~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#23

Το πρωί ξύπνησα με ενέργεια.Οο ναι.Δεν είχα ουτε φαει ουτε πιει αλλά είχα ιδέες.Μπορούσα να δραπετεύσω.Με την Ράιλι.Θα προσπαθούσα να την βοηθήσω να γλιτώσει απο όλη αυτή την κατάσταση.Άλλωστε της το υποσχέθηκα το προηγούμενο βράδυ όταν μου εκμυστηρεύτηκε πως αν μείνει ακόμα μια νύχτα σε αυτό το μέρος,θα αυτοκτονήσει.Το πως θα αυτοκτονούσε δεν ξέρω.Μας είχαν βάλει σε δωμάτια κενά μέχρι και από παράθυρα.Δεν υπήρχε σκοινί να κρεμαστούμε ή κάτι κοφτερό να βάλουμε μια και καλή τέλος.Ούτε να πεθάνουμε δεν μπορούμε.Αν και δεν αργούσε ο θάνατος να έρθει.Τουλάχιστον για την Ράιλι θα ερχόταν,απο όσα μου έχει πει,σύντομα.Γιαυτό πιο πολύ το κάνω.Βρίσκω την δύναμη για να έχει μια ακόμη ευκαιρία η Ράιλι να φύγει πριν γυρίσει στο σπίτι της.Δεν ξέραμε πότε θα έρχονταν αυτή τη φορά και αν ερχόντουσαν και για μένα.Θέλαμε να πράξουμε.Και είχα σχέδιο.

Σηκώθηκα στα γόνατα και κυλίστηκα μέχρι το ανοιχτό μέρος του τοίχους και το βασικό μέρος για επικοινωνία με την Ράιλι.Σφύριξα 2 φορές.

Απάντηση δεν πήρα.Ξανασφυρίζω 2 φορές και τότε ακούω τεντώματα και τριξίματα κοκάλων.

-"Ράιλι"ψιθύρισα.

Μούγκρισε.

-"Έλα εδώ"συνέχισα να λέω αφού έβλεπα πως δεν είχε καμία διάθεση σε αντίθεση με μένα.

Μετά απο μερικά λεπτά ήρθε και στάθηκε πίσω απο τον τοίχο που μας χώριζε.

-"Εύχομαι να έχεις κάτι καλό να μου πεις γιατί ήθελα να απολάυσω τις τελευταίες μου μέρες"είπε σαν να τα είχε ήδη παρατήσει.

-"Έχω σχέδιο"της είπα και την άκουγα που αναστήλωνε το σώμα της.

-"Όπως το αρχικό σου?Δεν θέλω να τρέχω με δεμένα μάτια και να πέσω πάνω στον Μ"

Ξέπνευσα μια μεγάλη ανάσα και η απαισιοδοξία της μου ειχε θολώσει τα μάτια.Δάκρυα κυλούσαν αλλά το μαντήλι που είχα στα μάτια τα απορροφούσε.Όταν κάτι με στεναχωρούσε περίμενα το βράδυ όπου δεν θα φαίνονταν τα δάκρυά μου και θα ήμουν μόνη,για να ξεσπάσω στο μαξιλάρι μου.Τώρα την θέση του την είχε πάρει το μαντήλι.

-"Σου λέω ότι βρήκα σχέδιο για να φύγουμε από αυτό το άθλιο μέρος και εσύ αντιδράς έτσι?"

-"Ελίνα..το σπίτι το φρουρούν 50 συν άτομα.Πιστεύεις ότι δεν θα μας δουν να προσπαθούμε να δραπετεύσουμε?"

Δεν έχει άδικο.Αλλά το σχέδιό μου δεν περιελάμβανε να περπατάμε στα σοκάκια και στους διαδρόμους.