~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#1

-"Ελίνα..σήκω"

-"μμ.."

-"παιδάκι μου σήκω σου λέω"

-"Χριστέ μου...κοιμήθηκα στις 6..Έχω ανάγκη από ύπνο"

-"Και από μυαλό έχεις ανάγκη αλλά δεν σε ακούω να παραπονιέσαι για λίγο από αυτό.."

Του πέταξα ένα μαξιλάρι στην μούρη.
Οχιιι..Του άξιζε!

Αυτό βέβαια το βρήκε ως αφορμή να πέσει πάνω μου..

-"Σήκω..ηλίθιε..πονάω"φώναζα με δυσκολία.

-"Πες ότι είμαι ο ομορφότερος αδελφός του κόσμου"έλεγε καθώς με πίεζε πιο πολύ

-"Είσαι.."

-"Ναι?"

-"Ο.."

-"Δεν ακουωω"

-"..Βλαμμένος της γειτονιάς"

-"μα δεν ζούμε σε γειτονιά"απόρησε.

-"Τότε του σύμπαντος"

-"Είσαι αστεία?"

-"Σήκω ρε Γιώργο,πονάω σου λέω"

Και με τα χίλια ζόρια έπεσε δίπλα μου στο στρώμα.

-"ήρθε ο μπαμπάς"

-"Και?"

-"μας θέλει να κατεβούμε για φαγητο"

-"Πήγαινε και ερχομαι"είπα και ξαναχωσα το κεφάλι μου στον μαλακό έρωτά μου.

Πήγε να βγει από το δωμάτιο αλλά στάθηκε στην πόρτα και γύρισε.

-"θέλει να μιλήσουμε.."

Πετάχτηκα.

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
Πάντα ήθελε να μιλήσουμε για την νέα μας ζωή εδώ,αλλά οι ευκαιρίες που προέκυπταν όλο ξέφευγαν.

Απο'τι φαίνεται,ήρθε η στιγμή.

Ντύθηκα πρόχειρα,με τα μαλλιά μου σε έναν πρόχειρο κότσο και κατέβηκα στην κουζίνα.

Ο Μπαμπάς και ο Γιώργος έπαιρναν ήδη το πρωινό τους.

Όλη η κουζίνα μύριζε..pancakes.

Πήρα μια μεγάλη μυρωδιά και έκατσα να φάω.

-"Καλημέρα πριγκίπισσα"είπε ο μπαμπάς μου και με φίλησε γλυκά στο μέτωπο.

-"Καλημερα"ειπα ενώ πήρα μια μεγάλα ανάσα που θα χρειαζόμουν.

-"Λοιπόν.."

Τα χάπια μου.

-"Πριν γυρίσει η Μαίρη θα ήθελα να κάνουμε αυτή την συζήτηση τώρα γιατί αν ήταν παρούσα θα αισθανόταν λίγο άβολα"