~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

~21~

Οι πόνοι που είχα σε όλο μου το σώμα δεν με άφηναν να κοιμηθώ.Εκτός απο τους πόνους όμως δεν με βοηθούσε και καθόλου το γεγονός ότι οι νέοι μου "φίλοι" γελούσαν,φώναζαν και χτυπούσαν κάθε τυχόν έπιπλο.Τουλάχιστον δεν με ενοχλούσαν τόσο συχνά όσο στην αρχή.

Φως ακόμη να νιώσω.Ολόκληρη εβδομάδα βρισκόμουν εκεί και δεν το είχα δει.Ούτε καν φαγητό που εγώ φημίζομαι για την πείνα μου..

Ξαφνικά πατημασιές πλησίαζαν στην πόρτα.Άνοιξε αργά με τον χαρακτηριστικό ήχο των κλειδαριών.

-"Ελπίζω να τρως χάμπουργκερ.."είπε νομίζω ο Νώε.

Καταφονή.

-"Σήμερα θα σε μεταφέρουμε πάνω.Θέλουμε να σε έχουμε απο κοντά γιατί δεν ξέρουμε εδώ με τόσους αεραγωγούς τι μπορεί να γίνει"συνέχισε να λέει και πλησίαζε όλο και πιο πολύ.Είχε φτάσει ακριβώς μπροστά από το πρόσωπό μου.Η μυρωδιά που διέθετε ήταν πραγματικά ανυπόφορη.

-"Ξέρεις..θα σταματήσουμε να κάνουμε παρέα σε 1 μήνα"έλεγε και με χαΐδευε απαλά στο μάγουλο.

-"Θα σου λείψω το ξέρω,αλλά έχω να φέρω και άλλους.Η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ ξέρεις."είπε και άλλαξε θέση στα μαλλιά μου.Είχε έρθει τόσο κοντά μου που αισθανόταν τον φόβο μου.Και τον χλεύαζε.

-"Σε 3 ώρες θα έρθουμε ξανά"είπε και έφυγε γελώντας.

Με έχει κατακλύσει αηδία.Δεν ξέρω από που να αρχίσω.Όλα είναι τόσο..τόσο μπερδεμένα.Δεν μου έχουν πει καν τον λογο που βρίσκομαι εδώ και τον λογο που με βασανίζουν έτσι.

Περνούσαν οι ώρες..ώρες μέσα στο σκοτάδι και στην πείνα.Αν αναρωτιέστε για το χάμπουργκερ,ο Νώε το είχε αφήσει στην καρέκλα.Οο ναι.Ούτε χάμπουργκερ.

-"Χαχα..είδες τα μούτρα του όταν του σκάλισα με το τσεκούρι το κεφάλι του?"

-"Ήταν επική.."λέγανε δύο που έρχονταν προς το δωμάτιο.

Άνοιξε η πόρτα.Μπήκαν μέσα και άρχιζαν να μου βγάζουν τις χειροπέδες.Είχα βρει ευκαιρία.Όταν τις έβγαλαν προσπάθησα να τους σπρώξω με τόση δύναμη που κατάλαβα πως υπήρχε αποτέλεσμα.Το ύφασμα στα μάτια μου ήταν πραγματικά δυνατά δεμένο που δεν είχα το περιθώριο να σταματήσω και να το κόψω.Έτσι έτρεχα.Δεν ήξερα που πάω απλά ευχόμουν να μην πέσω πάνω σε κανένα εμπόδιο και με καθυστερήσει.
Φωνές ακούγονταν απο πίσω μου αλλά δεν σταματούσα.Δεν θα σταματούσα μέχρι να μυρίσω αέρα.Καθαρό αέρα.
Η τύχη όμως όπως πάντα δεν ηταν με το μέρος μου γιατί κατεδαφίστηκα στο έδαφος.Χτύπησα βαριά το πόδι μου αλλά παρόλα αυτά προσπαθούσα να κυλιστώ να βγω κάπου.Ξαφνικά μέσα στην ταραχή μου,από κάπου κρατήθηκα.Λίγο μου πείρε να καταλάβω πως ήταν ένα πόδι.Έκανα πίσω να ξεφύγω αλλά με έπιασε απο τους αγκώνες και με σήκωσε.Νόμιζα πως θα ήταν φύλακας άγγελος αλλά ήταν το αντίθετο και ίσως χειρότερο.

-"Μας ξέφυγε.. "Είπε ο Φιλιπ ο οποίος μπήκε στην αίθουσα λαχανιασμένος.

-"Δέστε την στο μαύρο δωμάτιο.."είπε γρυλίζοντας.
"Και ύστερα ελάτε αμέσως μέσα στο γραφείο μου..Τωραα!"φώναξε και αμέσως οι δύο άντρες με πιάσανε και με πήγανε σε αυτό το μαύρο δωμάτιο.Πρεπει να ηταν ο αρχηγός τους αν υποθέσω από την αγριάδα και τις εντολές.

Σε όλη την διαδρομή κούτσενα αλλά αυτοί ως αναίσθητοι με βάζανε να περπατήσω με το ζόρι.Τι δωμάτιο μαύρο?Πάλι σε κενό χωρίς φως?χωρίς..τίποτα?

-" Εδώ είμαστε..στο μαύρο δωμάτιο. Θα σαρέσει πιο πολύ απο το προηγούμενο.Ούτε αεραγωγοί ούτε τίποτα."είπε ο Νώε.

Με πετάξανε μέσα,ενώ μου είχαν ξανά δέσει τα χέρια,και κλείσανε την πόρτα.Έτσι βρισκόμουν μονο εγώ.Μέσα στο σκοτάδι,στο κρύο,χωρίς να έχω φάει ολόκληρη εβδομάδα και χωρίς να έχω ανοίξει τα μάτια μου.Μαρτύριο.Τέτοιες στιγμές μετανιώνω που ερωτεύτηκα τον Θάνο.Το άγγιγμά του όμως εκείνου με ανατρίχιασε.Όχι με την καλή έννοια.Με πλημμύριζε μίσος,απέχθεια και αηδία.Σαν να τον είχα ξανανιώσει.Ευχόμουν μόνο να μην ήταν αυτός ο λόγος που δεν πηγαίνω στο δάσος.

-------------------------------------------------------

Νεο κεφάλαιο μπήκε νωρίς και θα μπαίνει γενικά πιο νωρίς κεφάλαιο γιατί θα μπαίνουν μικρά κεφάλαια.Αργότερα θα μπουν μεγάλα.

Η απαγωγή όπως βλέπετε είναι υπο σκληρές συνθήκες.Η Ελίνα συνεχίζει να βιώνει κάθε μέρα τα ίδια πράγματα χωρίς να ξέρει το γιατί.Θα μαθει?Σίγουρα!αλλά τι άλλο θα δει που θα της κόψει την ανάσα?

(See soon)
(Στην φωτο η Γκρέτα😂😂)