~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#2

Σηκώθηκα από τον καναπέ που καθόμουν και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα η οποία απήχε αρκετά μέτρα από το σαλόνι.

Όταν πήγα να φτιάξω ένα τοστ,το κινητό μου χτύπησε.

Και μαντέψτε...

Ήταν στο σαλόνι!

Ποιος Θανάσης?

Αμέσως θυμήθηκα ότι θα με έπερνε η Νικόλ για να μου πει κάτι σημαντικό.Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα να το προλάβω αλλά για την φημισμένη κακή μου τύχη όταν έφτασα,σταμάτησε!

Μετά από 10 λεπτά..

Ντριν...ντρινν..Ντρινννν

-"Ποιος είναι?"φώναξα

Σιωπή..

-"Ποιος είναι?"ξαναφώναξα πιο δυνατά.

-"왜 문을 열어 ?"

-"Γκρέτα,μην ανοίξεις!

-이유;"

-"Δεν καταλαβαίνω τι λες,απλά ΜΗΝ-ΑΝΟΙΞΕΙΣ-ΤΗΝ-ΠΌΡΤΑ!",της έδειχνα με νοήματα.

Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί ο πατέρας μου πήρε Οικονόμο από την Κορέα.

-"모든 그리스 는 여기에 당신에게 화가",έλεγε καθώς πήγαινε προς την κουζίνα.Αυτό που μιλάνε μόνες τους λες και έχουμε πρώτο πτυχίο στα Κορεάτικα ένα πράμα.

Πήγα στο παράθυρο και κοίταξα έξω.Μαντέψτε τι είδα!

Οο Ναι!

Αυτό που φοβόμουν..

Την κολλητή μου!

-"Φύγεε Νικόλ,έλα ξανά όταν ηρεμήσεις!"

-"Άνοιξε ΤΏΡΑ!"Φώναξε από την άλλη πλευρά της πόρτας.Και ναι, τώρα γνωρίσατε την "αξιαγάπητη"κολλητή μου.

-"Δεν το άκουγα ρε Νικόλ το τηλέφωνο"

ΨΕΜΜΑΤΑ

-"Θες να το συζητήσουμε με μια πόρτα ανάμεσά μας;"

-"Για σένα δεν ξέρω..Εγώ βολεύομαι!"

-"Πω ρε Ελι,άνοιξε!"

-"υποσχέσου ότι δεν θα με χτυπήσεις"

-"Οκ..άνοιξε τώρα!"

Άνοιξα αργά αργά και είδα μια πολύ θυμωμένη Νικόλ.

Άπλωσε το χέρι της και με χτύπησε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να χαλάσει το μαλλί μου.Τα είχα κάνει κότσο και αυτό πιστέψτε με για μένα είναι κατόρθωμα.

-"Αυτό επειδή δεν απάντησες στην κλήση μου!"

-"Υποσχέθηκες ρε Νικόλ!"είπα καθώς ξαναέφτιαχνα τον κότσο μου.