus boos en uiteindelijk besluiten ze om Bella als een soort 'straf' Edward te ontnemen (dit gebeurde allemaal in Emmetts POV in hoofdstuk 42).

Edwards POV

Emmett heeft weer een van zijn gesprekken met Bella op het moment en we zijn nog niet echt ver van het huis gekomen. Ineens hoor ik Bella schreeuwen in woede “Of anders wat! Ga jij me ook vastbinden of die kut medicijnen geven waardoor ik gewoon geen gevoelens meer heb?” het is maar heel vaag, maar ik kan horen dat Bella boos is.

Emmett blijft duidelijk nog rustig tegen Bella, want zijn stem kan ik niet horen. “Nee, dat zeiden Carlisle en Alice ook voordat ze het WEL deden!” schreeuwt Bella weer. Ik luister naar Emmetts gedachten, maar hij heeft ze afgeschermd, Carlisle heeft hem daarmee geholpen om te verbeteren en ik ben er echt niet blij mee!

“Hoepel op met je beloftes! Ik wil geen beloftes meer! Ze zorgen er altijd voor dat ik alleen nog maar erger in de put kom te zitten!” schreeuwt Bella weer. In Emmetts gedachten begint er een beetje frustratie door te lopen. Hij wilt niet dat Bella boos op hem is, maar zo krijgt hij wel meer uit Bella dan wanneer ze gewoon rustig praten.

“Laat los!” roept Bella. Wat?! Heeft Emmett haar vast? Ik sta op het punt om naar het huis terug te rennen, maar dan laat Emmett me snel in zijn gedachten Ze stapte uit bed en zakte toen in elkaar, ik zette haar alleen maar weer terug op het bed. Blijf kalm Eddie. En trouwens, je hoort hier niet meer in de buurt te zijn. Voegt Emmett nonchalant toe. Ik zucht, maar blijf weer staan. Bella is zeker niet in een van haar goede buien.

“Oké Bella. Het lijkt me beter als je eerst even afkoelt voordat we verder gaan. Ik laat je nu even alleen, maar ik zal goed opletten. De rest zal voorlopig nog niet thuis komen, dus maak je daar maar geen zorgen om. Ik kom over een kwartiertje terug, doe geen dingen die niet mogen en blijf in bed liggen.” zegt Emmett terwijl ik luister via zijn gedachten. Ik kom naar je toe, blijf waar je bent Edward! Roept Emmett in zijn gedachten. Ik ga op een rots zitten en een halve minuut later is Emmett hier.

“Zou je niet op Bella moeten letten?” vraag ik hem.

“Die komt niet uit het bed en zo wel dan zakt ze meteen op de grond. Ver zal ze niet komen.” zegt Emmett simpel. Ik kijk hem boos aan, ze zal dan wel pijn hebben. “Dude, chill. Ik ken haar goed, ze komt haar bed niet uit. Ook al zit ze nu waarschijnlijk wel een ontsnappingspoging te bedenken.” zegt Emmett.

“Hoe weet je dat zo zeker?” vraag ik aan hem.

“Die psychiater sessies geven me een goed inzicht in haar hoofd.” legt Emmett uit. Ik knik gewoon, ik kan het me gewoon nog niet voorstellen dat Em beter weet wat Bella gaat doen dan mij. “Maar goed daar kwam ik niet voor.” zegt Emmett dan.

“Waarvoor wel dan?” vraag ik nieuwsgierig aan Emmett, omdat ik het niet kan horen in zijn gedachten. Hij zingt Liesje Leerde Lotje Lopen iedere keer maar weer opnieuw en opnieuw, het wordt erg irritant na een tijdje.

Emmett haalt zijn schouders op “Niks bijzonders eigenlijk.” zegt hij droog, maar zijn gedachten zeggen wat anders als het even blijft haken.

“Zeg op.” dwing ik hem.

“Carlisle heeft een nieuw idee, omdat Bella maar niet beter wordt.” zegt hij.

“En wat is dat nieuwe idee dan wel niet?” vraag ik wantrouwend.

“Je zult dit niet leuk vinden.” waarschuwt Emmett mij nog eerst. Ik kijk hem boos aan, als in 'ZEG OP NU!' en Emmett legt het uit “We denken dat misschien als we soort van belonen als ze de goede kant op gaat dat dat helpt, maar dan zullen we wel eerst een beloning moeten hebben. En dat ben jij.” zegt Emmett. Ik kijk hem niet begrijpend aan, hoezo ben ik de beloning? “Ze mag je pas weer zien als het beter gaat.” legt Emmett mij uit. Nu dringt het tot me door.