~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

36

-"Τι έγινε??"είπα τρομαγμένη από το νερό που έπεσε στην χαριτωμένη μου μούρη.
-"Κοιμήθηκες"είπε ο Στέφαν και κρατούσε ένα ποτήρι άδειο στο χέρι του.Γεμάτο ήταν.Ήταν.

-"Ξέχασες να μου δώσεις τα κλειδιά"του είπα και σκουπίστηκα με την μπλούζα μου.

Γέλασε και άνοιξε την πόρτα.Μια μικρή καλύβα ήταν με ένα κρεβάτι,ένα μπάνιο και μια κουζίνα.Σαλόνι και υπνοδωμάτιο δεν υπήρχαν.Το κοίταξα και κάθισα πάνω στο κρεβάτι με τα χέρια μου να ακουμπάμε τα γόνατά μου.

Ο Στέφαν πήγε στην κουζίνα και άρχιζε να συμμαζέυει κάτι μαχαίρια και όπλα.

-"Που ήσουν το βράδυ?"τον ρώτησα για να σπάσει η σιωπή.

Δεν απάντησε.Μόνο με κοίταζε και συνέχιζε να μαζεύει τα πράγματα.

-"τι με κοιτάς?"τον ρωτάω.

-"Προσπαθώ να καταλάβω τι διαφορετικό έχεις"σχεδόν μουρμούρισε και ξανά γύρισε στον πάγκο.

-"Τι είπες?"έκανα ότι δεν άκουσα παρόλο που κατάλαβα πολύ καλά τι είπε.

-"Γιατί επιτέθηκες στον Μ?"ρώτησε συνοφρυωμένος και πέταξε μια μικρή πετσέτα στον δεξί του ώμο.

Δεν απάντησα αμέσως.Θυμήθηκα και πήγα να βάλω τα κλάματα που τον σκέφτηκα.Κοίταξα το ξύλινο έδαφος και έμπλεξα τα δάχτυλά μου μεταξύ τους.

-"Γιατί τον γνωρίζω από παλιά"είπα και ένας κόμπος εμπόδισε την φωνή μου.Πότε δεν είχα μιλήσει για αυτό.Μόνο στην ψυχολόγο μου που επισκεπτόμουν περίπου 2 φορές την εβδομάδα.24 συνεδρίες συνολικά μέχρι να συνέλθω.Σταμάτησα βέβαια όταν πήγαμε Ελλάδα και αισθανόμουν ασφάλεια μακριά από την Αμερική.Μακριά από το Μπέιταουν.

-"Πως γίνεται αυτό?Από νεαρή ηλικία ασχολείται μόνο με τέτοιου είδους δουλειές"

-"Δεν είπα ότι τον γνώριζα εκτός της δουλειάς του.Μάλιστα..."πήγα να συνεχίσω αλλά δυσκολευόμουν.

Με πλησίασε και κάθισε δίπλα μου σταβρώνοντας τα δάχτυλά του και στερεώνοντας τους αγκώνες του πάνω στα γόνατά του.

-"..ήμουν το πρώτο θύμα του.Με εμένα ξεκίνησε την δουλειά του.Εγώ ήμουν η ιδέα αυτής της κομπίνας.Εγώ φταίω που τόσες χιλιάδες κορίτσια πεθαίνουν χωρίς λόγο.Εγώ φταίω.Και εσύ φταις.Και ο οποιοσδήποτε έχει εμπλακεί και υπηρετεί αυτό το απάνθρωπο όν.Αλλά πάνω απ'όλα φταίει μια γυναίκα"είπα με μία ανάσα και δάκρυα στα μάτια.Τα χέρια μου ξανά έγιναν γροθιές και τα πόδια μου έτρεμαν από την οργή.