~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#8

-"Πάμε,Πάμε,Πάμε..θα αργήσουμε 1η μερα"

-"Σιγά ρε Νικόλ,δεν φεύγει.Εκεί θα είναι για έναν χρόνο"

-"Αυτό εκεί θα ειναι.Εμείς θα πηγαίνουμε?"

Την κοίταξα με υψωμένο φρύδι και κατάλαβε αυτό που εννοούσα.

Όταν φτάσαμε είχαμε ήδη αργήσει 10 λεπτά.Μπήκαμε μέσα και είδαμε έναν άντρα υπερβολικά γεροδεμένο να στέκεται στην πόρτα.

-"Γειά σας"ρώτησε η Νικολ ελπίζοντας να μας δει τόσο ψηλός που ήταν.

-"Συγγνώμη"φώναξα.

Κατέβασε το κεφάλι του σαν να κοιτούσε τα κορδόνια από τα παπούτσια του.

-"Μπορείτε να μας πείτε από που πάμε προς τα όργανα?"ρώτησα αλλά γρήγορα το μετάνιωσα αφού η κοιλιά μου γουργουριζε.

-"Όλο ευθεία,και δεξια"

Η Νικόλ και εγώ αρχίσαμε σαν χταποδια να κοπανιομαστε και να γελάμε υστερικά σαν φώκιες χτυπώντας παλαμάκια.Το ξέρετε αυτό το γέλιο.

Κιομως.Τα χάπια του κυρίου Γεροδεμένου μάλλον,εκτός απο το υπερφουσκομενο σωμα του,επηρέασαν και την φωνη του.

Προχωρήσαμε ευθεία στον διάδρομο ενώ συνεχίζαμε να γελάμε και να κοπανιομαστε από τοίχο σε τοίχο,σαν μπαλάκια του πινγκ πονγκ.

Με τόσο γέλιο όμως καταφέραμε να στριψουμε αριστερά και να μπούμε στα αποδυτήρια των αντρών.

Γύρισαν όλοι και μας κοιτούσαν ενώ σκουπιζαν τις σταγόνες από τα νερά με μια πετσέτα,πάνω στους κοιλιακούς.

Το γέλιο κόπηκε συριζα.

-"Τα όργανα?"Ρώτησε η Νικόλ στα Αγγλικά γιατί δεν έχουμε την τύχη να είμαστε όλοι από Ελλάδα.

-"Στα δεξιά.Στρίψατε αριστερά"

-"Ευχαριστούμε"

Κάναμε μεταβολή ενώ κλεφτές ματιές έπεφταν συνεχώς πάνω στους κοιλιακούς τους.

Μπήκαμε στα όργανα.

Αν δεν καταλάβατε,αρχίσαμε γυμναστήριο.

Ναι.Και εγώ γελούσα όταν μου το πρότεινε η Νικόλ.

Μετά κατάλαβα πως το εννοούσε.

Και σοβαρεψα.

Και ξαναγελασα.

Και..να μαι εδώ στο γυμναστήριο να προσπαθώ να σηκώσω 4 κιλά βαρακια.

-"Μαρή..Πως το κάνεις έτσι?"
Με ρώτησε από την άλλη άκρη της αίθουσα η Νικόλ.

Την αγνόησα παντελώς.