Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 44: Nieuwe hoop

Updated: 15-02-2014

Bella's POV

In de deuropening staat de beeldschone Rosalie. Wat doet zij hier? Alleen Emmett, Alice en Carlisle mogen toch komen? Rose doet een vinger voor haar mond om aan te wijzen dat ik stil moet zijn. Ik knik en Rose loopt heel zachtjes naar mij toe. Ik kan haar voetstappen niet horen en ik betwijfel of de vampieren in dit huis het wel kunnen horen. Pas als ze het naar voren houdt zie ik dat ze wat vast heeft. Het is een blaadje. Op het blad staat het prachtige handschrift van de persoon die ik eigenlijk hier nu had verwacht.

“Ik ben het niet eens met Carlisle, Emmett en Alice om wat ze met je doen. Dat je dat maar weet, ik sta aan jouw zijde.” fluistert Rose heel zacht in mijn oor. Zo zacht dat ik het zelfs, ondanks dat ze het in mijn oor fluistert, nog maar net kan horen. Ik knik, want ik weet dat als ik fluister dat ze het wel zullen horen.

'Dank je wel' beweeg ik mijn lippen zonder geluid eruit te laten komen. Rose knikt en begint mijn polsen los te maken en haalt de IV eruit. Zodra ze los zijn wijst ze nog even snel naar het blad en dan verdwijnt ze. Ik kijk stilletjes naar het blad en begin te lezen.

Lieve Bella,

het spijt me dat ik niet naar je toe kan komen. Carlisle en Emmett willen het niet. Alice houdt zich er voornamelijk buiten. Maar ik wou je toch laten weten dat ik van je hou en dat ik je mis.

Ik zou heel graag naar je toe willen komen, echt waar, maar ze houden mij extra in de gaten. Daarom bood Rose zich aan om jou een brief van mij te brengen. Ja, ze bood zich aan, ik vroeg haar niks.

Ik wou zo graag dat je bij me was, maar dat gaat niet en dat besef ik ook wel. Wees alsjeblieft lief tegen Carlisle en Emmett en ook Alice, ook al weet ik dat je ze haat. En geloof me, dat doe ik ook op het moment. Ik snap niet waarom ze denken dat deze manier van aanpak jou zou helpen. Maar misschien als je meewerkt dat we elkaar dan snel weer kunnen zien. Probeer het alsjeblieft.

Rose en ik weten allebei dat we voor deze actie in de problemen komen, maar dat maakt niks uit. Spoel de brief door in wc, tenminste, als je weer kunt lopen. Zo niet, dan maakt het toch niks uit, ze krijgen ons uiteindelijk toch wel door. Rose's geur ruiken ze nu toch in de kamer, dus zij is er sowieso bij en verder ruiken ze mijn geur van de brief. Ze kunnen de puzzel wel in elkaar zetten dan. En wat er dan nog bij komt is dat jij een vreselijke leugenaar bent.

Ik wil gewoon dat je weet dat ik echt heel graag naar je toe wil gaan, maar dat het echt niet kan op het moment. Zodra het kan zal ik komen, dat beloof ik je.

Ik hou van je en ik mis je.

Groetjes E.

Ik vouw het papier zo zacht mogelijk dicht en stap heel voorzichtig over de rails heen om uit het bed te komen. Ik voel de steek weer in mijn been, maar ik ben vastbesloten om bij de badkamer te komen. Ik zet voorzichtige stapjes en kom steeds dichter bij de deur naar de badkamer. Na nog een paar stappen doe ik de deur zo zacht mogelijk op en loop ik naar de wc toe. Het verbaasd me dat er nog niemand is komen kijken, misschien leiden Edward en Rose ze af? Maar Alice zou het toch moeten kunnen zien?

Ik doe de brief in de wc en spoel door. Nu zullen ze me sowieso gehoord hebben. Ik ren de badkamer uit en zoals ik al had kunnen verwachten staan daar Carlisle en Emmett met razende uitdrukkingen op hun gezicht. Ik blijf verstijfd staan als ik wacht op de woede die naar mij toe zal komen.

“Ga op het bed liggen.” zegt Emmett boos, maar het lijkt niet alsof dat naar mij gericht is. Ineens is Carlisle weg.

“Waar is Carlisle?” vraag ik onzeker.