Mijn geheim (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 15: Een Heftige Avond

Carlisles POV

Esme en ik liggen rustig op ons bed als we ineens allemaal geschreeuw uit een kamer in de buurt horen komen. We herkennen de stemmen van Edward en de rest, dus we besluiten om te gaan kijken wat er aan de hand is. Als we de gang op gaan horen we dat het uit de kamer van Bella en Edward komt en ik maak me al gelijk zorgen om Bella.

We stappen de kamer binnen en zien iedereen voor de deur van de badkamer staan. Ik ren er gauw heen en vraag: "Wat is er aan de hand?"

Edward legt het uit: "Bella ging naar de badkamer om te douchen, maar ik hoorde eerst allemaal gerommel in kastjes, dus ik vroeg me af wat ze aan het doen was. Toen hoorde ik een geluid dat leek alsof ze op de grond viel en daarna allemaal kots geluiden. Dus ik ben naar de deur gelopen, maar ze wilt niet open doen. Toen rook ik bloed, dus ik wist zeker dat er echt iets aan de hand was en ik ben naar haar gaan roepen, maar ze negeert me gewoon helemaal en ze weigert nog steeds de deur open te doen," vertelt hij.

Ik knik en loop naar de deur toe, helaas kunnen we hem er hier niet gewoon even eruit trekken, want dat zou nogal opvallen in het hotel. "Bella?" roep ik, maar zoals ik eigenlijk al had kunnen verwachten komt er geen antwoord. Ik ruik even. Bloed, veel bloed. Ik denk dat dat maar een ding kan betekenen en ik zucht. Ze weet hoe ze voor zichzelf moet zorgen wat dit betreft, ik zal het achteraf dan maar moeten controleren. Ook al wil ik liever nu naar binnen stormen en de spullen afpakken waar ze zich toch iedere keer weer mee snijdt.

We wachten met zijn allen, soms roept iemand nog even Bella's naam en wat andere dingen, maar we willen voornamelijk horen wat er nou allemaal gebeurd daarbinnen, dus we houden ons stil.

Op een gegeven moment horen we wc-papier dat van de rol wordt gehaald. Het zal nu wel niet lang meer duren, hooguit een kwartiertje.

En ik had gelijk, 12 minuten later wordt de deur van het slot gehaald en strompelt Bella naar buiten. Edward grijpt haar meteen in zijn armen en blijft haar maar knuffelen. Het lijkt alsof het haar allemaal niet boeit, ze lijkt wel helemaal verdoofd.

"Bella, wat heb je allemaal daar in de badkamer gedaan?" vraagt hij bezorgd aan Bella.

"Gewoon gedoucht," zegt ze, dat is echt de slechtste smoes ooit en Edward heeft dat duidelijk ook door.

"Je haar is niet eens nat," zegt hij.

"Ja, ik ben een wonder persoon, oké?" zegt Bella boos, misschien zelfs in de richting van woedend. Ik kijk verward naar Jasper en hij haalt zijn schouders op, hij kan de reden achter gevoelens helaas niet achterhalen. Bella kruipt uit Edwards armen en gaat op het bed liggen met haar rug naar ons toe. Ik had verwacht dat ze nog iets zou zeggen, maar ze negeert ons volledig. Ik loop naar haar toe en besluit het heft in eigen handen te nemen.

Bella, zou je ons willen vertellen wat er aan de hand is?" vraagt ik haar voorzichtig, ik wil niet dat ze ook boos op mij word, want ik wil echt haar wonden gaan controleren. Het liefst vandaag nog, ik moet weten hoe erg het deze keer is.

Bella schud haar hoofd nee. "Alleen mij dan?" vraag ik haar, ik hoop het wel. Ik zie dat ze er even over nadenkt en dan knikt ze – tot mijn opluchting – ja.

Alice begeleidt ondertussen al iedereen naar buiten en dan zijn alleen Bella en ik nog over. "We zijn alleen nu," vertel ik haar even voor de duidelijkheid en als aanwijzing dat ze kan starten met vertellen.

Ze begint rustig te vertellen, "Toen ik in de badkamer was..." En toen stopte ze ineens. Ze twijfelt, dat is duidelijk.

"Bella, alsjeblieft, vertel me alles. Ik wil weten hoe het met mijn kleine meisje gaat. Ik beschouw je als mijn eigen dochter, je kunt me gewoon alles vertellen en ik zal mijn best doen om jou te helpen op welke manier ik ook kan," vertel ik haar. Ik ben nog steeds een man, dus ik vind het niet echt fijn om over gevoelens te praten, maar het is duidelijk dat Bella moet horen hoeveel ze voor ons, maar ook voor mij, betekent.