~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

32

-"Που είναι?"

-"Μην μας κάνετε κακό.Εμείς απλά δουλεύουμε εδώ"

-"Που είναι ειπα?"

-"Πάνω είναι,πάνω"άκουγα φωνές οι οποίες με ξύπνησαν.

Τρεμάμενη σηκώθηκα και πλησίασα στην πόρτα.Η πόρτα είχε ένα παραθυράκι γυάλινο,έτσι μπορούσα να δω απέξω χωρίς να βγω.Είδα μια συμμορία αντρών,ντυμένοι στα μαύρα,να πλησιάζει με ορμή προς το δωμάτιό μου.Χωρίς καν να το πολύ σκεφτώ,κλείδωσα την πόρτα αμέσως την στιγμή που πήγαν να την ανοίξουν.Έκανα ένα βήμα πίσω καθώς ο ένας με κοιτούσε με οργή στα μάτια προσπαθώντας να ανοίξει την πόρτα.Γαλάζια μάτια φοβερά,αλλά θανατηφόρα.

Γρήγορα ετοιμάστηκα,πήρα ότι αντικείμενο θα μου φαινόταν χρήσιμο,και άνοιξα το παράθυρο.Το ύψος ήταν αρκετά ανήσυχο αλλά δεν ήθελα να πεθάνω με δέκα μαχαίρια στο σώμα μου.Ανέβηκα στα κάγκελα και ακριβώς από κάτω υπήρχε η σκεπή του κάτου δωματίου.Την διέσχισα καθώς πήγαινα από σκεπή σε σκεπή.Σαν γατί.

-"πιαστε την"φώναξε κάποιος από πίσω μου και γύρισα.Ήταν εκείνος με το τρομακτικό βλέμμα.Φυσικά όχι μόνος του.Μαζί με άλλους 15.Έφτασα στο τέλος της τελευταίας σκεπής.Κοίταξα να δω αν μπορώ να κατέβω αλλά δεν υπήρχε κανένας τρόπος.Μέχρι που είδα να πλησιάζουν.

-"Μην πλησιάσετε άλλο.."είπα και σταμάτησαν.

-"Γιατί τι θα κάνεις?Είμαστε 18 και είσαι 1"είπε και γέλασε ειρωνικά.

Ντάξει.3 λιγότερους τους έκανα.Κοίταξα πάλι πίσω μου και έπειτα πάλι σε εκείνον που μου απεύθυνε τον λόγο.

-"Τι θέλετε από εμένα?Γιατί εγώ?Τι σας έχω κάνει επιτέλους?Τι είναι όλα αυτά?"φώναζα

Έβλεπα πως ταράζονταν σε κάθε βήμα που έκανα προς το χείλος της σκεπής.Τότε κατάλαβα.Ήμουν σημαντική για αυτούς.Δεν θέλανε να πεθάνω.Αλλά ούτε την χάρη θα τους κάνω να παραδοθώ.Όχι.Έτσι τους κοίταξα καλά στα μάτια και..έπεσα..

----------------------------------------------------

Νεο κεφάλαιο επιτέλους.Ξανά ζητώ συγγνώμη που αλλά εκτός από το ότι είναι καλοκαίρι έχω και καλοκαιρινά μαθήματα😬

Αγανάκτησε η Ελινα.Αλλά τελειώνει ετσι?