~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

-38

-"Προχώρα σου λέω.."φώναζε και με πετούσε κάθε φορά ένα μέτρο απόσταση από αυτόν.

-"Δεν νομίζεις ότι το παρατραβάς λίγο?"τον ρώτησα χαμηλόφωνα

Εκείνος απλά με κοίταξε με άγριο ύφος και συνέχισε να με πετάει.

-"Εεε..Εσύ!"φώναξε κάποιος από πίσω μας.

Γυρίσαμε να δούμε και ήταν ένας άντρας γεμάτος όπλα.Από την κορυφή μέχρι τα νύχια.Τον πλησίασε ο Στέφαν με αυτή την αρρενωπότητα δίχως να υπάρχει στάλα φόβου μήπως μας τσακώσουν.

-"Που την πας Α.Ε??"

Άκουσα καλά??Τον ονόμασε Ανώνυμη Εταιρεία??Στεφανάκο τρώγεται,Στεφανούκο πάλι,Στεφανάκι εντάξει και αυτό έχει ακουστεί αλλά όχι σε άνθρωπο.Ανώνυμη Εταιρεία όμως ποτέ.

-"Τι θες?"

-"Ρώτησα που την πας"

-"Και ποιος είσαι εσύ που θα πρέπει να σου δώσω εγώ αναφορά"είπε τονίζοντας το εγώ.

-Σαν πολύ αέρα δεν έχεις πάρει εσύ??Καλά ήσουν ήσυχος τόσο καιρό με την απώλειά της.."είπε χαριτολογώντας αυτός και ένοιωσα τον Στέφαν να σφίγγει ελαφρώς τις γροθιές που είχε σχηματίσει.

-"Τι έγινε Α.Ε. σου κόψαμε την μιλιά?Ποιος φταίει για το μεγάλο αυτό βήμα??η καινούρια?"είπε και έδειξε εμένα.

-"Την πάω στο κελί γιατί μου ξέφυγε"απάντησε γρήγορα ο Στέφαν και γύρισε πάλι σε εμένα.

-"Ναι άντε να βάλεις τα κλάματα"του φώναζε καθώς περπατούσε προς την μεριά μου.Ξαφνικά σταμάτησε και έσφιξε και άλλο τις γροθιές του.Το βλέμμα του σκοτείνιασε.Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και ένα ρεύμα ηλεκτρισμού διέρρευσε σε όλο το σώμα μου.Ένοιωθα πολλά.Πόνο,απογοήτευση,λύπη και...αγάπη.Κυρίως αγάπη.Δεν καταλάβαινα όμως.

Γύρισε στον άλλον ξανά και έτρεξε κατά πάνω του.Του έριξε μια δυνατή γροθιά που τον έριξε άνετα κάτω.Άρχιζε να τον χτυπάει ενώ εκείνος γελούσε και συνέχιζε να τον χλευάζει με άσχημο τρόπο.Δεν καταλάβαινα για τι πράγμα μιλούσε. Εγώ με τα χέρια δεμένα χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι είχα μείνει άφωνη.

Ξαφνικά έβγαλε ένα όπλο από το παντελόνι του και...μπαμ.Του τίναξε τα μυαλά.Τόσο εύκολα σαν να ήταν ένα..τίποτα.Έκανα ένα βήμα πίσω.Νομίζω αν θυμάμαι καλά είναι η πρώτη φορά που τον είδα να σκοτώνει.Γύρισε σε εμένα.Είχε ένα σκοτεινό βλέμμα που εφάρμοζε τέλεια με το σκοτεινό δωμάτιο.Τα μάτια του αν και σκουρόχρωμα,έλαμπαν στο σκοτάδι.Γυάλιζαν.Είχα τρομοκρατήθει με την εικόνα του αυτή.Δεν ήταν αυτός ο Στέφαν.Ή...πάντα έτσι ήταν??