Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 52: Eerste schooldag in maanden

Updated: 05-03-2014

Bella's POV

Vandaag is weer mijn eerste schooldag sinds maanden. Ik ben enorm zenuwachtig en dat zorgt niet echt voor een goed humeur. Jasper probeert mij zo veel mogelijk te helpen, maar ik merk aan hem dat het niet echt lukt, zo zenuwachtig ben ik dus.

Alice heeft kleren voor mij klaar gelegd in de badkamer en staat nu op mijn kamer te wachten tot ik me omgekleed heb. Ik word zo zenuwachtig van dit alles. Ze houden me allemaal zo goed in de gaten dat het voelt alsof er gaten in mijn lichaam komen. Oh, gaten, alsjeblieft! Ik mis jullie! STOP, denk ik meteen boos naar mezelf toe. Als ook maar iemand merkt dat ik daar aan denk dan ben ik meteen dood en kan ik het wel vergeten om vandaag naar school toe te gaan. Maar je wilt het zo graag, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Het zou alle zenuwen wel wegdrukken, dat weet ik zeker.

Zo gaat het dus bijna dagelijks. Op goede dagen is het gevecht wat minder, maar op dit moment wil ik het zó graag. Ik wou dat ze mij gewoon met rust lieten, want dan had ik het nu allang gedaan. Een snee kan toch geen kwaad?

Ik sluit mijn ogen en concentreer me zo goed mogelijk op mijn ademhaling. Hopelijk krijg ik mijn behoeftes dan onder de controle, maar ik had wel beter moeten weten. Door het sluiten van mijn ogen krijg ik alleen maar de beelden van alle vorige keren te zien. Ik mis het zo erg. Ik wil weer het bloed zien en me weer vrij voelen.

“Bella? Ben je al bijna klaar?” vraagt Alice.

Ik kuch even om mijn stem wat overtuigender te laten overkomen “Ja, bijna.” zeg ik. Het is nu of nooit. Wil ik naar school of niet? Ik zucht “Alice?” vraag ik. Meteen staat ze binnen en ze neemt mijn gezichtsuitdrukking in zich op.

“Gaat het Bella?” vraagt ze bezorgd. Ik concentreer me hard op willen snijden zodat Alice begrijpt dat ik de neiging weer heb, maar dan hoef ik het gelukkig niet hardop te zeggen. Zo weten alleen zij en Edward het en krijg ik dus niet al te veel problemen en gezeik. “Bella, het komt wel goed. Het is maar school.” zegt ze. Ze heeft wel een punt. Het is school maar, maar ik ben bang dat de mensen mij gaan veroordelen. Waarschijnlijk weet heel Forks al van mijn instorting en depressie, dus deze eerste dag zal niet leuk worden. “Wij blijven bij je en zullen voor je opkomen als het nodig is. Niet te vergeten dat je maar 3 uurtjes naar school hoeft. Nog niet de volle dagen.” stelt Alice mij gerust en ik voel mezelf langzaam wat kalmer worden. Jasper.

“Bedankt Jazz!” roept ik naar hem. Ik hoor een zacht gelach en dan trekt Alice mij uit de badkamer. Uit de kamer vol met verleidingen en ik ben haar er enorm dankbaar voor. Ik had het daar niet lang meer uitgehouden zonder half in te storten. Alice trekt me rustig mee naar beneden en iedereen staat daar te wachten op mij en Alice om te kunnen vertrekken. Edward geeft mij een knuffel voordat we in zijn auto stappen en richting school vertrekken.

De rit naar school is erg zenuwslopend. Ik kan ook merken aan Edward dat hij zich heel erg irriteert aan mij, maar hij probeert zich zo goed mogelijk in te houden. “Wees eens niet zo zenuwachtig.” zegt hij na een tijdje.

“Ik kan er niks aan doen. Wat als ze me gaan pesten?” vraag ik me hardop af.

“Je denkt dat wij dat gaan toelaten? We zullen nog voordat ze iets kunnen zeggen ze al een lesje leren.” zegt Edward. Dit geeft me iets meer vertrouwen in de dag. Alice en Edward zullen inderdaad van te voren zullen aan zien komen wanneer ze wat gaan zeggen, dus ze kunnen op tijd in grijpen.

“Oké dan.” zeg ik, maar de stress in mijn stem is nog steeds niet volledig weg. We rijden langzaam het parkeerterrein op van de school en Edward zet zijn auto op dezelfde plek als dat hij altijd doet, ook al is hij al maanden niet meer op school geweest, net zoals mij en de rest van de Cullens. Naast ons komt Rose staan met haar BMW.