Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 26: Nog meer leugens

Bella's POV

Als ik in de ochtend wakker word ligt Edward niet naast mij zoals gewoonlijk. Dat is vreemd. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en raap wat kleren bij elkaar, geen zin om al te veel moeite te doen. Ik ga naar de wc en stap voor het douchen nog even op de weegschaal. 44,1 kilo. Ik maak een klein vreugdedansje. Het gaat de goede kant op. Ik word er zo vrolijk van, maar het is nog niet genoeg. Ik wil naar de 35 kilo toegaan, dan ben ik mooi. Ik weet het zeker.

Ik stap snel onder de douche en zodra ik klaar ben droog ik mezelf af. Als ik in mijn kamer ben en ik zie Edward nog steeds niet, raak ik in de war. Waar zou hij zijn? Hij zou met mij thuis blijven, aangezien ik nog niet naar school toe mag van Carlisle, maar hoe moet ik mezelf gaan vermaken zonder Edward?

Ik besluit om wat minder te stressen en te kijken of hij beneden is. En ik had gelijk, hij zit op de bank te wachten met een bord vol met eten in zijn handen. Ik kijk er gestrest naar, het gaat net zo goed!

"Goedemorgen," zegt Edward met een lieve, onschuldige blik.

"Hey," zeg ik terug en ik kijk wantrouwend naar het voedsel toe wanneer ik naast hem op de bank ga zitten en dan het bord vol met eten negeer.

"Je denkt toch niet dat dit voor mij is, hè?" vraagt hij sarcastisch.

"Uhm, weet ik niet." Een kleine blos kruipt omhoog, natuurlijk denk ik dat niet, maar ik was ook niet van plan om zelf het onderwerp omhoog te halen. Ik had het kunnen weten dat ik er niet onderuit zou komen.

"Hier." Hij zet het op mijn schoot neer, maar ik zet het eerst op de tafel neer.

"Ik moet eerst even naar de wc," zeg ik tegen hem. Ik sta op en loop naar de wc toe. Ik begin heel veel water te drinken, zodat ik geen vreetbui zal krijgen, want mijn maag zit al helemaal vol. Als ik helemaal misselijk ben van de hoeveelheid water dat ik heb gedronken ga ik terug naar de huiskamer. Ik pak het bord op en neem een hap. Ik voel meteen al het water omhoog komen en ren naar de wc toe. Ik geef het allemaal over en Edward houdt mijn haar voorzichtig naar achteren. Nu zal ik zeker niet meer hoeven te eten.

Als ik klaar ben met overgeven ga ik rustig overeind zitten. "Gaat het weer?" vraagt Edward bezorgd. De tranen lopen nog over mijn wangen van het overgeven.

"Ja, wel wat beter," zeg ik rustig. "Wil je een glaasje water voor me halen?" vraag ik aan hem. Hij knikt en is weg. Binnen een paar seconden is hij weer terug met een glas water. Ik drink voorzichtig een slokje, bang dat ik weer ga overgeven. Ik heb dan misschien wel expres zo gedaan, maar dat betekend niet dat ik het leuk vind om over te geven. Het is nog altijd een vreselijk gevoel.

"Gaat het?" vraagt Edward bezorgd.

"Wel wat beter nu," zeg ik tegen hem, maar ik voel mijn maag nog ongemakkelijk rondjes draaien in mijn buik. Hij kijkt naar mijn gezicht en ziet duidelijk dat ik lieg. Hij zucht, maar laat het zitten.

"Wil je nog wat eten?" vraagt hij.

"Nee, ik heb wel genoeg gehad." zeg ik sarcastisch. Hij laat het gelukkig zitten en als ik eindelijk de energie in mijn lichaam kan vinden om op te staan, sta ik op. Ik grijp mijn buik vast door de steek die ik voel en ik kniel meteen weer neer. Er komt nog meer water uit en het smaakt zo vies. Edward houdt weer mijn haar naar achteren.

Als het weer voorbij is ga ik rechtzitten en pak het glas water weer. Ik neem een kleine slok en ga dan rustig staan. Dit keer gaat het goed en ik slaak een zucht van opluchting. Ik loop de huiskamer in, maar zodra ik het eten ruik moet ik weer rennen naar de wc. Ik houd zelf mijn haar naar achteren, want Edward is er plots niet meer en ik voel de tranen over mijn wangen stromen.